Ons dagelijks kostje

HalliHallo daaro,

Ons dagelijks kostje:

‘sMorgens eten we eieren, eieren en nog es eieren!!!

Overheerlijke, sappige eieren.

Gebakken, omelet, geklutst, gekookt, koeie-ogen, gescrammbeled.

Het maakt niet uit, als het maar ei is!

MET een lekker knapperig baguetje (=stokbroodje).

Dit was en is dagelijkse kost in Thailand, in Cambodja en nu in Vietnam.

Natuurlijk kan je ook andere dingen eten, zoals meusli, soms cornflakes, jam, vers fruit, yoghurt, “La vache qui rit”kaas.

Of belegde sandwiches, met alles derop en deran!

Of een “local” breakfast, o.a. noedelsoep, rijst,…

Maar toespijs/vleeswaren/charcuterie, hagelslag en andere kazen, daarvan kan je alleen maar van dromen!

Soms zie je een pot Nutella staan.

En pindakaas kennen ze ook.

Middageten slaan we meestal over omdat we best laat ontbijten.

Of een chippie of vers fruit.

Fruit, daarvan hebben ze alle soorten en alle maten.

Noem het maar op en het is er.

Behalve peren en pruimen en abrikozen, die heb ik nog niet gezien.

Ze hebben wel zoveel ander soorten fruit waarvan we het bestaan nog niet van wisten, laat staan dat we de naam kennen.

Als we toch honger hebben (en daar heeft Nieko het meeste last van…Zou je niet denken hee…maarja…altijd op meiden jagen, maakt hongerig hee…of zou ie er iets anders mee bedoelen??? Hahahhahahha), dan nemen we een klein snackie.

Belegde sandwich, spring rolls (=look-a-like een gebakken mini-loempiaatje met vlees erin), tosti/croque monsieur, en zo van die dingen.

Hee…krijgen jullie ook honger???

En ’s avonds…tja…dat is altijd verschillend.

Ook per persoon.

Ons Rootje is de kieskeurigste, als er een restaurant is waar op het menu spaghetti en hamburger staat, dan is deze tent goedgekeurd…Hhhahhahaaa.

Dus meestal eet hij afwisselend spaghetti en hamburger.

Nee hoor…dat is lichtelijk overdreven.

Maar echt gevarieerd eet hij niet.

Maar goed, hij is oud en wijs genoeg hee, zullen we maar zeggen.

Ons Niekootje is al een stuk gemakkelijker.

Die probeert ook “local-eten” uit.

En meestal bevalt em dat prima.

Eet bijna altijd braafjes zijn bordje leeg (Netjes opgevoed hee, dat kulleke van ons…Hihiihii).

En ons Mootje…That’s another story…

Iedereen die ons Mootje een beetje kent, weet dat Mootje bijna alles eet.

(Hoezo een vuilisbakkie???)

Nieko zei nog onlangs: “Als we Mo vragen of het lekker is, dan heeft ze nog nooit gezegd dat iets niet lekker was”.

Wat schaft de avondpot dan?

Hamburgers (alle variaties), pizzas, spaghetties, bief, varkenslapjes, kip, vis, garnalen, kreeft, krab, friet, gepofte aardappelen, sla/salades, groente (wortel, komkommer, tomaat,…), witte rijst, gebakken rijst, noedelen, verschillende soorten curry, …

Maar bv dan heb je witte rijst met kip, gebakken rijst met kip, noedels met kip en ga zo maar door.

Kortom alles!

En alles wordt gecombineerd of kan gecombineerd worden.

Er is maar 1 probleem, zeker voor Mo maar ook voor Nieko…wat je ook bestelt, het zijn bijna altijd kinderporties.

Echt waar!

Dus bestellen we bijna alles dubbel…Hhhhahahaa

Deze uitdaging (want “Problemen” komen niet in onze woordenboek voor;)) is dan ook opgelost.

Natuurlijk is het beter om te vragen WAAR we eten.

Hoe chiquer en duurder het restaurant, hoe meer dat je Westers kunt eten…en heel goed en heel lekker natuurlijk.

Maar daar betaal je dan ook voor.

Er zijn onnoemlijk veel eetstalletjes bij “Local-people” , spotgoedkoop, maar dan moet je al een beetje weten of het hygiënisch genoeg is.

(Dat meneer of mevrouw de vlieg hier geen vaste klant is!)

En hier vind je dus echt geen Westers eten maar het kan wel heel lekker zijn.

Het probleem is ook dat er, meestal, geen Engelse vertaling is.

En aangezien ze hier alles maar dan ook alles eten, willen wij wel graag weten wat er dan op ons bordje ligt hee.

Dat we per ongeluk geen hond/krokodil/slang/rat/aap/kikker op ons bordje gemikt krijgen.

Dus deze eettentjes slaan we meestal ook over.

De middenweg hee…we nemen meestal de middenweg!

En voor de prijs mot je het niet laten…

We eten ons buikje rond (en de rest…haaahhhaha) voor zo’n 3-4-5-6 euro per persoon plus drinken erbij!

En dan is Vietnam aan de duurdere kant wat het eten betreft in vergelijking met Cambodja en Thailand.

Wat ons ook steeds blijft verbazen, is: Waar halen ze alles vandaan in de keuken?

We hebben in Cambodja meegemaakt, gewoon bij een klein eettentje (letterlijk een tentje) in niemandsland, dat er meer dan 120 gerechten op het menu stond!

Maar als je het keukentje zag!!!

ManManMan…geen ijskast(gewoon een koelboxje), geen aanrecht (2 wasteilen op een houten plankie), het keukentje was niet groter dan 2 vierkante meter…Echt waar…En dan nog 120 gerechten kunnen toveren…

Ik zou het echt niet kunnen hoor.

Een wereldwonder in de kitchen!!!

En zo blijven we ons dagelijks verbazen…

We love it!!!

Hopelijk hebben jullie ook genoten van dit heerlijk verhaaltje.

Dikke kus van ons 3.

Eet smakelijk!

Doen wij ook…hahhahahhaa.

Tip; Het weer bij ons!

Hee Hee,

Als jullie willen weten wat het weer bij ons is:

Rechtsboven het nieuwe verhaaltje staat 'Navigatie'

Klik dan op 'Profiel' en je ziet een klein weerkaartjes-afbeelding.

Klik op dit klein kaartje en dan kom je vanzelf uit bij 'Het weer bij ons'.

Succes...

Onze gastheer Phuong

Lieve luitjes, lieve mensjes, lieve vriendjes,

Nha Trang…A place to be!

Het is al een echt stadje met heel veel kilometers strand & beach.

Natuurlijk hebben we ons favoriet stekkie weer opgezocht: Louisiana Brewhouse.

Dit is een gezellige café/restaurant, aan het strand.

Maar ze hebben ook een mooi zwembad met ligstoelen.

Dus je kunt kiezen wat je wilt.

Hier slijten we onze dagen relaxend door (hoe kan het ook anders Hahahha).

Het was best wel moeilijk om een goedkoop slaapmandje te vinden.

Maar de aanhouder wint hee…dus tuurlijk hebben we iets netjes gevonden voor een redelijke prijs.

Daarna hadden we een ander “zoektocht” op ons verlanglijstje staan,

Namelijk om onze Easy Riders Boys, Phuong en Bi, terug te vinden van vorig jaar.

Een tussendoortje:

Vorig jaar hebben Mo & Ro een onvergetelijke, magnifieke motortoer gedaan MET Easy Riders Phuong en Bi!!!

Hun hebben een motor en ze nemen jou mee, achterop de motor.

En jij bepaalt de trip of hun stellen een wondermooie toer voor en jij bepaalt hoe lang je rond wilt crossen.

Nee hoor…niet crossen…ze rijden lekker rustig opdat jij al de tijd hebt om het landschap/de mensjes/het Vietnamese leven/… kan bewonderen.

Echt fantastisch!

Echt een aanrader!!!

Het probleem was om hun terug te vinden: We wisten alleen maar hun naam nog.

In elk toeristenburootje, die reclame maakten voor Easy Riders, dat we tegenkwamen, vroegen we of hun Phuong en Bi kenden.

Helaas was dat nooit het geval.

We hadden al zo veel tevergeefse pogingen ondernomen, dat we besloten hadden om het nog 1 keer te proberen.

Zou het niet lukken…echt jammer…maar we hadden nog meer belangrijke dingen te doen…zoals chillen/relaxen/genieten/niksdoen/…

En het geluk stond wederom aan onze kant, want de man van dit burootje kende elke Easy Rider!!!

Voor de zekerheid nog foto’s getoond van onze 2 helden.

En ja hoor…

Bingooo…

JoepieDePoepie!

En ja hoor…’s avonds hebben we hem (=Phuong) in levende lijve ontmoet.

Het was een hele leuke weerzien.

Honderduit gekletst/gebabbeld/gekwetterd en gelachen.

En weeral een bijzonderheid: Phuong heeft een Hollandse vriendin, Laurence.

Het is wat hee…Echt leuk!!!

Phuong heeft ons uitgenodigd om de volgende dag bij hem te komen dineren.

Waaauuuw…Geweldig gewoon!

Tuurlijk zeggen we tegen zo’n aanbod geen Nee…Hahahahaa.

Die avond zijn we +/_ op tijd ons mandje gaan opzoeken want de volgende dag hadden we vroeg een afspraak met de andere helft, Bi.

Maar ons Bietje had andere “bezigheden” en hem hebben we jammer genoeg nog niet ontmoet.

’s Avonds ons helemaal opgetut, nette kleren aan (ahum…lees:Schone kleren), ons haar netjes gekapt om fris en fruitig naar Phuong te gaan.

Komen we op straat om een taxi te regelen…is het me aan het hozen.

Echt niet meer normaal!!!

Zoiets hadden we nog nooit eerder gezien of meegemaakt.

Binnen de kortste keren waren de straten omgetoverd in stromende rivieren.

Echt absurd.

Maar het mooiste van al was…de taxi kon niet braafjes stoppen voor het huis van Phuong.

NeeNee…de straatjes zijn daar zooo smal dat er geen auto kan passeren.

Phuong stond ons bigsmilend op te wachten…in de gietende (en dat is nog zacht gezegd!) regen…MET parapluutjes.

Hoe lief hee…een echte gentleman!

En we zouden maar 5 minuutjes hoeven te lopen naar zijn huis.

Maar ja…hij vergat wel erbij te vertellen dat hij Vietnamese minuutjes bedoelde.

Dus na 20 Hollandse minuten te hebben geplensd en geplonsd, kwamen we seik maar dan ook seiknat aan bij Phuong his place.

Achja…kleinigheidjes hou je toch hee!!!

We hebben heel leuk kennis gemaakt met zijn dochtertje Hao.

Een scheet van een meid!!!

Echt een heel lief en grappig kind.

Jammer genoeg was zijn vriendin er niet.

Zij is in Nederland.

We hebben al wel heel leuk met haar geskypd.

Maar…het toppunt mot nog komen hoor.

We hebben er echt iets onvergetelijks meegemaakt daaro.

Nouja…we waren uitgenodigd voor een diner hee.

Phuong zou als keukenprinsesje fungeren.

Bleek dat hij geen sikkepit kan koken.

NouNou…dat zal wat gaan worden…Hahahhaaa!!!

Maar wij zijn nou ook de beroerdsten weer niet om te helpen…dus mouwen opgestroopt…en we hebben ons zelf omgetoverd tot heuse chefkoks…al zeggen we het zelf…uuugghhhh…

En willen jullie nou weten wat het toppunt was?

Jullie raden nooit maar dan ook nooit wat wij gegeten hebben in het hartje van Nha Trang bij een local man!!!

Gekookte aardappels…Echt waar!

In 2 maanden tijd hebben we geen hap gekookte aardappel op omdat die dingen spoorloos zijn in Vietnam.

Hiero wel….lachwekkend toch…

Met gekookte worteltjes en sappige, verse worst MET jus!!!

Krijgnoutiete…

Heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeerlijk!

Het was echt een heel gezellige avond.

We hebben het ontzettend naar ons zin gehad…atuurlijk omdat onze gastheer een OppietoppieMoppie was….hahhahaha.

Phuong (en Laurence via skype)hebben ons uitgenodigd om een paar dagen met hem door te brengen.

Zo gezegd en zo gedaan.

De volgende dag stonden we met onze hele hebben en houwen voor de deur.

Een andere dag, een ander verhaal…

Hartelijke, NhaTrangse groetjes.

Allemaal een dikke knuffel en tot de volgende keer hee xxx.

Na doedoeiii…

Vakantietje in Mui Ne

Lieve vrienden,

En zo zijn we eindelijk aangekomen in Mui Ne.

Mui Ne staat wijd en zijd bekend om zijn wondermooie zonsopgangen bij goudgele duinen.

Ook om zijn terracottagekleurde duinen.

Beide duinen liggen midden in het landschap…echt uniek.

Eigenlijk is het een surf -en kitedorpje.

Het is er heel relaxed en gemoedelijk.

Dankzij ons Rootje en ons Niekootje zijn we in een poepsjiek resortje terechtgekomen.

Met een poepsjiek zwembadje.

Voor een poepsjiek klein prijsje.

Bofkontjes zijn wij toch hee!!!

Na onze fameuze busreis waren wij de volgende dag wel aan toe aan een heerlijk ontspannende dag bij het zwembad.

Gewoon lekker poedelen/badderen/spartelen.

De volgende dag hebben we 2 scooters gehuurd om de wijde wereld van Mui Ne in te trekken.

Eerst gingen we naar een vissersdorpje…een paar kilometer verder op.

Maar tot onze spijt was er maar amper een vis te bekennen terwijl het hier vorig jaar een drukte van jewelste was.

Vissersbootjes En vissersmanden (die ronde, rieten manden…alleen maar te zien in Vietnam!) die aan en af vaarden.

Op het strand hele vissersfamlilie’s en vissers met aanhang, die de visvangst sorteerden enzo.

Ik denk dat we vorig jaar wel meer dan 800 foto’s hebben gemaakt op dit stekkie…alles en iedereen wat je zag was een foto waard!

En nu?

Geen kip te bespeuren….eh…bedoel…geen vis!

Nou ja, jammer…je kan niet alles meemaken en zien hee.

Dan richting de Flairy stream.

Het begint met een watervalletje en het water stroomt door de “Great Canyon” maar dan miniscuul…piepklein dus maar oh zo wondermooi!!!

Daarna weer lekker het zwembad bij ons in geplonsd.

Een zaligheid…na een warme maar hemelsmooie dag!

De volgende dag zouden we dus midden in de nacht hebben op gestaan om in alle vroegte de zonsopgang gaan bewonderen in de duinen.

Nieko zag dat vroeg opstaan totaal niet zitten…TjongeTjongeTjonge…die wilt alleen maar elke dag uitslapen…

Maar dan kent ie pa & moe nog niet…

Die zouden hem wel uit zijn nest getrommeld hebben…maar mee moest ie!!!

Ja toch???

Maar zoals altijd heeft dat manneke weer alle geluk gehad want de volgende dag werden we uit ons resortje gekieperd!

Er werd ons gewoon medegedeeld dat ze de boel sluiten vanwege onderhoud.

Maar wij weten wel beter…ze hebben het resortje gesloten omdat het laagseizoen was en wij die dag de laatste klanten waren.

En dat vonden ze de moeite niet…nou moe…

Das wel lef hebben hee!!!

Nou…en wij vonden het dan de moeite niet meer om weer te verkassen naar een ander guesthouse/hostel/resort/hotel in Mui Ne.

Dan maar de bus genomen en op weg naar Nha Trang.

Deze busreis was een hele luxe…vergeleken bij de vorige…hahahhaa.

En zo zijn we aangeland in Nha Trang.

Een heel toeristisch stadje…dat wel…maar toch met heel veel charme.

Tot de volgende koffiekletskes dan maar hee.

Heel veel liefs en nog steeds zonnige groetjes met af en toe een regenbuitje.

JaJa… het regenseizoen staat voor de deur….Dadadaddddaaa xxx

Fameuze busreisje

HalliHallow daarow,

Na ons vliegreisje stonden we bepakt en gezakt op de luchthaven.

Op ons verzoek heeft een taxi ons gebracht naar het busstation want we wilden doorreizen naar Mui Ne.

Natuurlijk, na al ons gereis, weten we onderhand dat, als we iets vragen, er dikwijls andere dingen tevoorschijn komen.

Maar zoals dikwijls hiero, zijn de wonderen de wereld nog steeds niet uit, kwamen we bij een heuse busstation terecht.

Overal om je heen…busbusbus.

“Zoek en je zult vinden”.

Gelukkig vonden we de plek waar alle bustickets werden verkocht.

Mo werd, zoals altijd, op een stoel geplant MET al de bagage en Ro en Nieko gingen met zijn tweetjes op zoek naar de juiste tickets.

Maar overal om je heen zag je alleen maar lokettenlokettenloketten…en alleen maar Vietnamese mensjes, die alleen maar Vietnamees kunnen kleppen, overal Vietnamese bordjes en Vietnamese tekstjes.

De stoute schoenen aan getrokken en aan de liefstuitziende loketdame netjes gevraagd om een busticket naar Mui Ne.

Oef…gelukkig sprak zij 3 woorden Engels.

Maar bij het woordje Mui Ne gaf ze een briefje met Engelse tekst waarop stond dat de bus naar Mui Ne al helemaal uitverkocht was.

En dat in de vroege ochtend…Nou moe…Hoe ken dat nou???

Er zou wel een bus gaan naar Phan Tiet (Vraag me niet hoe men in godsnaam deze naam heeft kunnen bedenken;)).

Aangezien dat Mo & Ro vorig jaar deze streek ook hebben bezocht, wisten ze dat Phan Tiet vlakbij Mui Ne was.

Dus…oke…we gaan “eventjes” met de bus naar Phan Tiet…

Een busreisje van 5 uurtjes….daar draaien we ons hand niet voor om. Toch???

Gelukkig was er een lieve dame die ons netjes naar onze bus bracht.

Zouden we zelf onze bus hebben moeten zoeken, dan hadden we hem voor de kerst nog niet gevonden….hahhaaa…

Nou ja BUS…Moest dat krakkemikkerig ding onze BUS voorstellen???

Ja dus…Meer keus hadden we niet, dus hup…de bus in en proberen om zo’n comfortabel mogelijk goed plekje uitzoeken.

Maarre…forget it…

De 2 kontjes van Mo & Ro pasten niet op hetzelfde bankje.

Oke…dan voor een keer niet samen zitten.

Rootje ging gezellig naast Niekootje zitten…samen op de achterbank…alle plek van de wereld!

Ondertussen kwamen er nog meer mensjes erbij in de bus.

Maar ons hoorde je niet klagen hoor…Echt niet!

Wij zaten prinsheerlijk…Wij hadden ALLE plek van de wereld!!!

Heee…motten die mensen ook mee in ons busje?

Gezellig toch, zo’n grote bende?

Oh…die man en die jongen motten ook op de achterbank?

Opschuiven Ro.

Opschuiven Nieko.

Het mot kunnen…met zijn 22 in een bus waar normaal maar 18 mensen in passen MET kleine kontjes!!!

Ro en Nieko werden al geperst en gepropt in het uiterste hoekje.

Ro en Nieko moesten hun voeten zetten op een grote rugzak van ons, die voor hun op de grond lag.

Hun knieen zaten bijna in hun neusgaten.

Rechtop zitten kon Ro niet vanwege een beugel aan de rugleuning.

Maar ons hoorde je nog steeds niet klagen hoor…nee hoor…waarom zouden we?

Het ritje duurt toch maar 5 uur???

En gelukkig hadden we een airco aan boord…een echte ventilator…die vast gemonteerd was van voren in de bus.

En om de zoveel tijd werd er een grote ijsblok er boven op gelegd, zodat er heerlijk verkoelende spetters op je landde…als je helemaal vooraan zat…hahhahaa…

Nou…eindelijk…na veel gepers en geduw…begon ons busje te rijden.

Dachten we…

Want ja hoor…ook die 2 meiden moesten mee en laten ze nou toevallig ook naar Phan Tiet willen.

En zo had Mootje ook een medereizigster naast haar zitten.

Gelukkig met een piepklein kontje!

En daar ging Michael Schumacher.

Al toeterend en al briesend…de weg op.

Maar overal waar er iemand of iemanden langs de weg stond,zwaaide…al rijdend…de busdeur open en riep het bushulpje…uit volle borst…waar de bus naar toe ging.

Op die manier hoopte hij dat er NOG MEER mensen mee met de bus gingen.

KassaKassaKassa hee…

En meestal gebeurde het ook!

Maar waar moesten die mensjes dan gaan zitten?

Ahhaa…Zoals eerder verteld hebben ze voor alles een oplossing.

Er werd een tussenstukje gezet tussen de 2 rijen banken en daar kon ook iemand gaan zitten, mits hij/zij in bezit was van een Vietnamees kontje.

Ook van voor werden er geimproviseerde banken gemaakt van houten planken.

Op hoeveel staat de mensenteller nu?

26 stuks.

Bom en bartsensvol.

En maar crossen als een gek.

En maar slalommen als een idioot.

En maar toeteren als een malloot.

En maar de bochten nemen met plankgas, zodat de wielen bijna van de grond kwamen.

En al dit spektakel en vertier voor maar 2.50 euro per persoon.En voor maar 5 uur.

Klagen?

Nee hoor…nog steeds niet…De echte DieHards dat we zijn.

Maar als jullie denken dat dit het was, nou…forget it maar.

Zelfs 10 mensen…jaja…jullie lezen het goed…TIEN stuks mensen…konden er ook nog erbij.

Totaalsommetje: 36 mensen en mensjes.

Oke…ik geef het toe….ik heb lichtelijk overdreven…het waren 34 volwassen mensen en 2 kinderen…hahhahhahaa

Natuurlijk hadden die 10 niet zo’n luxueuse zitplaats als wij hadden.

Staan op je pootjes kan toch ook?

Tegen de avond kwamen we verfrommeld en verfraaid en ingedeukt en gekneusd aan in Mui Ne.

Een rit om nooit meer te vergeten!!!

That’s it folks!

Gekreukelde en gebutste groetjes van 3 nog steeds echte Die Hards.

Na doedoeiii xxx

De hort op...

Hallo lieve mensjes,

Ondertussen hebben we Phu Quoc verlaten en zijn doorgereisd naar Mui ne, een lieflijk plaatsje, ook aan de kust.

Eerst wilden we met de boot het eiland verlaten maar zo goedkoop dat het was om op Phu Quoc te komen, zo duur was het om het eiland weer te verlaten…hoezo “een uitgekookte tactiek”???

Dus hebben we maar een binnenlands vluchtje genomen, naar Ho Chi Minh (vroeger noemde de hoofdstad Saigon).

Een zucht en een scheet…zo lang duurde de vlucht…hahhahaa.

Maar het was meeeer dan de moeite waard.

Omdat het een klein vliegtuigje was, vloog ie lekker laag.

Echt een pracht van een uitzicht hadden we!

Het was al een uitstapje op zich…

We hebben zelfs een heus ontbijtje gehad.

Kun je je dat voorstellen?

We zaten amper een half uur in de lucht plus het vliegticketje kostte amper 25 euro…nou moe…

Ohja…Weten jullie hoe onze bagage naar het vliegtuig werd gebracht?

Gewoon op die karretjes die wij ook nemen om onze bagage op te leggen op het vliegveld.

Echt een grappig gezicht hoor!

En zo belanden we in Saigon.

Maar hier eindigde ons reisje nog niet.

NeeNee…

Maar het vervolg gaan jullie lezen in ons volgend verhaaltje.

Heel veel liefs en tot gauw.

Dikke kus van ons drietjes…xxx

Onze held...Nieko (op sokken)

Niekoos eerste sollicitatiegesprek!

HalliHallo daaro,

Een klein tussendoortje:

Nieko heeft zijn eerste sollicitatiegesprek achter de rug.

Op het eiland zijn er enkele duikscholen.

Op aanraden van pa (1 van de goeie dingen van het pa-zijn…wijs advies geven!!!), is Nieko der naar toe gegaan, handje in handje met zijn pa…toch een beetje eng…hahhahaa…om het een en ander te vragen en om het een en ander te vertellen…nou…en dat is die meneer van die duikschool goed bevallen, dat Nieko de volgende dag op sollicitatie mocht komen…mits hij zijn pa thuis zou laten!!! (grapje)

De volgende dag is Nieko extra vroeg zijn bed uit gekomen om zich op en top te fatsoeneren en op te kalefateren (want ja…die anderhalve–maand-ouwe-stoppelbaard en die anderhalve-maand-oud-ongewassen T-shirt, dat zijn niet echt hot-items om op sollicitatiegesprek te komme hee!!!).

Een slapeloze nacht achter de rug…de zenuwen hebben heel de nacht een hoofdrol gespeeld!

Niet kunnen ontbijten…de zenuwen bleven door zijn lijfje gieren (Ocharme ons manneke!).

Bemoedigend uitgezwaaid door pa en moe, ging ie dan eindelijk hoor…ons dappere kulleke…op weg naar zijn eerste sollicitatiegesprek.

Dat sollicitatiegesprek was ook geen kattepis.

Het hemd werd van zijn lijf gerukt…eh…bedoel…gevraagd!

Maar ons kulleke kennende heeft ie op alle doortastende vragen braafjes en netjes een antwoord op gegeven.

En lees hieronder het welverdiende antwoord:

Ons kulleke is aangenomen!!

Echt waar hoor…

Maakt niet uit wanneer maar in ieder geval is hij altijd van harte welkom.

Dit houdt in:

In 3 maanden tijd leren ze Nieko op tot Divemaster.

En dan mag hij duikers gidsen onder water.

In die leerperiode wordt hij niet uitbetaald maar hij krijgt wel kost en inwoning en die Divemaster-opleiding en een hele hoop ervaring in het duiken!!!!

Zou hij niet via een duikschool de cursus doen, dat zou dan kunnen in een maand tijd maar dan kost de cursus hem 700 eurootjes en te weinig duikervaring!

En zijn brotherke is ook van harte welkom!!!

En wij???

Wij gaan de zon nog even achterna…maar we nemen voorlopig ons Niekootje met ons mee…Hhhaaaa…handje in handje!

Dikke doei en hartelijke groetjes van 3 helden op sokken!!!