HalliHallo luitjes...

En ja... toen was het shopping-time!

Boodschapjes doen dus.

Elke dag is het nodig om te gaan “winkelen”.

Nou ja...eerlijk gezegd...echte winkels hebben ze hier niet.

Althans niet in ons dorpje.

Ze hebben wel grote, moderne supermarkten in de steden en stadjes.

Met zelfs een groente-, vlees- en visafdeling.

Nou moet je niet direkt gaan juichen en springen en happy zijn want de kaasafdeling ontbreekt, net zoals de broodafdeling.

Vleeswaren/toespijs kennen ze ook niet.

Je ziet wel hele rekken vol met zeepjes en shampootjes.

Allemaal in van die kleine afscheurzakjes.

En chips. Uitpuilende rekken.

Koekjes ontbreken der ook niet.

En baby-melkpoeder.

Ik snap nooit goed voor wie want eigenlijk is dit allemaal best wel duur voor Flippoo-begrippen.

Het is modern maar dan op zijn boerenfluitjes, zeg maar!

En ja...de eerste beste supermarkt is al 45 minuten rijden van hier.

Dus nee...ons zie je daar niet vaak...zeg maar liever...bijna nooit.

In ons dorpje is wel alles te koop.

Noem het maar op en je kan heus wel een sari-sari winkeltje (=winkeltje van sinkeltje...en de jeugdige lezers onder ons moeten maar even aan opoe vragen wat in gotsnaam een winkeltje van sinkeltje is) vinden die het verkoopt.

We beginnen bij het begin:

Telly, onze chefkok, maakt, tussen de bedrijven door, het boodschappenlijstje op.

Nu gaat dat foutloos omdat Mo een checklijst heeft opgesteld.

Maar in het begin kwamen we net terug van boodschappen doen...en ja hoor....dit vergeten op het lijstje te zetten en oei...dat ontbreekt ook nog...enzovoorts.

Gelukkig is dit probleem bijna verleden tijd.

Dan effe controleren of er genoeg benzine voor de boten zijn en of er ook nog drank gehaald moet worden.

Ondertussen staat Jackie al volop in de startblokken.

JaJa...den Jack is een rasechte shoppinghond!

TufTuf...daar gaan we dan.

De auto zetten we aan de kant.

De eerste stop is bij de drank.

Geen ordinaire slijterij.

NeeNee...je staat voor een open raam en je geeft je bestelling door.

Lege kratten worden door hun uit de auto gehaald en ja, natuurlijk worden de volle der ook weer der in gezet.

Sjouwen hoef ik gelukkig helemaal niet te doen.

Dan naar onze “supermarkt”, bij Eva.

Tja...eigenlijk kan ik dit “winkeltje” heel moeilijk beschrijven.

Aan de buitenkant, onder een afdakje, staan de kratten met bier, cola,... aan de ene kant.

Aan de andere kant staan er houten bakken met verschillende soorten rijst.

Ook de kookolie wordt uit grote vaten overgeschept in...je raadt het nooit...een doodgewoon, simpel plastiek zakje.

Inderdaad...en nu maar hopen, bidden en hopen dat die zakjes niet scheuren.

(Helaas...HET gebeurt...en zo leert een mens te vloeken natuurlijk.)

Dan loop je door het smalle gangetje het shopje binnen.

Links staat de tv volop te blèren en rechts zit de bazin (letterlijk en figuurlijk...hahaa) achter de kassa.

Kassa? Een moderne kassa?

Echt niet...hahaha.

Ze zit achter een gamel toonbankje met de rekenmachine in aanslag en met haar gitzwarte haviksoogjes houdt ze Flip en alleman in de gaten.

Een levensechte bewakingscamera dus.

Een roestige koekentrommel is haar geldkistje.

Dan een metertje verder heb je 2 gangetjes met in het midden dozen vol met kleine zakjes chips...en yes...op Filipino-maat gemaakt, die gangetjes.

Links en rechts van die gangetjes is dan een soort balietje van houten plankjes.

Achter die toonbankjes staat het winkelpersoneel.

En daarachter staan schappen vol met artikelen.

Maar dat is nog niet alles.

Aan het plafond, net boven je hoofd, hangen aan touwtjes ook van alles.

Zakjes met shampootjes, koffie 3 in 1, chips ,...

En ja...die Filipijntjes zijn dus heeeel diervriendelijk en helemaal niet moordlustig aangelegd.

Tussen de chipjes, shampootjes en koffietjes door, huppelen vrolijk de spinnen in het rond, vliegen de vliegen op en af en af en toe komt er ook een kakkerlak op visite.

En ja...schoonmaken komt ook niet echt in hun woordenboek voor...dus de spinnenwebben vliegen je om je oren...hahaha.

Nou...en als het dan lekker druk is , dan staat iedereen bijna kontje tegen kontje tegen elkaar aangeplakt en dan komt deze muts binnen gestapt, met op haar hielen dat zwart loeder...wring wring...oh sorry ma’am...nee...zij bijt niet...oeps...zakjes chips op de grond...nogmaal sorrie want ik kan ze niet oprapen...want ik heb GEEN plek...ik kan mijn weledele bips niet plooien zonder nog meer chipjes op de grond te laten donderen!

En Jackie?

Jackie voelt zich de koning te rijk (of hoe zeg je dat ook alweer?).

Zij is hier de madam.

Want iedereen heeft respect voor haar (lees= doodsbang).

Iedereen schuifelt naar de andere kant.

En zo gebeurt het dat dit wat-uit-de-kluiten-gewassen troelaatje ALLE ruimte van de wereld heeft (Als je je nog niet kan voorstellen hoe het aan toe gaat...dan moet je maar denken aan een olifant in een porseleinenkastje...Hahahhaa)

En Jackie?

Jackie ligt dan al lang languit te snurken...MIDDEN in het gangpadje.

Dan geef ik mijn boodschappenlijsje af.

Dan hup naar het volgende.

Naar de madam van de groenten op de markt.

Hier hetzelfde verhaal van de diervriendelijkheid!

Nou...ik heb mijn fobie voor spinnen en webben allang overwonnen!!!

Bedoel wel Filipijnse spinnen.

(=Kruising tussen een hooiwagenspin en een tarantula maar eerder geneigd naar het eerste).

Het lijstje wordt ook hier afgegeven.

Stoeltje wordt klaar gezet (Ja mensen...winkelen is echt wel vermoeiend hoor)

Gratis appeltje.

En daar zit ons madammeke dan, met aan haar zij Black Jack.

Alle groentjes en fruitjes worden netjes in grote plastiek zakken gedaan.

En meneer/mevrouw de zwerver (Ik heb keuze uit een moeder met een hoop kleine ukkie’s, een gedrogeerde die nog maar net op zijn eigen pootjes kan staan...maar ik ben wel zijn grote vriend... of een zwaar aan de drank verslaafde zielepoot) staat al klaar om netjes mijn tasjes naar de auto te brengen voor een paar centen.

En eerlijk is eerlijk...ik moet het eerlijk toegeven...deze mensen dus hebben helemaal niets, niente, nada, noppes.

Ze leven op straat, op de markt.

Ze stinken naar de drank, wassen der eigen bijna nooit, vlooien en luizen in overvloed!

Maar...nog nooit en te nimmer hebben ze ooit 1 dingetje gepikt uit mijn boodschappen.

Nog nooit!

Nou...dat vind ik dan weer iets om kippenvel van te krijgen. Toch?

Bedoel...met zaken doen word je altijd bedriegd en belogen en bedrogen.

Als ze je iets vertellen, weet je eigenlijk nooit of ze de volle waarheid spreken.

Een woord is GEEN woord.

Maar dan maak je wel mee dat mensen die bijna wel het “recht” hebben om te stelen , dit dus niet doen!

Dat valt dikwijls moeilijk te rijmen, ja.

Terug naar de “supermarkt”.

Hetzelfde liedje.

Alles wordt netjes naar de auto gebracht door de loopjongens.

De volgend halte is de slagerswinkel en de viswinkel.

Moet ik nog verder vertellen?

Ok...eerlijk gezegd...is het een “vlees- en vismarkt”

Alleen maar houten tafeltjes en ja...daar wordt dus alle vleesstukken en vis tentoongesteld!

Open en bloot...hahahaa.

Buitentemperatuurtje van maar 32-34 graden.

Koeling?

Wat is dat? Nooit van gehoord!!!

Moet dat dan?

Vliegen...ja...die worden wel op afstand gehouden door waaiertjes.

Maar soms...soms heb je wel een stuntvlieg...

Ja mensen...hygiene, orderlijkheid en netheid zijn niet bepaald vooraanstaande prioriteiten van de Flipoo’s hier.

Maar goed...het is nu éénmaal zo en nee... we zijn hier nog niet ziek geworden van het eten.

Dan tuffen we terug naar huis!

Einde boodschapppendag.

En ja...als het niet kan met de multicab, dan wordt alles gedaan met een tricycle.

Nog meer lachen, gieren, brullen dus!

Want zie je het al voor je?

Ik in dat bakje.

Jackie derbij.

Soms wel 3-4 kratten bier enzo.

2 Grote jerrycans voor de benzine.

En dan motten we nog de boodschappen erbij krijgen.

Jaja...een bezienswaardigheid op zich.

Foto’s volgen om een nog beter beeld te krijgen.

Voor de rest gaat alles...bijna... goed.

Robin is aan het kwakkelen met zijn gezondheid.

Amy is terug naar huis.

Ro gaat gewoon door.

Zijn kieuwtjes zijn al aardig aan het groeien en zijn vinnen beginnen al vorm te krijgen.

Mo is nog steeds niet op dieet...maar het komt der aan.

Niek staat binnenkort op de stoep.

Dit...en nog veel meer is voor de volgende keer!

Nou lieve mensen...tijdens het supermarktgeshop...denk een beetje aan ons!

Heel veel liefs en de hartelijke groetjes van ons drietjes, RoMoRo xxx