Yogi…de zwabber-hond!

Ons baasje en zijn lieftallig vrouwtje moesten en zouden een hond hebben.

HOND…welteverstaan.

Onder hond versta ik Dobermann, Rottweiler, Duitse Herder, Poedel en de rest van de bende.

Zelfs een Jack Russel noem ik een hond.

Maar Yogi?

Het verhaal van Yogi.

Yogi woonde met zijn broertjes en zusjes bij zijn ma in Manilla.

Ons baasje zocht dus een hond voor zijn vrouwke.

En ja…hij werd acuut verliefd op Yogi…via het internet.

Maar Yogi zat daar en ons baasje woont hier…alletwee op 2 verschillende eilanden…met maar 1 uurtje vliegafstand!

“Awel, tis simpel éé, dan mot uwen zoon in Manilla em mar opt vliegtuig zetten éé, simpelder kan het nie!”

Dus Nieko ingeschakeld of hij “even” Yogi kon ophalen!

Nou, dat wilde dat lieve mannetje wel doen.

Maar ten eerste is zijn vrouwtje hoogzwanger EN het zou anderhalf uur rijden zijn met de taxi om Yogi op te pikken.

Je raadt het al dus:

De ene woont in het noorden van Manilla en de ander zowat in het zuiden.

Dus werd plan B tevoorschijn getoverd.

Yogi’s vorige eigenaar zou dat beestje komen brengen naar Niek.

En Niek zou de volgende dag Yogi op het vliegtuig zetten…moederziel alleen!

‘s Avonds laat kwam Yogi per scooter aangetuft.

Helemaal uitgeblust was ie van al die veranderingen en nieuwe indrukken.

Gelukkig was ie de volgende dag al meer in zijn plooi en geleidelijk aan kwam ie meer tot leven!

Dus werden er plannen gemaakt om Yogi vliegreisklaar te maken!

Lucht uitpersen hielp niet.

Pootjes inklappen en het kopje indrukken ook niet.

Hem aan een ballonkoordje vastbinden was ook geen succes.

Dus zou Yogi gemakshalve per kooitje moeten vliegen.

Niek & Margarita hadden al verscheidene keren gebeld naar de luchthaven hoe alles precies in zijn werking zou gaan.

Maar de ene zei dit, de andere zei dat, de ene zei zus en de andere zei zo!!!

En daar mot je het maar mee doen…

Met andere woorden…alles ging weer echt op zijn Filipijns!

Na veel vijven en zessen bleek dat Yogi een Vervoers-Document moest hebben (Logisch, toch?).

Maar je moest zelf voor dit formulier zorgen…op het vliegveld…vanaf 8 uur ‘s morgens tot 5 uur ‘s avonds!

Ok…so far, so good!

Maar…Yogi kon alleen maar ‘s morgens vliegen: oftewel om 6 uur of om 8 uur.

EN hij moest 3 uur voor het inchecken al aanwezig zijn op het vliegveld.

Dus dat wilde zeggen dat Niek 2 keer “effe” met de taxi naar het vliegveld moest rijden.

Overdag om die Vervoers-Document te krijgen.

En dan zorgen dat ie om 3 uur ‘s nachts MET Yogi op het vliegveld zou staan om hem in te checken!

Nou moe…

Dus stelde Niek voor om Yogi achter te laten en dat iemand van de vlieghaven Yogi incheckte!

Toch?

Nee, meneer, dat mag niet!

De hond (ahuum) mag hier niet alleen blijven.

Ok, dan weten we dat allemaal!

Dus de volgende dag gaat Niek, samen met Yogi naar de luchthaven.

Daar aangekomen wilde hij eerst dat Vervoers-Document hebben.

Werd ie van hot naar her gestuurd.

En weer terug.

Van her naar hot dus.

Totdat ie aankwam bij het juiste burootje.

“Sorry, sir…maar het hondje moet 3 maanden zijn alvorens ie mag vliegen en dit hondje is nog maar 2 maanden oud!”

Echt niet!

Op de website van jullie burootje staat: “Vanaf 2 maanden mogen honden vliegen.”

Niek toont hem nog de website maar daar keek ie nogeens niet naar!

En wie was het koppigst?

Nou ja, maakt niet uit wie het koppigst is want in zulke situatie’s trek je altijd aan het kortste end!!!

Na een hele dag zo met Yogi gezeuld te hebben, zat er niks anders op dan maar op hangende pootjes naar huis te gaan.

De volgende dag werd Yogi terug opgehaald…jaja, weer met de scooter…door de eerste eigenaar.

Hij wist in principe hoe je Yogi moest laten vliegen.

Maar de volgende dag was Yogi geradbraakt.

Teveel indrukken, teveel veranderingen!

Dus werd het een dag later vooraleer Yogi het vliegtuig op ging!

En ja, het beestje heeft al deze toestanden overleefd!

Yogi werd heel liefdevol en heel hartelijk ontvangen hiero!

Twee dagen later ging het baasje met vrouwtje op vakantie.

En Yogi mocht op vakantie komen bij ons (30 meter verderop hahhaa) voor een paar daagjes.

Eerlijk gezegd zou ik hem persoonlijk wel veranderen van naam.

Ik zou hem eerder Zwabbertje noemen.

Je plakt een steeltje op zijn rug en zwabberen maar hahahaa…

Maar eerlijk is eerlijk…hij lijkt eerder op een ontplofte rat dan een hond…maar het is echt en piepklein scheetje van een piepklein beestje!!!

EN hij heeft echt een lievelingsplekje!

Zodra de koelkast opengaat, ligt ie op het onderste randje…af te koelen!

Hartelijke lieve groetjes van ons xxx … en een piepklein pootje van Zwabber…euhhh…bedoel…Yogi ;-)

De volgende keer wordt het een verhaaltje over onze Coco ;-)