Ons jarig Mientje...
HalliHallo daaro,
Allereerst:
Allemaal en iedereen en de rest plus aanhang en elk & ieder en de anderen plus degene die ik vergeten zou zijn:
Hartelijk bedankt en een grote dank-je-wel voor al de lieve en hartelijke en ontroerende felicitaties voor mijn verjaardag.
En voor allemaal en iedereen en de rest plus aanhang en elk & ieder en de anderen plus degene die mij vergeten zouden zijn.
Geen paniek…even goeie vrienden…want ik vergeet ook bijna altijd allemaal en iedereen en de rest plus aanhang en elk & ieder en de anderen plus degene die ik vergeten zou zijn.
Daarom …bij deze:
Allemaal en iedereen en de rest plus aanhang en elk & ieder en de anderen plus degene die ik vergeten zou zijn:
Alvast hartelijk gefeliciteerd en zo, met alles derop en deran, met je toekomstige verjaardag.
HieperdepiepHoera…
(PS Zingen doen we pas als we elkaar weer in levende lijve zullen zien.
Een tegoedhoudertje dus…)
Zo…genoeg gezeverd.
Weer effe serieus nu.
Om klokslag 1 seconde na middernacht werd ons Mootje Van Harte Gefeliciteerdgezoend door haar Rootje.
En jawel…een kadoo hoort erbij…nietwaar???
Dus het eerste kadoo werd nieuwsgierig uitgepakt.
Nou ja…”uitgepakt” is een groot woord, want het kadootje was helemaal niet ingepakt.
Maar bij wijze van…zullen we maar zeggen.
En wat kwam er tevoorschijn?
NeeNee…ik zal jullie voor deze keer besparen en er geen quizvraag van maken!
Een heel mooi, schitterende zilverkleurige ketting met een zeester er aan.
Een pronkstukje…
In de vroege ochtend stonden ons 2 kullekes uit volle borst “ Happy Birthday” te zingen.
Aleen…er was iets mis met hun geluidsinstallatie want der kwam geen geluid uit hun keel.
Ach ja…net-doen-alsof…kan ook een keertje leuk zijn…hhahahaha.
Van alle3 heeft ons Mootje hele leuke kadootjes gekregen.
Verwend worden, noemen ze dat…2x oorbelletjes (ovaalvormige knopjes en zilverkleurige hangsliertjes met steentjes erin), armbandje en een fleurigkleurig sjaaltje.
De avond ervoor hadden de jongens ons toekomstig-jarig-jetje getrakteerd op heerlijke gebakjes.
Echt smullen!!!
’s Avonds zijn we “uit” eten geweest.
Dat doen we al 3 maanden maar deze keer was het toch anders…hahhaaa.
Een gezellige, leuke verjaardag dus.
Alleen miste Mo wel der slingers en der ballonnetjes en der feestmutsen!!!
(Een hint voor volgend jaar?!?!?)
Alweer een jaartje ouder, alweer een antirimpelpotje erbij, alweer een grijs haartje ontdekt, alweer een kilootje meer maar…nog steeds fris en fruitig hoor!!!
We gaan er gewoon er weer tegenaan…hup naar de volgende verjaardag.
So what???
Van al dat gefeest en geparty word je moe van.
Daarom…over en uit!
We gaan de luiken sluiten.
Allemaal en iedereen en de rest plus aanhang en elk & ieder en de anderen plus degene die ik vergeten zou zijn, heel veel liefs en de hartelijke, lieve groetjes van ons viertjes xxx.
PS: OP dit moment zijn we al een paar dagen op een “onbewoond” eiland Tioman, in Maleisië.
Maar er is hier maar amper internet-wifi.
En als ie der is, dan is ie ooontzettend langzaaam.
Dus daarom nog geen foto’s (volgen later) en weinig nieuwsjes van ons.
Geen nieuws, goed nieuws.
Ok?
Masjel & liefjes.
Tijdelijk geëmigreerd!
Hellow everybody en aanhang,
Wij zijn deze keer tijdelijk geëmigreerd naar Maleisië.
JaJa, een mens mot wat doen hee om zich dan “wereldreiziger” te kunnen benoemen.
Vandaar…
We zijn per vliegtuig geland in de buurt van Kuala Lumpur.
En een hotel genomen in the big city zelf.
En het is me een grooote stad hoor.
Aan de ene kant is Maleisië al ontzettend verwesterd.
Majesteuze gebouwen, bijna alleen maar auto’s o.a. Bently, Porche, Mercedes,…(dus bijna geen scooters), veel zakenlui, supergrote shoppingmall’s (de ene chiquer dan de andere)…en ga zo maar door.
Maar door al dit ” schoonheid” heen, is het toch een vieze, smerige stad!
Het kan ons hart niet bekoren.
Toch nog een dagje een stadsuitstapje gemaakt, per taxi.
Lekker gezellig opgefrommeld met zijn vieren + chauffeur in een kleine taxi.
Mot toch kunnen?
Het allerbelangrijkste om te zien zijn de Twin Towers.
Heel lang was dit gebouw het hoogste gebouw ter wereld.
Het zijn 2 identieke torens en in het midden verbonden met elkaar door een “brug”.
Vooral wondermooi en wonderschoon ’s avonds.
Dan is heel het boeltje verlicht en dat geeft een prachtzicht.
Je kan ook de torens in…tot helemaal naar boven maar dan mot je vroeg je bedje uit want er worden hiervoor maar een beperkt aantal toegangskaarten verkocht.
En aangezien wij luie donders zijn…
De volgende bezienswaardigheid waren de Batu Caves.
Dit zijn grotten maar omgetoverd tot Boedhistische tempels.
Ook wel de moeite.
We hebben ons dan weer van onze sportieve kant laten zien…270 trappen hebben we motten lopen.
Nou moe…
We werden heel spontaan verwelkomd door de apen.
Die zaten ons met argusogen te bespioneren of er niks te bitsen viel.
En ja hoor…ze hadden het gemunt op ons blikjes drinken.
Robin werd achtervolgd door zo’n makakaap.
Maar liet zich niet imponeren.
Robin dus…
Maar Nieko had wat minder geluk.
“Zijn” aap gritste zomaar het blikje cola uit de handen van Nieko.
En lekker dat ie het vond joh.
Die aap dus…
Ach ja, kleinigheidjes hou je toch hee!!!
Nou en dat was dan onze culturele uitstapje.
Voorlopig genoeg gecultureerd, zou ik zeggen.
’s Avonds gingen de mannelijke hubsebupsen gezellig met zijn allen naar Chinatown want e r moest en er zou kadootjes gekocht motten worden voor ons jarig jetje.
En ons bijna-jarig-jetje bleef moederziel alleen achter…
Geen Chinatown voor haar!
De rest wordt vervolgd.
Hou jullie haaks.
Heel veel liefjes en knufjes en groetjes en tot de volgende koffiekletskes hee.
Na doedoeiii, wij xxx.
PS
Het was een olifant.
Laatste verhaaltje van Thailand...voorlopig
HoiHoi iedereen,
Na een paar dagen niksdoen op Koh Lanta hebben we ons boeltje bij elkaar geschraapt en zijn met een minibusje naar Phuket gegaan.
Eerst wilden we gaan met een longtailboot naar Koh PhiPhi.
En dan, na een dag of 2, weer met een boot naar Phuket.
Maar ten eerste waren we dan meer dan het dubbele kwijt aan kosten.
Ten tweede is het overtoeristisch in Koh PhiPhi, de stranden en de zee zijn vies en vuil en elke avond, doorlopend naar de nacht en dan overlopend naar de ochtend zijn er strandfeesten.
Dus…no way…Koh PhiPhi.
In Phuket, hebben we een nette en niet zo’n dure hotelletje gevonden.
Midden in Patong Beach.
Ook heel toeristisch…maar ach….voor een paar daagjes zullen we er niet overspannen van worden hee.
Een paar dagen ontspannend aan de zee door gebracht…gezellig tussen andere mede-toeristen….hahhahahhaha.
Nee hoor, viel allemaal best mee.
En ons gastheertje (degene die de strandstoelen verhuurde en een barretje van isimokisten had) was een uitstekende gentleman.
Bv: Je handdoekje uitspreiden op je strandstoel, parasol openklappen zodat je je niet als een braadkippetje gebakken wordt, tussendoor je ligbedje zandvrij maken, even een dorstlessertje voor je halen en dit alles met een hele grote bigsmile-gezicht.
Wat ook wel een aandachtstrekker was, is dat je aan een soort parachute hangt die dan wordt voort getrokken door een boot.
Je vliegt dan zo de lucht in.
Maar het bijzonderste was dat er iemand van de crew meeging…maar helemaal niet in een harnas of vastgeklikt of safetygedoe.
Nee hoor…die knul liep gewoon mee, achter de toeristparachutist aan, en dan zwierde hij zijn benen zo door de lucht dat hij achteraan de eerste persoon zat.
Hij hield zich gewoon aan de touwen vast.
En op een vierkante meter nauwkeurig kunnen ze dan ook landen.
Echt gaaf om te zien.
Natuurlijk een dagje weer een scooter gehuurd om een ander deel van het eiland te verkennen.
Dat was ook wel de moeite!
Alleen was het toen heel heiig weer en zodoende zijn de foto’s hiervan niet op en top.
Achja…kleinigheidjes hou je toch hee!!!
En dan was het tijd voor de familiereĂĽnie.
De jongens Nieko & Robin waren weer back in town.
Helemaal afgeknoedeld door al dat duiken, biertjes inademen en zo.
Hun laatste dag op Koh Tao nog een afscheidsBBQtje als kadootje.
Dankzij hun hebben we nog “iets” aparts gegeten in Phuket.
Tenminste…voor jullie “iets” heel gewoons, voor ons was het zo “ongewoons”, dat het een geschenk uit de hemel was….
TatadaddddaaaaaamTattaaaddaaaddddaaaaaaaaaaaammmm….
Hier komt het…Het ongewoonste gewoonste Broodje Frikandel Speciaal!
Asjemenou zeg….
Ja…dat zeiden we ook tegen elkaar.
Een rasechte ollander die daaro een rasechte ollandse snackbarachtigs iets had met bitterballen, frikadellen, vlammetjes, bamihap, hutsepot, zuurkoolstamp, bloemkool….noem het maar op en ze hadden het!!!
Ongelooflijk hee.
Misschien is dat een toekomstideetje voor ons…Snackbartent op zijn nederbelgisch….hhahhahhhaa.
De max…
Tussen de frikadellen door, zag ons Rootje nog een pick-up rijden en jullie raden nooit wat er achter in de pick-up zat?
NeeNee…nog geen antwoord.
Eerst jullie best doen om te raden.
De winnaar wint dan een pintje of pilsje naar believen…wel hier op te halen!!! (We doen niet aan thuisbezorging).
En zo is stilletjes aan een (waarschijnlijk) voorlopig einde gekomen aan al ons Thaise verhaaltjes.
Na een vlieguurtje zitten we nu met heel ons hebben en houwen in Kuala Lumpur, Maleisië dus.
In principe hebben we voor hier een visum voor 3 maanden.
Maar alles is wel een stukje duurder in vergelijking met de andere landen die we al bezocht hebben.
We zullen het wel zien en we houden jullie in ieder geval op de hoogte.
Allemaal heel veel liefs toegewenst en ook heel veel reisgroetjes van de 4 musketiers xxx.
On the road again!
HalliHallo allemaal,
Nou…we hebben de draad van wereldreiziger weer opgepakt.
En inderdaad, met weemoed hebben we Koh Tao verlaten.
Het heeft echt ons hart gestolen…
Robin & Nieko zijn daar nog wel, om veel te duiken.
Wij zijn richting Krabi gegaan.
Naar Ao Nang om precies te zijn.
Dit stukje Thailand staat wereldwijd bekend om zijn kalkachtige rotsen die torenhoog overal uitsteken…zowel op het land, als in de zee.
Echt wondermooi!
In Ao Nang hebben we 2 nachtjes geslapen.
Lekker op het strand gekuierd.
Gesparteld in de zee.
En natuurlijk winkeltjes en shopjes bekeken.
We hebben ook nog een berg beklommen…met behulp van een hele lange trap.
Aan de andere kant was er een resort.
Deze had een pier van vierkante vaatjes…heel lang.
Maar deze pier deinde mee met de golven.
Dus dat was wel effe “speels” om hierop te lopen.
En daarna lekker in de zee te duiken.
Na 2 dagen hadden we het hier wel gezien.
Dus onze rugzakken weer ingepakt en daar gingen we weer.
Deze keer naar Koh Lanta.
Een eilandje…stukje meer naar het zuiden toe.
Deze keer hadden we van tevoren een hutje geboekt.
Normaal doen we dat nooit.
We zien dan wel ter plaatse.
Gelukkig hebben we het deze keer wel gedaan.
Maar eenmaal daar, bij ons hutje, viel het hutje toch wel wat tegen.
Nou ja…zo veel mogen we ook wel niet verwachten voor 7,5 € voor 2 personen.
Maar toch…
Terwijl ik lekker lag te spartelen in 1 van de 3 zwembaden (bij die 7,5 € inbegrepen…hahahahaha), is ons Rootje weer gaan scooteren in de nabije omgeving om een beter plekkie te vinden!
Alleen…het was echt zo zoals we al eerder op internet gelezen hadden…bijna heel de zooi is gesloten!!!
Nou moe…
Bijna zo’n 90% van alle resorts/restaurants/winkeltjes zijn voor 6 maanden per jaar gesloten…doordat er in die periode enorme windhozen zijn.
Asjemenou zeg!!!
En tuurlijk zitten we net in die periode hiero…maar don’t panic…het weer is fantastisch…tot nu toe.
Daarom heeft Ro geen ander stekkie kunnen vinden.
Totdat we per toeval gingen zwemmen bij de gebuurtjes.
En laten die nou bijna dezelfde hutjes hebben maar een stuk netter en ook voor hetzelfde prijsje.
Dus hupsakee…naar de buren.
En ’s avonds hebben we daar ook gegeten…het kon ook niet anders.
Ro een lekkere hamburger.
En Mo bestelde eerst een kippenschnitzel.
Na 5 minuten kwam ons obertje terug…kippenschnitzel was uit verkocht.
Okee…doe dan maar een filet pur steak.
Geloof het of niet…hadden ze ook al niet meer!
NouNou…dat begint weer goed hee.
Toen werd door het obertje een “Hot Pan” voor gesteld.
Hun specialiteit.
JaJa…dat zal wel.
Het is gewoon het enigste wat ze nog hebben zekers???
Ro kreeg zijn hamburger met extra frietjes.
Toen kwam de chefkok…zonder muts…met een pannetje in zijn ene hand en een bord in zijn andere hand.
Toen kieperde hij dat pannetje over het bordje heen…en der kwam me toch een steekvlam uit.
Ik denk dat flamberen hiero niet het juiste woord voor is.
Het was gewoon de boel in de fik steken.
Nou…en toen kreeg ik het bordje voor mijn neus.
Ik dacht dat ik een bord aangebrand prut kreeg.
Maar niks was minder waar!!!
Ik heb bijna nog nooit zo iets heerlijks op!!!
Zo lekker dat ik vanavond weer hetzelfde ga eten.
Effe wachten hoor…effe het kwijl uit mijn mond deppen…
Er is maar 1 groot nadeel van dit eiland.
Je kunt eigenlijk niet fatsoenlijk de zee in.
Koraal…steen en rotsjes!
En je ziet ook niemand in de zee.
Daarom zal dit eilandje niet tot onze favorieten behoren!
Maar we vermaken ons wel hoor…zoals altijd.
Vandaag trouwens nog gezien dat er locals met olifanten werkten.
Gekapte boomstammen van de berg halen.
Jammer genoeg waren ze net klaar met het halen van de boomstammen.
Geniet van de enkele foto’s.
Geniet van het verhaaltje.
Geniet van het leven.
Tot de volgende keer.
Heel veel liefs en heel veel Lantaase groetjes van de 2 ouwetjes xxx
Chaotische verkeer
Hallo iedereen,
Dit is een “Tussen-door-verhaaltje”.
Een verhaaltje dat eigenlijk nog behoort tot de categorie “Vietnam”.
Maar door onze dagelijkse, drukke bezigheden ben ik helemaal vergeten om dit verhaaltje te schrijven.
Vandaag is het zo’n luilekkerdagje, een dagje om een luilekkerverhaaltje neer te pennen.
Het verkeer in Vietnam.
Daar gaat het om.
Vooral in de grote steden is het een chaos van jewelste.
Waar je ook maar kijkt…scooters-scooters-scooters.
Ik heb ergens gelezen dat in 2010 er meer dan 25 -30 miljoen scooters in heel Vietnam zijn.
En dan te bedenken dat er maar tussen de 85 miljoen en 90 miljoen mensen zijn.
En niet altijd afgedankte scooters…nee hoor…je ziet ook de allermooiste, allernieuwste, de alleropgepimpte vespa’s…in alle bedenkelijke kleuren en uitvoeringen.
En doorheen die scooterchaos zie je taxi’s en als je auto’s ziet dan zijn dit de mooiste en de duurste en de grootste autobakken die je je maar kunt bedenken.
En dan de verkeersregels…nou ja regels…die zijn er denk wel maar worden nooit toegepast.
Ik zal proberen te schetsen hoe alles verloopt.
Het beste rij je zo op de helft van jouw rijvak.
Want als er iemand uit een zijstraat komt, van jouw kant, die kijkt niet om, die vermindert geen gas, die kijkt gewoon strak voor zich uit en rijdt zo de weg op…al toeterend.
Kom je van achter en je ziet hem dus voor jouw neus de weg opkomen dan toeter jij ook.
Het is ook heel normaal om aan jou kantje een spookrijder tegen te komen.
Effe toeteren met zijn allen…no problem.
Bij een rode stoplicht zijn er sukkels die gewoon doorrijden.
Maar de meeste stoppen toch wel.
Alleen…als je rechtsaf wilt slaan, dan rij je gewoon, al toeterend, door het rode licht en sla je af….zonder links of rechts te kijken (Want je toetert toch?...Vinden hun het belangrijkste).
Het allerergste zijn de rotondes/ronde punten.
Tot nu toe snap ik er nog steeds geen sikkepit ervan.
Volgens mij is het zo (maar ik kan het ook volledig mis hebben maar zo kwam het bij mij over!)
Degene die het hardst rijdt en de meeste lef heeft en met de grootste bak crosst…die heeft of neemt de voorrang!
En de anderen motten zich maar aan passen.
Al toeterend…wel te verstaan!!!
Rij je beiden met dezelfde snelheid , dan heeft die van rechts komt voorrang.
Maar het kan ook zijn dat je een tegenligger tegenkomt op de rotonde.
Nou, dan heeft deze voorrang.
Maar kan je je dan dit alles voorstellen hoe alles gebeurt als je met zo’n honderden scooters tegelijk op zo’n rotonde afstormt???
Links/rechts, kris/kras, heen/weer???
Angstaanjagend…
En dan het oversteken…lijkt een onmogelijke klus!
Zebrapaden staan wel netjes op de grond geschilderd … maar puur voor de sier.
Dus daar hoef je niet perse over te gaan.
Je begint gewoon te lopen…heel rustig maar altijd in hetzelfde tempootje.
Je kijkt zeker niet opzij en geen onverwachte bewegingen maken.
Nou…en al die scooters swingen en rock&rollen om je heen en meestal…let wel…meestal overleef je het!!!
En toeteren hee…dat hoort er ook bij.
Bij alles wat je doet (zelfs zou je in je neus peuteren), maakt niet uit wat maar je mot toeteren…niet ene toet maar liefst een hele poos achter elkaar.
Daarom toetert iedereen constant.
Echt om gek van te worden.
Maar 1 ding kunnen we wel ontzettend van hun leren:
Wat er ook gebeurt, maakt niet uit wat…maar nooit en nooit en nooit hoor je gevloek of gescheld of zie je een opstekende middelvinger!
Echt waar…nog nooit gezien of gehoord in het verkeer.
Chapeau hoor!!!
En ja…mijn 2 helden (deze keer niet op sokken) rijden cooltjes mee in deze gekkigheid.
Koelbloedig, zonder te blikken of te blozen, zonder gevloek en gescheld scooteren ze dapper door door deze geroezemoes van scooters.
Geen sikkepit ben ik bang geweest als ik als achteropzitpassagier met hun mee reed.
Nog een hele grote chapeau maar dan voor mijn 2!!! (Ahjahee…Robin was er toen nog niet hee).
Heel veel liefs en de hartelijke, toeterende groetjes van ons uit te verre buutenlaand!
Gescheiden wegen...
HellowHellow allemaal,
Hoogstwaarschijnlijk is het vandaag de laatste dag dat wij (=Mo & Ro) op ons paradijseilandje zullen verblijven.
Het is weer tijd om de wijde wereld in te trekken!
Op 5 juli vliegen we vanuit Phuket/Thailand met zijn allen naar Maleisië.
Daar voor zullen we een paar dagen in Phuket blijven hangen.
Phuket is wel heel toeristisch maar heeft toch ook zijn charmante baaitjes.
En ook Khao Sok/Thailand staat op ons verlanglijstje.
Eigenlijk is dit een natuurpark, gelegen aan een heel mooi meer.
Misschien doen we ook nog ergens een andere stop maar dat gaan we vandaag effe laptoppen.
Of we gooien het over een andere boeg en gaan naar Krabi.
Vandaar naar Koh PhiPhi (efe Googelen) en dan naar Phuket.
It’s all in the game!
Tot nu toe hebben we elke dag heerlijk gesnorkeld, bijna elke dag in een andere baai….de 1 nog mooier en prachtiger dan de andere.
Maar het is telkens wel een beproeving om de bergen per scooter te overwinnen!!!
Het is zelfs zo erg dat sommige mensen die hier al jaren wonen ons een bieteke voor gek verklaren….hahhahaha…over uitdagingen gesproken.
En elke dag zien we wel mensen met geschaafde benen en gebutste armen…mensen die er dus onder uit zijn gegaan met de scooter.
En dat is dan nog niet alles…bij het inleveren van de scooter, wordt de scooter zowat binnenste buiten gekeerd en gedraaid en elk krasje/butsje/kreukeltje wordt genoteerd en daar betaal je dubbel en dwars voor.
Betaal je niet dan krijg je je paspoort niet terug!!!
(Bij het huren van een scooter lever je je paspoort in, doe je dit niet dan krijg je geen scooter, geen scooter dan kom je nergens op dit eiland).
Hoezo gehaaide flikkers!!!!!
Nieko & Robin leven nu meer in en op het water!
Ze zijn weer begonnen met duiken.
En het is fantaaastisch.
Nou ja….de eerste duikdag niet want toen waren ze mee met een “massa-toerisme-duikboot”.
Daar ben je gewoon een nummertje en een geld-in het-laatje-mens!
Ondertussen heeft ons Rootje een heel relaxedte duikschool gevonden…per toeval…
Na de eerste dag daaro waren the boys wildenthousiast!
Geen massagedoe, alles heeeel relaxed (zeker dankzij Jess; een Nieuwzeelander die daaro duikinstructeur is. Maar bijna na iedere zin zegt ie: “Relaxed man, relaxed. Okay man. Just relaxed.”
Echt grappig!), alles wordt rustig en duidelijk tot in de puntjes uitgelegd…met andere woorden: “ Een oppietoppieduikschoollie”.
Zelfs zo leuke en goed dat onze wegen (voorlopig) gesplitst zijn.
De jongens zijn verhuisd naar een hutje veel dichter bij de duikschool want ze willen hier zeker nog een weekje blijven…om te duiken en om heel veel ervaring op te doen.
Gisteren zijn we een dagje gezellig mee geweest met de boys en hun duikboot.
Natuurlijk was het al een hele uitdaging om ons Mootje van uit een klein bootje, zonder diepgang, op de grote duikboot te krijgen.
Maar volgens Jess was dat no problem…relaxed man, okay man…I zwiep her up on the boat…yeah man, rleaxed man, okay man?
Okee…
Zo gezegd, zo gedaan…nouja….wel met een beetje veel fantasie erbij.
Lekker hoge golven en daar gingen we.
Een stuk verder mochten de duikers in het water springen en wij al snorkelend er achter aan…maar de duikers zagen we niet.
Wij op ons gemakje rond gesnorkeld.
Daarna terug op de boot…relaxen hee (Je zou het bijna vergeten om het te doen…Hhahhahahaa).
Een praatje gemaakt met Jess-the Relaxer.
Je weet wel: over koetjes en kalfjes….eh bedoel….over visjes en haaitjes!
En prompt werden Robin & Niek de duikershemel in geprezen…volgens Jess waren onze 2 boys “geboren duikers”!
Hij was echt verbaasd dat met het beetje ervaring dat ze hebben, dat ze dat zo ontzettend goed deden!!!
Pa en moe natuuuurlijk apetrots (of is het beretrots) op onze 2 knullekes!
Ze doen het zooo goed EN relaxed dat het echt jammer zou zijn dat ze dit talent zouden verspillen.
Bij de tweede duik van de jongens hebben we ze wel al snorkelend kunnen volgen.
Echt heel leuk hoor om zo de jongens bezig te zien.
Vandaag mot Robin een navigatieduik doen.
Ondertussen heeft hij ook al 2 keer diepe duiken gedaan en een nachtduik…ook Nieko.
Maar dan heeft Robin zijn “Advanced-cursus’ achter de rug.
Nieko had dit allemaal al gedaan in zijn vroegere leventje, in Australië.
En vanaf dan mogen ze beiden duiken tot 30 meter diep.
Waaaaaauuuuwwwww….superfantastisch hee…van die 2 kullekes!!!
Vanavond gaan we weer lekker eten bij ons favoriete stekkie…El Gringo, the Mexicano.
We zijn ondertussen vaste klant geworden….bijna elke avond hebben we daar heerlijk gesmuld.
We worden niet aan gesproken met meneer & mevrouw maar met mama & papa.
Grappig hee.
Maar eigenlijk doen ze dat overal.
En vanavond krijgen we een kadootje van Mama Mia…een T-shirt…als souvenier.
Waar krijg je dat bij ons???
Nou lieve mensjes…dit was het voor deze keer.
Hopelijk genieten jullie nog steeds van onze verhaaltjes.
Zo niet…jammer dan…maar daar liggen wij niet wakker van want ik vind het ook leuk om verhaaltjes te schrijven…en het zijn hele leuke herinneringen voor later hee.
Heel veel liefs.
Dikke zoen en tot de volgende koffiekletskes…na doedoeiii Mo & Ro & Nieko & Robbedoes xxx
Bijna int ziekenhuis...Oeps!
HalliHallow daarow,
Tja…op dit moment hebben we een klein dipje.
Ik bedoel wat verhaaltjes betreft.
We hebben nog steeds een honeymoon-gevoel doordat we nog steeds in hetzelfde romantische resort zitten.
Elke dag scooteren we rond het eiland…op zoek naar een ander prachtig baaitje, op zoek naar een ander bounty-achtig strandje.
Elke keer lukt ons dat nog steeds!
Alleen de weg er naar toe, is een hele uitdaging op zich.
Meestal heel steil en ook dat plots de asfalt ophoudt en de weg dan overgaat in een zandweg, met grote keien en rotsblokken.
En ja….dan zijn die scootertjes te zwak om die 2 flinke kontjes boven op en berg zien te krijgen.
Dus dan is Mo de pineut!
Een wandelende berggeit is er niks bij…hahahaahhhaaa.
Maar het eindresultaat is verbluffend.
Meestal zijn we zowat met zijn tweetjes op ’t strandje (heerlijk romantisch).
En elk baaitje heeft zo zijn eigen snorkelplekjes.
Zo gebeurt het dat we elke dag andere dingen zien met het snorkelen.
Wondermooi!!!
Maar het toppunt van al blijven toch de “BlackTip Reef” shark/haai.
Tot nu toe zijn we er elke dag al verscheidene tegengekomen.
Echt de max!
Zeker als ze zo’n anderhalf tot 1.80 m lang zijn.
Het is altijd indrukwekkend om die beessies tegen te komen.
Gisteren waren we een dagje uit met Nieko & Robin.
Heerlijk gaan snorkelen naar Shark Bay…jaja…om toch maar weer es “Haai” te gaan zeggen tegen die haai.
Maar in de namiddag kwamen er teveel donkere wolkjes om de hoek piepen, dus hebben we ons boeltje samengepakt om weg te wezen.
Want ja…scooteren op een droge zandweg is 1 maar scooteren op een modderige zandweg, dat is 2 hee!!!
Op tijd kwamen we aan op de geasfalteerde hoofdweg, begin het me daar weer te hozen en te gieten.
Gelukkig konden we op tijd ergens gaan schuilen.
Na de stortbui vertrokken we weer…richting “huis”.
Maar net voordat we weggingen, zag Mo ineens dat bijna de hele bout uit het voorwiel stak!!!
Asjemenou zeg….
Zie je het al voor jullie…ons Mootje en ons Rootje lekker hotsend en klotsend het zandpadje af, tussen de rotsblokken en keien, zonder helm (niemand draagt een helm op dit eiland)…en dan plots schiet het voorwiel eraf…
Nou…dan konden jullie ons zekers komen opzoeken int ziekenhuis!!!
(Zien we jullie toch eerder dan verwacht!)
Maar gelukkig hebben we allebei 2 schattige engelbewaardertjes.
Twee waarop we heel zuinig zijn en die gekoesterd worden met heel ons hart!
Dus lieve mensen…maak jullie geen zorgen…Mootje let op Rootje en Rootje let op Mootje…en zo komt alles toch goed op zijn pootjes terecht.
Amen en uit!!!
Vandaag zijn onze 2 mannekes gaan duiken.
Tenminste, eerst een refreshment en daarna een duikje.
Maar hoe dat is verlopen, dat motten jullie maar zelf lezen op hun eigen website hee!
En zo vullen wij onze daagjes op.
Met lekker niks doen, lekker luieren, lekker relaxen.
Dit was het dan voor deze keer.
Heel veel liefs en heel veel relaxte groetjes van ons 4tjes.
Dikke kus xxx.
Website Nieko & Robin
HeHeee luitjes,
Nieko & Robin hebben hun eigen website aangemaakt, met hun eigen verhaaltjes en met hun eigen foto's!!!
WWW.NIKOSELCASA.GAATVERWEG.NL
Dus niet vergeten om ook hun website te bezoeken hee EN een reactietje geven!!!
Natuurlijk ons ook niet vergeten hee.
Zo hebben jullie dubbel leesplezier en kijkgenot.
De hartelijke groetjes van ons allemaal.
Dikke knuf xxx