Ons doen en laten!
Hallo lieve luitjes,
Daar zijn we eindelijk weer es een keer!
We hangen nog steeds rond in Beach Resort.
We hebben een paar hele drukke weken achter de rug maar nu gaat alles op zijn gemakske.
Voorlopig dan toch...want eind deze maand zitten we weer tjokkevol!
Het gaat allemaal hartstikke goed.
Meestal zijn de gasten heel erg tevreden, alhoewel je ook hiero echte zeikerds hebt. Klagen en neuten over elk akkefietje...ach ja...kleinigheidje hou je toch hé.
Het is heel raar om te zeggen, maar weet je wie de grootste zeurpieten zijn?
De rijke Filipijnen.
Toch niet te geloven, toch?
Mekkeren over de kleinste dingen en kijken echt op het personeel neer.
Maar we liggen der niet wakker van...blijven lachen en doorgaan!
Ik weet wel dat “roddelen” niet gepast is...maar dit is wel effe een “rustgevend” verhaaltje... maar niet heus.
Zo hadden we een koppel hiero en je zag direkt aan het smoeltje van mevrouw dat het leven haar niet bepaald aan stond.
“Gewoon der boven staan”, is me altijd geleerd.
Nou bleek dat mevrouw een soort voedselallergie had...niet iets om vrolijk van te worden hey!
Ze mocht geen brood, pasta, pannekoeken,... eten, kortom geen gluten voor haar.
Ze mocht geen sapjes uit blik drinken, het moest puur de natuur zijn.
Ze mocht geen bouilonblokjes, sojasaus of andere smaakdingetjes hebben.
Geen 2 dagen achter elkaar bv kip ofzo, elke dag wat anders.
Heel veel verse groentjes, dat wel!
En ja...dan ga je op vakantie naar een uithoek van een land, waar geen Albert Heijn te bespeuren valt, waar je maar amper een goudvisje vindt op de markt, waar een mals stukje vlees heel erg zeldzaam is, waar fruit niet altijd fruit is en ga zo maar door.
Dan vraag ik je: “Dan vraag je toch om problemen”? Of zie ik dat nou verkeerd?
Dus met andere woorden...hoe goed we ons best ook deden, elke dag keken we tegen een sjagereinig smoelwerk aan!
Het was zelfs zo erg dat we ons op zijn Filipijns gingen gedragen...de problemen weglachen!!!
En manlief die als een hondje over haar waakte!
Ochgottekes toch!!!
Alhoewel haar ventje ook niet echt zuiver van geweten was.
Zo klaagde hij dat hij ’s nachts allemaal dieren onder zijn cottage hoorde.
Niemand heeft ooit eerder over zoiets geklaagd.
En nuchtere Ro antwoordde hem: Maar meneer, u zit wel midden in the jungle hoor...het kan ook bijna niet anders dat u soms beestjes hoort!
En zo hadden ze ook als klacht dat de badkamerdeur elke dag op slot was, als ze ’s avonds terug kwamen in hun hutje.
Maar geen ene badkamer heeft een sleutel.
Wel een knopje dat je kunt omdraaien en als je dan de deur dicht trekt, zit de deur op slot.
Dus wie was de schuldige?
Jaja...mevrouwtjelief!
En zo was er altijd wel iets waardoor we toch begonnen te denken dat die twee ergens toch een steekje los hadden!!!
En ze bleven MAAR een weekje!
Rustgevend koppeltje dus...soort zoekt soort.
Wie houdt wie voor de gek? Hahahahaha
De meeste gasten komen uit Italie, Frankrijk, Rusland, Duitsland, Denenmarken.
Dan de anderen komen uit Oostenrijk, Spanje, Engeland en Zweden.
En...deze week hebben we een meneer uit Nederland.
De eerste keer dat we een “buurman” over de vloer hebben.
Onze dagen zijn goed gevuld.
Tot nu toe hebben we nog maar 1 keer een vrije middag gehad.
’s Morgens is het een paar uur druk vanwege het ontbijt, daarna wordt alles gepoetst en geboend en opgeruimd.
Dan hebben we het een paar uur lekker rustig omdat de meeste gasten gaan eilandhoppen (Dat is huppen van het ene eiland naar het andere; om te zwemmen of te snorkelen of te zonnebaden of om te genieten van wondermooie uitzichten).
En ’s avonds is het aanpakken geblazen.
Jaja, als jullie denken dat we een stelletje luie donders zijn geworden...nou, dan hebben jullie het flink mis! Hhahahaaha.
En toch genieten we volop...van de wondermooie zonsondergang, van het relaxte leven, van het uitzicht.
Zowat elke dag moet Mo gewoon aan het Belgenland denken...door “iets” natuurlijk.
En dat “iets” is heerlijke, smeuige chocopasta van Belgische chocola...Asjemenou zeg...daarvoor mot je in de Filipijnen zitten!
Over eten gesproken...der zijn wel bepaalde dingen die we dan behoorlijk missen: lekkere balgehakt, frikandel speciaal, alle soorten kaas, charcuterie/vleeswaren, zelfgemaakte nasi met pindasaus (maar dat is gewoon luiigheid...bedoel...eigenlijk kunnen we zelf pindasaus maken want pindakaas hebben ze wel hiero), malse biefstuk, je weet wel al die overheerlijke gerechten uit Olland en den Belgiek!
Het heeft natuurlijk wel weer een ander voordeel...Ro is zeker meer dan 15 kilo afgevallen en Mo ook wel enkele kilootjes.
Maar we klagen niet hoor!
Alleen...uit ons Ă©Ă©n oor komt de rijst eruit en uit ons ander oor komt de spagetti tevoorschijn...hahhaha!
En op een dag werd ons Mootje ziek...zeer zeldzaam voor haar...hhahaa.
Eerst wat koorts maar dat werd wel hoger...zo’n 39,6.
Lekker onder de wol gekropen...nouja...bij wijze van spreken hey!
Maar voor de rest niks aan de hand.
Na 2 dagen toch alweer opgeknapt...maar nog niet echt de ouwe.
Drie dagen later was het weer van datte...koorts met hoofdpijn en zere nek!
Tja...toen begonnen we toch wel aan malaria te denken.
Alleen het grote probleem hiero is...der is wel een dokter maar dat is een grote zuipschuit.
Edo vertrouwt hem voor geen cent.
In El Nido zit wel een verpleegstertje die mensen kan testen op malaria.
Maar laat het nou net weekend zijn en ja dan werken ze niet.
Zondags liep de koorts op tot 40,4.
Ik voelde me net een gekookt kippetje!
Maandagochtend naar het malariakantoortje...geen kattepis als je hoge koorts hebt.
Eerst met de boot een half uurtje naar CoronCorong.
Van daaruit met de tricycle zo’n 20 minuutjes hotsen en botsen naar El Nido Town. Dan nog een stukje lopen en dan ben je der pas!
Komen we daar aan...werden we geweigerd.
De verpleegster had een bewijsje van de dokter nodig.
Ohjeneehey...nie met den deze!
Na wat gedram van Ro werd er toch bloed genomen van Mo en over een uurtje zouden we het resultaat weten.
Gelukkig was het negatief; het resultaat.
Het zal wel een griepje zijn!
Nog nooit van mijn leven de griep gehad....zit je in de Filipijnen...hartje zomer...en dan de griep hebben!!!
Krijg je bij jullie alleen maar in de winter. Toch???
Misschien heb ik wel Dengue?
Weer hetzelfde gezever...nu had ze echt wel een doktersbewijsje nodig.
Maar om “eventjes” terug naar CoronCorong te gaan en dan ook nog es naar die zuiperd...daar had Mootje echt geen trek in.
Gelukkig zat in het zaaltje ernaast ook een dokter....wel voor de locals.
Het zaaltje zat helemaal vol met zieke mensen.
Wij direkt naar een mevrouw toegestapt...want we hadden alleen maar een papiertje nodig.
NeeNee...eerst gaan aanmelden en dan kreeg je een nummertje en ik zou pas om 1 uur aan de beurt zijn (Op dat moment was het 11 uur).
Kun je je voorstellen? Hoge koorts en dan al dat gedoe aan moeten horen?
Maar Rootje zou Rootje niet zijn als hij zijn zin niet kreeg!
En zo gebeurde het dat we een minuutje later een doktersbewijsje in onze handen hadden!
Oefff....wat een meevaller zeg.
Gauw terug naar dat malariakantoortje.
Mispoes!!! Kantoor gesloten tussen 11 en 1 uur..pauze dus!
Nou...dan maar geen Dengue-test....Mo moest en zou terug in der mandje willen kruipen.
Na veel paracetamolgeslik, zakte de koorts geleidelijk aan.
En ja hoor...na 2 dagen was Mo zekers weer de ouwe!
Maarre....hiero panikeren ze allemaal niet zo voor die malaria hoor.
We kennen iemand en die heeft het zekers wel 15 keer gehad.
Dan ga je gewoon bloed laten prikken en je krijgt een zakje pillen en dat is het dan!
Geen gezeik, geen gedoe!
Alleen de harden komen erdoor...
Met onze Nieko gaat het ook hartstikke goed mee.
Voor een paar weekjes heeft hij gewerkt als Divemaster op het eiland Busuanga (Coron-City).
Het grappige is dat hij gewerkt heeft bij het resortje waar wij al 2 keer hebben geslapen...bij Amphibi-Ko.
Ook toevallig hey!
Wel zwaar en ook heeele lange dagen.
Coron-City staat vooral bekend om zijn wrakduiken...dus een heel aparte ervaring voor hem...dat kom je niet alle dagen tegen.
Echt een aanrader voor duikers!
Maar in Coron-City zelf valt niet zo veel te beleven, na een paar weken had hij het wel gezien daaro.
Dan is ie verhuist naar Malapascua-eiland (Vlakbij Cebu).
Duikers onder ons...dit eilandje is echt HET van HET!
Als je vroeg genoeg je nest uitkomt, dan kan je gaan duiken met Treshersharks oftewel Vosshaaien.
En niet zomaar een verdwaald zieltje...neenee...hele bende haaien.
En geen kleintjes hoor...zeker wel 5-7 meter lang!
Zie je het al voor je??? Hahhahaa.
En daar zwemt onze Nieko dertussen!
Maar...hij is daar niet alleen voor de haaien.
Hij is op dit moment heel druk bezig met zijn cursus voor Duikinstructeur.
Op 23 en 24 maart heeft hij zijn examen en als ie slaagt (wat ie zekers doet) dan kan hij overal in de wereld gaan werken als duikinstructeur.
Not bad at all!!!
Hij heeft het ontzettend naar zijn zin daaro.
Het is een toffe groep waar hij die cursus mee samen doet.
Ze krijgen heel veel oefeningen en theorie.
En meneertje haalt zomaar 5 op 5 of 4,5 op 5.
De ene superresultaat na de andere!
Zulke topresultaten heeft ie nog nooit op school behaald....hahhahaaa.
Maar dat manneke komt er wel...daar zijn we vast van overtuigd.
Dan staat ons nog een superleuke verrassing te wachten.
In juli komen Robin en Jolein op visite!
We trappelen van ongeduld om hun eindelijk weer es te zien en te omarmen!
We zullen elkaar heel veel te vertellen te hebben.
Dan is het voor ons ook laagseizoen en dan hebben we dus alle tijd van de wereld voor hun.
Over een paar weekjes gaat Mootje nieuwe T-shirts hebben, uit Belgie.
Dolgelukkig dat ze is!!!
Want ja...hiero is niks in mijn maatJE te verkrijgen.
Soms tweedehandsgedoe...maar dat is ook niet altijd alles hey!
Toevallig woont in El Nido (Bulskamp Inn, noemt zijn hotelletje) een toffe Belg, Eddy, en zijn vrouw Virginie en laat hun nou toevallig een paar weken op vakantie zijn in Belgenland.
En dankzij Veerle zullen voor mij wat T-shirts meenemen.
Lief toch allemaal?
En zo is het allemaal toch nog een lange riedel geworden.
En zo zijn jullie allemaal weer een bieteke op de hoogte van ons doen en laten.
Nou lieve luitjes, dit was het dan weer voor deze keer!
Allemaal een dikke knufff en heel veel hartelijke groetjes van 2 zonsonderganggenieters!
PS Alle info over Palawan:
In Google: “Wereldwijzer” intypen.
Dan ga je naar de “ Filipijnen”.
Dan klik je op “ Reizen en vakantie”.
Dan klik je op “ Alles over Palawan”.
Veel leesplezier...nadoeidoeiii
Ons nieuw leventje!
HalloHallo daaro,
Hier wat nieuwtjes van de 2 hardwerkende zieltjes!
JaJa...we zijn weer van start gegaan.
We hebben een nieuw stekkie gevonden.
En wat voor Ă©Ă©n!
Effe voorstellen (met andere woorden...effe reclame maken....hahhaa):
Het is gewoon een aards paradijsje. Echt waar!!!
Het resortje is gelegen aan een andere baai dan El Nido.
Moederziel alleen en van got verlaten.
Der is daaro: In totaal 13 cottages/bungalowtjes, waarvan 8 met uitzicht op zee en de eilandjes (bacuit Archipels).
Allemaal met een verandaatje en eigen badkamer plus terrasstoelen EN een hangmat (very important...hhahhaa). Gezellig ingericht enzo.
Daarnaast zijn er ook 5 kamers met badkamer en een gezamenlijke veranda.
En in ééntje “wonen’ wij.
Een groot, open restaurant met verschillende zithoekjes en terrasjes (ook aan het water).
Een lounge-gedeelte.
Computer en een hoop leesboeken.
TV-hoek met een heleboel films.
Een pool/biljarttafel.
Een fitness/speelruimte.
En natuurlijk...last but not least...een heel groot zwembad opgevuld MET zeewater maar dan zonder Nemootjes, haaien en schildpadden.
En alles is omringd met prachtige palmen en kokosnootbomen.
Der hangt wel een prijskaartje aan vast.
Maarre...der zijn wel dingen inbegrepen in de prijs. Zoals:
Een uitgebreid ontbijt met koffie/thee, sapjes en fruit.
’s Avonds het avondeten, zoveel je wilt.
EN...elke dag gaan eilandhoppen!!!
Googel maar es effe op “Eilandhoppen El Nido” of Bacuit Archipels El Nido.
De eigenaar is een Italiaan, Edo, en woont al meer dan 25 jaar in de Filipijnen. Het resort zelf bestaat ook al zo lang maar natuurlijk heeft ie het wel geleidelijk aan opgebouwd.
Zijn vrouw is helaas een paar jaar geleden overleden.
Daardoor merk je wel dat het resort minder goed onderhouden is geweest.
Ook omdat ie plots voor alles alleen stond en ook nog es de zorg had voor zijn dochter, Selene.
De 2 zonen wonen in Italie.
Daarom zijn wij nu hier.
Om met zijn allen alles weer de goeie kant op te blazen!!!
In ieder geval hebben we nog nooit zo’n gemakkelijke en toffe baas meegemaakt. Hij vindt alles goed, comandeert niks, alles is “Up to you!”
“Baas, hoe laat beginnen we morgenvroeg?”
“Up to you.”
“Baas, hoe lang hebben we ’s middags pauze?”
“Up to you”.
“Baas, hoe laat stoppen we ’s avonds?”
“Up to you”.
“Baas, wat kunnen we doen vandaag?”
“Up to you”.
Hebben jullie zoiets al es mee gemaakt?
Wij ook niet, nee.
Maar ons kennende zijn we dus geen op-onze-wel-edele-bips-zitters.
Meestal beginnen we om half 8. Soms nog vroeger als we vroege check-outs hebben.
Tussendoor een rustmomentje van 1 of 2 of 3 uur.
En dan gaan we door tot half 10-10-half 11...
We doen van alles en nog wat.
Waar het nodig is, springen we bij.
Heel veel variatie, heel veel afwisseling.
En ons Rootje ontvangt heel veel de klanten.
Is op zijn lijf geschreven....hahhaha.
Hij legt heel veel uit (Komt jullie dat ook bekend in jullie oren???Hahaha), haalt de gasten ook op, per boot.
Tussendoor leert Ro de dochter ook waterskien.
Ro is de enige, buiten Edo dan, die met de speedboat mag varen!
Dat is wat hey!!! Toch een groot vertrouwenskwestie.
En ja...je zit vooral met de riffen hiero hé.
Selene is echt een supertoffe meid van 13 jaar.
Lacht altijd. Echt waar!!!
Der ene broer is nu voor een maandje hier. Nou....dat zijn 4 handen op 1 buik. Nog nooit eerder gezien...knetter op elkaar en nooit maar dan nooit es een keer een gebekvechtje of een lelijk woord tegen elkaar.
Vanaf het begin klikt het ook ontzettend goed met het personeel.
Want ja...dat mot je ook maar altijd afwachten hey.
Maar nee hoor....no problem!
De meesten weten gewoon alles, dus wel lekker gemakkelijk voor ons.
Baasje is nu voor 10 dagen weg....effe boodschappen gaan doen in Manilla en alles draait gewoon door.
Alleen, in de eerste week was Edo voor een paar uurtjes weg.
En toen had Ro een woordenwisselinkje met 1 van de werknemers.
Manneke deed niet wat Ro hem opgedragen had.
Hij had geen zin om te werken.
Ook goed zei Ro maar dan kun je ook direkt opsodemieteren.
Baasje kwam terug en ja, toen moest Ro, schoorvoetend...maar niet heus....gaan vertellen dat hij 1 van de werknemers heeft ontslaan.
Goed gedaan jochie, zei Edo.
Direkt korte metten dermee maken!!!
Nou moe...
De volgende dag was Edo weer voor een paar uur weg en als ie toen terugkwam, vroeg ie gekscherend: “En Ro, wie heb je nu ontslaan?”
Tis wat hey???
Maare...der zijn der ook bij die toch een bieteke profiteren van Ro zijn goedheid EN zijn spierballenkracht.
Meestal gaat Angel (lees: Filipijns, knap, spontaan, jong mokkeltje) ook mee met de boot, als er gasten opgehaald moeten worden.
Maarre mejuffertje wilt niet haar pootjes nat hebben.
Dus wat gebeurt er???
Met haar zwoelste blik in der ogen kijkt ze MIJN Rootje aan, natuurlijk een vent is een vent, zwijmelt Ro voor haar zwoele blik en haar aanlokkelijkheid en....jullie raden het nooit...in ieder geval doet hij het nooit met mij!!!(Hoe kan dat nou???Waarom niet? Vraag ik me altijd af....)...maarre...met een zwierig gebaar neemt hij Engeltje in zijn armen en draagt hij haar, vanaf de boot het strand op!!!
Asjemenouzeg...
En dan heb/had je nog Junior.
In heel de Filipijnen geen paard te bespeuren en wat staat er hier?
Een paard dus...Junior.
Een pracht van een hengstje met een allerliefelijkst karakter.
Alleen...dat beestje heeft in geen tijden fatsoenlijk eten gehad.
Gewoon met de simpele reden dat er geen eten (Lees: gras/hooi/biks/paardenvoer) hier te bespeuren valt.
Je hebt rijstvelden en rijstvelden en nog es rijstvelden.
Maar weide enzo, dat komt niet in een Filipijns woordenboek voor.
En zo gebeurt het dat Junior in een erbarmelijke staat verkeerde.
Uitgemergeld tot en met, een wandelend skeletje.
Wonder boven wonder hebben we een ontwormingsmiddel kunnen vinden in Puerto Princesa. Maar der was geen enkel wormpje te bespeuren.
Alles wat eetbaar was, hebben we gegeven aan Junior.
Zo was ie dol op gekookte rijst, mango, banaan en knetter op watermeloen!
Ik begon me zelf af te vragen of ie wel een paard was.
Geregeld nam Ro hem de zee mee in.
Dan leefde hij helemaal op.
En ja....zo gebeurde het dat Ro en Junior knettergek op elkaar waren.
Junior hoefde Ro nog maar te zien of zijn fluitje te horen en Ro werd vrolijk begroet met een hoop gehinnik!
Hij werd wel levendiger en de enkele grassprietjes die hij vond knabbelde hij lekker op.
Maar...verdikken deed hij geen sikkepit!!!
Vier dagen geleden lag Junior voor het eerst neer.
Hij probeerde uit alle macht overeind te komen maar het lukte hem niet.
Hij had geen kracht in zijn achterbenen.
Toen hebben we hem flink moeten helpen en gelukkig stond hij weer op zijn 4 beentjes.
De volgende dag liep Junior gewoon weer mee, de zee in.
Daarna ging hij weer liggen op het strand.
Na een poos geprobeerd te hebben, kwam hij gelukkig zelf overeind.
De dag erop troffen we hem ’s morgens al liggend aan.
Met geen mogelijkheid, ook niet met een paar man, kon hij overeind komen.
Hij kon nog wel, half liggend eten en drinken, maar dat was ook al.
En toen is hij ’s nachts vanzelf ingeslapen.
Amen en uit!
Ro was er niet goed van! Zo’n sterke band had ie al met dierbare Junior.
Maar...achteraf is het wel het allerbeste geweest wat dat beestje kon overkomen...lekker inslapen, in een paradijsje!
En zo was Mootje knetter op Spikey geworden.
Eén van de puppy’s hiero.
Ma = Rottweiler en Pa = Zwerver
De kleinste van de nest.
Maar de grootste held.
Zo verjoeg ze geregeld samen met ma de andere verwilderde honden.
Zie je het al voor je....zo’n klein frummeltje, al grommend en blaffend, rennend achter Ma, op weg naar de verwilderde honden.
Natuurlijk renden die honden weg voor Ma de Rottweiler.
Maar Spikey ging altijd met de eer lopen.
“Die honden waren DOOR HAAR weg gelopen hoor!!!”
Wat denken jullie wel?
Helaas, hebben we niet lang van Spikey mogen genieten.
Teveel puppy’s volgens Edo, dus was het ByeBye Spikey!
Zo, lieve luitjes.
Lekker weer op de hoogte van alles en nog wat.
Ohja...1 ding...Hier worden we oud...nouja...bedoel ouder...want oud zijn we al....volgens sommigen!
Willen jullie meer over het eiland Palawan weten, dan mot je effe surfen naar:
WWW.WERELDWIJZER.NL/FORUM/FILIPIJNEN-REIZEN-EN-VAKANTIE
Effe naar beneden scrollen en klikken op “Alles over Palawan”
Veel leesplezier.
Dikke kus en allemaal hele lieve en hartelijke groetjes van 2 Paradijssertjes!
Gevonden: Hemelse paradijsjes
HalloHallo allemaal,
Ondertussen zijn we weer met zijn drietjes terug in El Nido.
Natuurlijk al lekker veel bijgekletst en gebabbeld met Nieko.
Verhalen en belevenissen genoeg meegemaakt om te worden verteld.
Het voelt als vanouds...
ALS je in El Nido bent, dan is er zekers 1 ding dat je MOET doen en dat is eilandhoppen.
Once in your lifetime....Echt waar!!!
Googel maar es op Afbeeldingen....Bacuit Archipels/El Nido...dan weten jullie waarom.
De maxxx.
Dat durf ik te zeggen zonder te blozen.
Je hebt 4 verschillende tours.
Maar eerlijk gezegd kan je niet zeggen welke nou echt de mooiste is.
Bij de Ă©Ă©n kan je mooier snorkelen, bij de ander geniet je met volle teugen van het parelwitte, van got-verlaten stranden.
Doordat de Filipijnen nog niet overspoeld worden door hordes toeristen (maar dat zal niet meer zooo lang duren!), is het bij het eilandhoppen ook geen toeristenoverspoeling!
Met zijn drietjes in een bootje (betaal je ietsje meer voor maar het is zekers de moeite waard, want ja...zeg nou zelf...zeikers heb je altijd hey) en hupsakee daar gingen we.
De boottocht op zich is al een attractie op zich.
Je vergaapt je aan al die eilanden en eilandjes, gemaakt uit kalksteen.
Meestal stop je bij zo’n 4 eilanden: om te snorkelen, om te relaxen, om te zonnebaden, lekker gewoon niksen.
De hoogtepunten zijn wel: Secret Beach, Hidden Beach, Big Lagune, Small Lagune.
Je vaart op een gegeven moment voorbij rotsformatie’s en dan denk je ... Tja, wel mooi maar niks echt bijzonders.
Nou en dan verankeren ze de boot en mot je in het water plonzen.
Je zwemt tot aan de rotsen en dan duik je een stukje naar beneden, waar je een gat aantreft in de rotsen, der door heen natuurlijk...en dan...dan zie je HET aards paradijs!!!
Secret Beach!!!
Omgeven, in het rond, met alleen maar hoge kalksteenrotsen.
Het water is kraak en kraakhelder.
Het strandje bestaat uit wit maagdelijk zand.
Gewoonweg adembenemend mooi!
Ook Hidden Beach is bijna zo.
Alleen ligt het meer in een verborgen baaitje.
Natuurlijk van al dat gesnorkel en van al dat bewonderen, begint je buikkie wel te rammelen!
Maar daar wordt ook voor gezorgd.
Op een verlaten strandje wordt er een BBQtje gemaakt.
Aan boord nemen ze ook een tafeltje mee MET natuurlijk ook een tafelkleedje en in een mum van tijd ligt er een overheerlijk kippenboutje en een sappig gegrild visje op je bordje je aan te staren.
Natuurlijk ontbreekt de rijst niet en een rijkgevulde salade en heleboel fruit!
Jaja...het leven is zo slecht nog niet hey!
Vooral wat het eilandhoppen aangaat....hahhahaaa.
Twee dagen zijn we de hort op geweest met eilandhoppen en nee...het verveelt geen sikkepit!
Ondertussen hebben we een hele leuke, toffe Belg ontmoet in El Nido...Eddy.
Hij woont al jaren in El Nido en heeft daaro ook een hotelletje.
Bulskamp Inn. (Bulskamp is een plaatsje in Belgie).
Samen met zijn vrouwtje runnen ze hun hotelletje en het ziet er allemaal heel keurig en netjes der uit.
Sinds kort kun je ook gaan toeren in het noorden van El nido.
En zo kwamen we op het idee om Eddy te vragen als chauffeur en gids.
Op zijn lijf geschreven!!!
We hadden afgesproken bij Eddy om te vertrekken om te gaan toeren.
Zat daar ook een ander reizende koppel, uit Engeland, Bob & Jerry.
Het werd gelijk een getetter en een gekwakel van jewelste!
Onze verhalen, Nieko zijn verhalen en hun verhalen!!!
We geraakten niet uitgekwebbeld!
EN niet uitgelachen.
Dus was er maar 1 oplossing...gewoon heel gezellig met zijn hele hubsebupsje de hort op!
Eddy heeft ons de allermooiste, hemelse plekjes laten zien.
Het Ă©Ă©n nog mooier dan het andere.
Het toppunt was wel een traditioneel viisersdorpje, met een hele hoge hangbrug.
Aangezien er daar nog niet veel toeristen komen, waren wij natuurlijk (en zeker met mijn kontje en Ro en Bob met hun buikkies) ook een grote bezienswaardigheid.
En iedereen mar dan ook iedereen wilde dolgraag op de foto....zeker de kids.
Nou...ons Mootje zou der wel een hele dag hebben willen blijven om fotootjes te schieten maar aangezien dat we nog maar net met de toer waren begonnen, moest ze toch mee!
Jammer hey!!!
Eddy aan het stuur, uiteraard, de 2 vrouwkes bij hem in de auto en de 3 mannen van achter in de pick-upbak!
En maar babbelen en maar zwaaien en maar lachen.
Iedereen, maar vooral de 3 musketiers, hadden de grootste pret!!!
Zekers een zeer geslaagde dag!
Een dag om nooit te vergeten (Zoals elke dag zekers???)
’s Avonds met zijn allen gezellig uit eten geweest.
En zo is de week omgevlogen!
Een week om nooit te vergeten (Zoals elke week zekers???)
En ja...toen werd het tijd voor ons om te gaan verhuizen.
Verhuizen naar ons nieuw stekkie.
Verhuizen naar het “ Dolarog Beach Resort”
Ons nieuwe thuis!
Twee dagen later heeft Nieko alweer afgescheid genomen van ons.
Jaja...onze wegen zijn weer (voorlopig) gescheiden.
Nieko is richting Coron gegaan.
Nog steeds in de Filipijnen dus maar op een ander eiland dan wij.
Hij werkt nu als Divemaster in het hotelletje waar wij ook geslapen hebben.
Coron staat wereldbekend om zijn wrakduiken!
Zekers de moeite waard, volgens Niek.
Hard werken, superlange dagen maar toch heel goed naar zijn zin.
Das toch het allerbelangrijkste!!!
De rest is voor de volgende keer hoor luitjes.
En nee...we missen jullie koude ECHT NIET!!!
Hou het maar lekker bij jullie.
Wij genieten volop van het zonnetje.
’s Morgens om half 8 is het al 25 graden!!!
Hou jullie haaks!
Drink genoeg Choco on the Rocks!!!
Dikke knufff en heel veel liefs van 2 eilandhoppers xxx.
Na doedoeiii en tot de volgende keer!
Ons langverwachte kerstkado!
Lieve mensen,
Ook allemaal lekker druk bezig om jullie voornemens tot een goed eind te brengen?
Nou...in principe hebben we het dit jaar overgeslagen.
Eigenlijk is het alleen maar jezelf voor de gek houden. Toch?
Dus aan die circus doen wij niet meer mee. Zo...opoe heeft gesproken...uuuggghhhh!
MAAR...zoals niks in het leven zeker is, zit er ook aan deze uitspraak een luchtje!
JaJa...WANT...nu niet allemaal in paniek geraken...MAAR...mijn volgende stap is om mijn Rootje in te laten schrijven in de AA-club.
Asjemenou zeg! Nou...zeg dat wel!!!
Zowat elleke avond is meneer de hort op...richting 7Eleven.
Das een “local” winkeltje (Nou ja...winkeltje is al een heel groot woord) waar je overheerlijke rum kunt kopen.
Een clubje van ons ex-personeel hangt dan daar ook rond en zo wordt het dan een heeeele vrolijke avond voor die gabbers!
Voor nog geen 3 euro drinken ze zich allemaal lazerus met Rum&Coca Cola.
Der zit er 1 voordeeltje aan in vergelijking met de carnaval...om 7 uur ’s avonds komt meneertje toch al braafjes naar huis! Dus het is nooit geen nachtwerk...
Nu een totaal ander nieuwtje:
We hebben een ander jobke!
Ook een resort, op het strand...moederziel alleen en van got verlaten....heeelemaal aan de andere kant van het stadje.
Het is zooo peaceful en verlaten, dat je er alleen per bootje der kan komen.
Uitzicht op heel veel eilandjes EN elke avond een pracht van een zonsondergang!
Inclusief een zwembad, hond & hondjes en een broodmager paard!
We zijn echt reuzenieuwsgierig hoe alles zal uitpakken!
Maar we hebben, zoals altijd, hele goeie moed en heel veel zin.
We worden wel voor de leeuwen gegooid...aanstaande weekend begint het Chinees Nieuwjaar en dan zit het resort bomvol.
Maar...we zijn plantrekkers....dus we liggen der niet wakker van....die tijd hebben we allang achter onze rug!
Wordt vervolgd...
En dan komt nu HET allerallergrootste nieuws:
Eindelijk, na een zooo lange tijd hebben moeten wachten, eindelijk hebben wij ONS fantastisch mooi kerstkadootje kunnen omarmen.
De enige echte, beroemd door zijn beruchtigheid....euuhh...berucht door zijn beroemdheid...nouja...anyway...ons KULLEKE...onze Nieko!!!
Het is wat hey!!!
Zekers 6 maanden hebben we elkaar niet gezien.
Nou, wij kunnen jullie verzekeren dat DAT ons hart enorm deugd deed!
OOO...We zijn al zooo dolgelukkig...maar dit was de kers op de taart!
Nu zitten we vol smart te wachten op ons Paaskado!
En...wie weet...de wonderen zijn de wereld nog niet uit...misschien krijgen we ook nog een extra kado, dit jaar!
Het was de planning van Nieko, om als verrassing, plotseling voor onze neus te verschijnen in ons ex-resort.
Maar aangezien dat we daar ByeBye hebben gezegd, was Nieko lichtjes paniekerig, dat we verder zouden reizen...andere horizonten gaan verkennen!
Want ja, ondertussen had hij zijn vliegticket en zijn hotel al geboekt en betaald om naar ons te komen.
Dus...daaaaaag verrassing...byebye.
Maar aangezien wij ook een paar weekjes, voor zijn komst, een beetje aan het niets doen waren en ook omdat er hier geen bank/geldautomaat is om geld te pinnen en ook omdat Ro al weeeken met water (IK denk stiekum dat het onderhand Rum & Cola is) in zijn oor rondloopt, hadden wij dan de planning om naar Puerto Princesa te gaan.
En dan was onze verrassing...dat we Nieko onverwachts zouden opwachten aan de ferry, waar hij mee zou komen vanuit Manilla.
Dus hij wist ook niet dat we voor een paar dagen naar Puerto Princesa zouden gaan.
Kunnen jullie het allemaal nog wel volgen?
Mooi zo...dan gaan we gewoon verder met het reutelen...
Maar natuurlijk...zoals altijd...zijn “plannen”om veranderd te worden...anders zou het geen plannen meer zijn.
Dus om heel het verhaal simpel en kort te houden, stond Nieko onverwachts, en een paar dagen eerder dan voorzien, voor onze snuffferd!!!
O O O...Wat waren wij en hij en ik dolgelukkig om elkaar weer lekker te omarmen en te knuffelen!!!
Echt waar hoor...WAT doet dat een mensenhart toch veel deugd...
En natuurlijk viel er een hoop bij te kletsen en bij te tetteren.
Maar ocharme....dat kulleke van ons had zowat 2 dagen niet geslapen EN niet gegeten EN gedronken (op een slokje na).
Wat was nou het geval?
Niet geslapen omdat het allemaal kort dag was.
Eerst moest ie een stuk met de boot varen, dan uren aan een stuk meehobbelen in de bus, dan een stukje in de taxi, dan een paar uur vliegen, dan weer een stuk met de taxi, dan weer vliegen...en toen vliegen in onze armen.
En dat allemaal opeenvolgend zowat!!!
In de Filipijnen wilde hij direkt wat pesos pinnen...lukte dat van geen kanten.
Met verschillende bankpasjes geprobeerd, ook bij verschillende geldautomaten...maar niks, noppes, niente, nada, rien, niets.
Stond ie daar, zonder ene frang op zak!
Gelukkig had hij nog wel wat Thais geld in zijn zakken, wat hij dan ook heeft omgewisseld. Meneer had toen welgeteld 3, 30 euro.
Hieperdepiep hoeraaa.
En aangezien alles stervenssteenduur is op de luchthaven, tja...kon ie een maaltijdje wel vergeten.
Hij had ook maar amper beltegoed op zijn Thais telefoonkaart, dus we konden alleen maar hoognodig met elkaar sms-en...kost anders ook klauwen met geld.
En wij zaten ook in de piepers want we wisten ook (en hij ook) dat hij in ieder geval 200 pesos nodig had om weg te kunnen vliegen (=vliegtaks).
Maar dat had hij helemaal niet meer!
Wij hebben hem dan voorgesteld om, voor het inchecken, een bleekscheet aan te spreken en die dan om 200 pesos te vragen.
Wij zouden in ieder geval bij aankomst staan wachten en dan aan die persoon zijn/haar 200 pesos direkt terug te geven.
Gelukkig heeft het allemaal niet zo ver hoeven te komen, want hij kon die vliegtaks met zijn creditcard betalen.
Oefff...Dat was al een opluchting....voor Nieko....maar niet voor ons!
Wij zaten al die tijd op hete kolen doordat wij niet wisten hoe hij het ging oplossen met die vliegtaks.
Dus het was een heeele grote vraag voor ons...”Zit ie nou wel of zit ie nou niet op het vliegtuig”???
En ja hoor....wel dus.
Eind goed, al goed!
Jaja, reizen is niet altijd rustgevend hoor!!! Een kleinigheidje hou je toch...
Ondertussen was Ro vantevoren naar het ziekenhuis geweest, voor zijn Rum&Cola-oor.
Nou ja...ziekenhuis!!! Das wel weer een supergroot woord voor hetgeen wat het was.
Een vuil, vies, smerig gebouwtje.
Trapje op en daar stonden 2 bankjes en een burootje.
Aan dat burootje zat een Filipijnse mevrouw...zij was: Secretaresse/Telefoniste/Receptioniste/Apothekersassistente/Adviseuse/Doktersassistente.
Eigenlijk onbeschrijvelijk hoe het er allemaal aan toe ging.
Bij het zien van al die smerigheid en miezerigheid en warboelligheid had Ro natuurlijk niet veel zin om naar “de dokter” te gaan.
Zijn hart maakte wel een klein vreugdesprongetje bij het vernemen dat het een vrouwelijke dokter was!
Oefff...toch Ă©Ă©n pluspuntje, volgens hem!
Nou...het werden wel twee pluspuntjes en zelfs drie en nog meer...
Mevrouw de dokter was een echte, vriendelijke, knappe dame, op punthakken, waar ik hoogtevrees van zou krijgen!
De praktijkruimte was een moderne vertrek.
Niks op aan te merken hoor!
En in 5 minuten tijd was mijn Rootje weer helemaal de ouwe....en in de wolken.(Waarvan? Dat weet ik nog steeds niet....hahhhaha)(Hopelijk toch wel dat zijn oor helemaal in orde is?!?)
Niek heeft zichzelf getrakteerd op een nieuwe mp3-speler.
En niet “zomaar” een mp3...neenee...
Lees & Geniet...
Het doosje was van een Ipod van Apple.
De gebruiksaanwijzing stond in het Chinees.
De batterij was van Nokia.
De mp3 was van Samsung.
De oordopjes van Sony.
En alles was “Made in China”!!!
Voor de mp3 zelf stond er een week garantie op.
Op het schermpje was er maar 3 dagen garantie,
En voor de batterij wel 5 dagen garantie.
De oordopjes ook een week.
Das toch lache, giere en brulle!!!
Maar...eerlijk is eerlijk...zelfs na een week...doet dat ding het nog steeds!!!
Wordt vervolgd...
Dit was het weer voor deze keer.
Hou jullie warm in het koude kikkerlandje.
Geniet van de gure wind, harde slagregen, modderige paden, kouwe kilte.
Want wij genieten ook...van de tropische windvlaagje, spetterende regendruppeltje, zanderige paden, warme zon!
(Verschil mot er zijn hé!!!....hahahaha).
Heel veel liefs en de hartelijke, warme groetjes van ons...en zekers van Niekooo xxx!!!
PS Er zijn 2 nieuwe albums met foto’s op onze website geplaatst.
Niet vergeten te kijken hey...het zijn MAAR 100 foto’s in totaal!
Het is een oppeppertje voor iedereen die dagelijks de koude mot trotseren!
We hebben HET gedaan...
Lieve luitjes,
En? Het “Ouwe Jaar” goed afgesloten en het “Nieuwe Jaar” warm onthaald?
Niet al teveel last van katertjes, dikbollige buikjes, in-elkaar-gedeukte honden, verdwaald vuurwerk?
Dan is het Nieuwe Jaar zekers goed begonnen...nu gewoon “effe” volhouden...een jaartje lang...en dan was 2012 ook een subliem jaar. Toch?
Maar gelukkig zijn we bijlange na zo ver nog niet!
Nou...wij hebben ook weer wat meegemaakt zeg...en dat op Nieuwjaarsdag!
Maar eerst vertellen over ons Filipijnse Oudjaar.
Zooo ROMANTISCH hebben we het nog nooit mee gemaakt...hhahaha.
Eerst ons buikje lekker rond gegeten en vol gedronken (Nouja....het paste lekker in de zin...gewoon een colaatje en een pilsje;)...op het strand, voetjes friemelend in het zand, kaarslichtje erbij, kabelende golfjes in het aanzicht, live-music op de achtergrond, een lekker maaltje voor onze neus.
Heerlijk genietend van elkaar, heerlijk genietend van de rust (Nog wel!).
Daarna hebben we een plekje uitegzocht op het strand...voor ons tweetjes.
Flesje neut tussen ons in.
Lekker dicht bij elkaar, onder de blote sterrenhemel!
Nou? Heb ik iets teveel gezegd? Romantischer kan het toch niet??? Hahahha
Maar:
Geleidelijk aan werd de ene knaller na de andere afgestoken.
Gedaan met de rust...Weg de romantiek...
Over heel de baai werd er vuurwerk afgestoken...meestal luide knallers.
Gelukkig...tegen middernacht...konden we ook genieten van siervuurwerk.
En toen...ja...toen was het zo ver!!!
Het Ouwe Jaar hebben we weggeknald.
Het Nieuwe Jaar stond voor onze neus!!!
Het vuurwerk bleef maar aan de gang. Je kwam ogen tekort...overal om je heen...vuurwerk...de knallers wat op de achtergrond maar des te meer een fantastische lichtshow van vuurwerk!
Nu pas kwam het “feest” echt op gang.
Voor ons was het feest ten einde...JaJa...wij worden ook een dagje ouwer oor!
Maar de weg terug werd een hele levensgevaarlijke onderneming, vol met gevaren en moordaanslagen!
Het vuurwerk spatte zowat, onder je neus, uit elkaar!
Niemand had hier ooit gehoord van vuurwerkpreventie!
Het was zelfs zo erg dat er een stuk halfontplofte vuurwerk op mijn Rootje belandde.
Met als resultaat...verschroeide armharen (Of hoe noem je die sprieten op je arm?), dichtgeklapte trommelvliezen en de schrik van ons leven!
Gelukkig is kort daarna alles weer top...op het kaalgeplofte kippevelletje na.
“Nou moe...Voor het eerst in mijn leven heb ik maar 1 vuurpijltje afgestoken en zo zie je maar weer...door een ander word je bijna uit elkaar geknald!
Tijd om ons mandje op te zoeken. Het werd ons te warm onder onze voeten.
De volgende ochtend heerlijk uitgedut.
Een stevig ontbijt veroberd.
En dan...alle tijd van de wereld genomen om ons fysisch en psychisch voor te bereiden.
WANT...”ze” zeggen toch dat je alles één keer in je leven mot mee maken?
Nou...wij begonnen ons, zowel inwendig, als uitwendig voor te bereiden...om “HET”...once in a lifetime...mee te maken!
DE, enige echte, onweerstaanbare NIEUWJAARSDUIK!!!
Nou...ik kan jullie verzekeren...HET is zekers meeeeeer dan de moeite waard!
Onbeschrijfelijk wat er op zo’n moment door je heen gaat!
Wat een ervaring! Wat een beleving!
Een volledige openbaring, zowel innerlijk, als uiterlijk.
Alles komt in je los...al het “Ouwe” glijd van je af”...al het “Nieuwe” wordt in je opgezogen!
Wat een beleving! Wat een ervaring! Een aanrader voor iedereen...
Ik zweer het je...
Alleen...1 MAARtje ...als je het water uitkomt, staat er geen knappe, slanke blondinne je op te wachten...met UNOXsnert en zijn rookworstje!
Zou het misschien komen door de wiegende palmbomen op het strand, het appelblauwezeegroene water en dat het water 29,9 graden is???
We blijven nog een poosje in El Nido rond hangen.
Ons “Kerstkadoo” afwachten.
JaJa...Zowat het mooiste kado wat een mens zich kan wensen!!!
We krijgen HET op 15 januari!
Je kan er een heleboel mee doen. HET in alle richtingen wringen en knutselen. Meestal word je der heeeel vrolijk van...heel soms werkt HET op je zenuwen (Nee hoor....dat laatste is een grapje!).
Het beste gebruik je Duracel-batterijen maar je kan HET ook opladen.
Het is een Kadoo...voor ons tweetjes.
Nou lieve mensen....Tot de volgende koffiekletskes?
Allemaal heel veel liefs, dikke knufff van ons 2...en tot gauw.
Doedoeiii xxx en audoe.
Happpy Newyearrr!!!
Als geluk ergens voor het rapen lag
Zou ik daarheen gaan
Handen vol opgooien,
hoog in de lucht
Dwarrelend met de wind in vogelvlucht
Langs de sterren en de maan
Zou het jullie kant op gaan
Al was het een klein beetje maar
Dan wordt het voor jullie
Een gelukkig Nieuw Jaar
Een gelukkig nieuw jaar met lieve mensen om je heen
Mensen die van je houden om wie je bent,
Mensen in wie je een stukje van jezelf herkent.
Laat merken dat je om hen geeft,
Dat je samen met hen iets moois beleeft
Dan is je leven pas een feest.
Veel geluk, liefde en een goede gezondheid voor 2012!
Veel liefs en dikke knufff, Mo & Ro xxx
Terug in de startblokken!
HellowHellow derrow,
We zijn terug on the road! Jaja, jullie lezen het goed...We hebben ons boeltje bij elkaar gepakt en genomen en het resort “Vaarwel” gezegd.
Dus, met andere woorden...we zijn weer op reis.
Nou ja, in die zin, we blijven voorlopig wel hiero rondhangen maar het “werk” ligt voorlopig weer even in de diepvries.
(Alhoewel we eigenlijk de volgende dag alweer nieuw werk hadden!)
Waarom?
Een heleboel redenen en de lijst werd elke dag langer.
Teveel kapiteins op een schip...zullen we maar zeggen.
Daarom hebben we braafjes afscheid van iedereen genomen...op Kerstdag.
Wel effe heel emotioneel!
Al het personeel, niemand uitgezonderd, zelfs de mannuuhh, zo’n 30 stuks...stonden allemaal met tranen in hun ogen bij het afscheid nemen.
De meesten kenden we maar amper 2 weken...kun je nagaan hoe goed dat het klikte tussen ons en het personeel.
En ja...zoiets gaat niet in je kouwe kleren zitten!!!
Van een paar kregen we ’s avonds ook nog es hele lieve, aandoennelijke smsjes.
We hebben dus best wel een “heftige” kerst achter de rug.
En...de volgende ochtend vroeg stond al 1 van Mo der HouseKeepertjes=SchoonMaakstertjes=KuisVrouwkes voor onze deur van het resortje waar we nu slapen...aan de deur te kloppen (Waar we nu slapen ligt een paar meter verder dan het resort waar we gewerkt hebben.)...MissMow and SirRoland...Hellow...How are you?..enzovoortenzovoort.
Niet te geloven. Toch???
Weer een hoofdstuk afgesloten.
Weer een boek uit.
Weer een ervaring rijker.
Op dit moment genieten we weer met volle teugen van “onze vakantie”.
Slapen lekker lang uit.
Nemen uitgebreid een heerlijk ontbijtje...met uitzicht op zee.
Slenteren door het stadje.
Maken lange strandwandelingen.
En laten het avondeten ons heerlijk smaken!
(Friet, Friet en nog es Friet...das wat anders hé, dan...Rijst, Rijst en nog es Rijst...hhahahahaa)
En dat pilsje smaakt als een engeltje dat op je tong piest!
Nou lieve mensen...kom maar weer op met jullie warme, grappige, leuke, aandoennelijke reactie’s...We zijn er weer helemaal klaar voor.
We staan al in de startblokken.
Heel veel liefs en een warme knufff van 2 (nog steeds) levensgenieters.
PS 1 Vol verwachting klopt ons hart.
Ons kerstkadoo is in aantocht...
Zing ik aijaijipiejipiejeej...
PS 2 Wat de typhoon betreft: Het is heel raar om te zeggen...maar hiero krijgen we daar niks van mee. (We hebben geen tv, geen krant, geen radio)
Het is dat ik soms de digitale Ollands/Belze krant lees, dat we weten dat de typhoon weer een flink aantal slachtoffers heeft gemaakt.
Maar die typhoon is dus weer een heel andere kant dan waar wij zitten...wij hebben der geen sikkepit last van.
Dus, please, geen zorgen maken om ons!
Kerstkalkoen of postduif?
Lieve mensen,
Helaas....tot onze spijt...we konden der echt niks aan doen...maar jammer genoeg is onze welbekende postduif, op dit moment aant 'hemelen'.
Iemand zag hem voor een kerstkalkoen aan en heeft, wel ten onrechte, wel te verstaan, onze dierbare postduif naar de bliksem geholpen!
Nu ligt het arme beestje, gemarineerd en wel, geduldig in een schaaltje, te wachten op zijn eindbestemming...DE kersttafel!
Daarom lieve mensen, moet ik u jammer genoeg mededelen dat...helaas en tot onze spijt...dit jaar GEEn kerstkaartjes kunnen opgestuurd worden.
Onze nieuwe held moet nog volledig afgericht, opgetraind en aangestuurd worden.
Zodanig dat wij never en nooit meer dezelfde fout zouden moeten mee maken al swat wij nu hebben moeten mee maken.
Amen en uit!!!
DAAROM lieve mensen,
willen wij jullie, via deze digitale weg, allemaal en niemand uitgezonderd het volgende zeggen:
Iedereen en everybody een heel warme, onvergetelijke, knettergekke, op-en-top kerst toegewenst, met alles derop en deraan!
Maar vooral veel gezelligheid en veel liefde en veel vriendschap!
Diep in ons hart vieren wij de kerst mee met jullie.
In gedachten zullen we mee smullen van de kerstkalkoen.
Heel veel liefs en heel veel kerstgroetjes van 2 onder-de-palmboom-liggende (bij wijze van spreken hé) kerstmutsen!