HiHi lieve luitjes,

Met dit verhaaltje wil ik toch even iedereen op de hoogte stellen dat met ons alles ok is hoor.

Wij hebben de typhoon gelukkig “overleefd”.

Zelfs helemaal geen schade enzo omdat de typhoon, gelukkig, niet over ons heen is gekomen.

Gelukkig weten we meestal wel op voorhand of er een tyfoon gaat aankomen, via een website www.typhoon2000.com (Dan zie je Tracks staan en dan klik je op 01....dan zie je het verloop van de tyfoon) of onze bootmannen weten het ook altijd te zeggen of er een tyfoon in aantocht is of niet.

Ja...nu spraken ze zelfs van een super-tyfoon.

Wat moeten wij ons DAAR bij voorstellen?

Zelfs Daniel ,die al meer dan 12 jaar hier woont, had zelfs nog nooit een gewone tyfoon (nou ja...als je al kan spreken van een “gewone”) mee gemaakt.

Veel ons voorbereiden konden we niet.

Zorgen dat de boot ergens veilig lag.

Zorgen dat alles tafels en stoelen een beschermend plekje hadden maar dat was het dan wel zo ongeveer.

Gelukkig zou de tyfoon overdag komen.

Nog een geluk...bij wijze van spreken.

Overdag zie je meer wat er gebeurt en wat er aan de hand is.

Afwachten maar.

Mo begon alvast een boekje te lezen...in afwachting.

By the way...van dat boekje werd je ook niet helemaal vrolijk.

“Ik was 12 en ik fietste naar school...”

Het gaat over dat meisje (Sabine Dardenne) die toen ontvoerd werd door Marc Dutroux.

PoehPoeh...wat afschuwelijk zeg wat dat meisje heeft moeten meemaken.

En zo sterk dat ze het allemaal verwerkt heeft...later!

NouNou...echt een hele diepe buiging en mijn petje voor af voor dit mademoiselleke hoor!

Nu...de tyfoon:

Nou...hij kwam dus...die tyfoon...en hij ging...die tyfoon.

Tyfoon?

Noemen ze wat regen en een beetje stormachtige wind, nou een tyfoon?

Noemen ze, wat wij noemen...typisch OllandsBels weer...een tyfoon?

Nounou...die Flipootjes kunnen wel lichtjes overdrijven, zeg!...Dachten wij.

De volgende dag waren wij nog steeds van niks bewust.

Geen tv en ja...het internet afstruinen doe ik ook niet dagelijks.

Totdat we de kranten Nederlandse en Belgische internet-krant lazen!!!

En zo hebben wij vernomen dat het elders in de Filipijnen de tyfoon heel verschrikkelijk is geweest.

Echt een ramp van heel groot formaat, ja.

Echt onmenselijk wat er aan de hand is.

Vooral de eilanden Leyte en Samar zijn het zwaarst getroffen.

Die mensjes in Leyte en Samar zijn zowat de armsten van de arme Filipijnen.

Nu hebben ze helemaal niks en bijna niemand meer.

In het middden van het kaartje...aan rechterkant...daar zie je SAMAR en LEYTE.

En ook Tacloban.

Nou...Tacloban is helemaal platgeveegd.

Die 10.000 lijken hebben ze nog niet.

Maar ze vermoeden dat dat het aantal zal gaan worden...en misschien ook wel meer...als ze alles opgeruimd hebben.

Maar er zijn ook nog heel veel dorpen die totaal nog afgesloten zijn van de wereld.

In Tacloban is de tyfoon aan land gekomen, zeg maar.

Als je links kijkt van Leyte en Samar...dan zie je CEBU staan.

Dat is "Ons" eiland, zeg maar.

Moalboal ligt onder de letter E van CEBU (niet verwarren met Cebu City)

Daar wonen wij ;-)

Maar de tyfoon is gegaan van Tacloban naar het hoogste topje van Cebu-Island en dan verder naar links.

Op het hoogste topje ligt het eilandje Malapascua....zeer geliefd onder de duikers door zijn Treshersharks (enorme grote haaien met hele lange staarten) en door zijn prachtig witte bounty- stranden.

Ook helemaal weggeveegd.

Nee...wij hebben bijna niks van die tyfoon gemerkt.

Regen en stormachtig, ja...maar das dan ook al.

Echt typisch OllandsBels weer, zeg maar.

Gelukkig komt er wel hulp op gang.

Ook van de Filipijnse regering, Amerika, Europa,...

Veel mensen vragen aan mij om op de 1 of andere manier te helpen.

Ik denk dat de beste manier is om geld te sturen naar die mensjes.

Maar dan ga je krijgen of het wel WEER in de goeie handen terchtkomt en of die zakkenvullers hun zakken niet nog meer bijvullen.

Het is en blijft een heel moeilijk aspect.

Zo’n 3 weken geleden hadden we eerst een ander natuurramp: aardbeving van 7.2 (7.4?).

Het episch centrum lag in Bohol.

En ja...een jaar geleden waren wij in Bohol...min of meer op dezelfde plaats waar nu de aardbeving was!

Gelukkig voelden wij hier alleen maar een paar trillinkjes... meer niet.

Maar in Bohol en ook in Cebu-City was het ook al rampzalig.

Jaja lieve mensen...wij beseffen donders goed dat wij zowat 2 keer op korte tijd heel veel geluk gehad hebben.

En neenee...we komen niet terug!

Dit is ons “thuis”!

Echt waar.

Enne...echt niet ongerust zijn hoor...Mo heeft Ro om op terug te vallen en Ro heeft Mo, die met geen storm omver te blazen is.

En saampjes hebben we hele lieve beschermengeltjes en beschermduuveltjes die...ja...ons beschermen dus ;-)

Don’t worry, be happy!

Heel veel liefs enne...echt geen zorgen maken hoor...onkruid vergaat niet ;-) van 2 NederBelzePinoys