Hallo allemaal,

Wat denken jullie...het is nu laagseizoen en die Miep schrijft geen verhaaltjes meer?

Tja...alles ligt een beetje in rustig vaarwater, zal ik maar zeggen.

Niet dat we helemaal geen klanten hebben maar het is nu even niet volgeboekt.

Aanloop genoeg hoor maar op dit moment vallen er niet zo veel wilde dingen te beleven.

Ro is wel heel het resort aan het onderhanden nemen.

De tuin probeert hij zo goed als het kan onder handen te nemen.

Maar aangezien dat het allemaal rotspartijen zijn, valt dat dus helemaal niet mee.

In het midden van het resort stond ook een grote vogelkooi.

Niemand keek zowat naar die beestjes om.

Zodra de laatste gehemeld was, hebben we die kooi afgebroken en heeft Ro een heel leuk terrrasje aan laten leggen.

Direkt een heel ander aangezicht, zo!

Helemaal top, hoor schat!

Dan zijn de werkmannen druk bezig om een nieuwe watertank te bouwen.

Dan wilt Ro de duikshop nog aanpakken.

En zo valt er altijd wel wat te doen in dit kippenkotje.

Tussendoor maken we ook nog wel es een duikje saampjes.

Wat romantisch, hey....hahaa.

Ro duikt geregeld, vinden de klanten heel leuk als hij mee gaat.

Het is echt supermooi hiero, vooraan het resort.

Het koraal is prachtig, in heel veel soorten en maten.

Ook heel veel vis.

Geregeld spot je de zeeschildpadden!!!

En dat allemaal in “onze voortuin”...hahaaa.

Elke keer ontdek je weer een nieuw creatuurtje.

Rondom het resort hebben we zo’n 18 duikspots.

Genoeg te zien, genoeg te bewonderen onderwater.

En ja...we hebben een paar heel stormachtige dagen achter de rug...letterlijk en figuurlijk.

Tot nu toe viel het zogenaamde regenseizoen echt reuze mee.

Wel bewolkt enzo maar super weinig regen.

Echt niks om over te klagen.

Gelukkig met typhoons weinig mee te maken.

Wel last van de uitlopers, zeg maar.

Tot een paar dagen geleden:

Een paar dagen geleden had ik een nacht-check in.

Heel de nacht op een troela zitten wachten (een echte troela dus...heeft hier 3 dagen geslapen en maar amper voor 6 € verteert....nou moe...zo worden we nooit rijk hey).

Komt ze eindelijk aankakken om kwart over 5 (terwijl ze tussen 3-4 uur zou komen), daarna ga ik naar boven om te maffen en ja...toen merkte ik wel dat de zee een stuk wilder was als een half uurtje eerder.

Ik kijk, echt bij toeval, naar de 2 boten....zie ik die ene half verzopen!!!

Ik Ro direkt wakker gemaakt....zo van....der is een boot aant verdrinken.

Gelukkig had 1 van de bootmannen het ook opgemerkt.

Die was op White Beach (nog geen 500 meter hier vandaan) en die zag ook dat dat bootje een zelfmoordpoging aan het doen was.

Nou...in de vroege ochtenduren heeft Ro urenlang...met de 3 bootmannen...en met metershoge, klotsende golven...met man en macht geprobeerd....om die half- onder-water-gelopen boot aan de kant te krijgen.

Warempel...na veel bloed (nou ja...bij wijze van spreken dan), zweet en tranen...is het hun eindelijk gelukt.

Nou mot je wel effe weten dat dat bootje al een keer van de verdrinkingsdood gered is geweest.

Nog maar amper een paar weken geleden.

Toen bleek dat de drijver-bamboes's vol gelopen waren met water.

De motor hing toen ook half onder water.

Gelukkig...hebben ze die motor nog kunnen redden.

Boot heeft weken op het strand gelegen want hij werd helemaal...van boven naar onder...van binnen en buiten...vernieuwd, betimmerd en beschilderd.

Na een paar weken zwoegen plus een geplunderde bankrekeningetje...hadden we weer een splisplinternieuwtweedehands duikboot.

De trots van de hele Asian-Belgian Familie !!!

Maar het geluk heeft niet lang mogen duren!

Nu was zelfs de motor bijna volledig onderwater.

Alleen...ja...de zee werd wel ruiger en wilder maar toen het gebeurde was er bijlange na geen sprake van storm.

Wat bleek?

1 Van de bootmannen...eentje met 40 jaar ervaring (jaja....goed gerekend...een ouw peeke dus)...had de boot veel te kort vast gebonden aan de boei.

Dus dat bootje heeft helemaal niet mee kunnen deinen op de golven.

En ja, elke keer kreeg ie een grote slok water over zijn "lijfje".

Niks geen zelfmoordpoging.

Het was eerder een moordaanslag.

Nou moe....

Toen kwamen we er ook achter dat de andere boot ook maar aan 1 rubbertje lag.

Woordje uitleg....voor de minder-snuggeren onder ons:

Hier snijden ze ouwe autobanden aan lange repen en die repen gebruiken ze om bijvoorbeeld boten en boeien vast te leggen.

Met andere woorden....als dat 1 rubbertje "KNAP" zegt..dan is het ByeBye bootje...

En zo mot je hier alles maar dan ook alles en iedereen achter zijn vodden aanzitten.

Maar....het is bijlange na nog niet het einde van het verhaal hoor.

Het begint nog maar net.

Dus...ze kregen dat bootje...heelhuids...ik herhaal want dit is toch wel een heel belangrijk gegeven...heelhuids naar de kant toe.

Ro heeft toen verschillende keren aan de 3 bootmannen gezegd...leg onder de boot rubberen banden want straks wordt het laag water en dan ligt die boot op de rotsen te klotsen.

(Hier....voor het resort is het geen zand maar meer rotsjes, zeg maar).

Niet luisteren hey (1 bandje haddden ze onder de boot gelegd...dus als wij vroegen of het nu in orde was....zeiden ze gewoonweg...jaja...want in hun ogen was 1 bandje genoeg om dat bootje van de rotsen af te houden....en wij waren in de veronderstelling dat ze meerdere banden onder de boot hadden gelegd) ...en zo gebeurde het dat het bootje van onderen....over de hele lengte gescheurd was plus nog ergens een groot gat....doordat ie lekker op de rotsen heeft liggen klapperen.

Ten duivels waren wij!

Stelletje hufters!

Eigenwijze drollen & trollen!

En ja...Daniel was niet thuis.

Dus Ro had zoiets...tja....das allemaal wel nu mijn verantwoording.

's Avonds kwam Daniel terug.

Gelukkig ontplofte hij alleen maar op de bootmannen en niet op ons.

Maar toch....je zit dan toch niet lekker hey.

Alleen ja...zonder dat wij het wisten...was Daniel de volgende ochtend alweer weg.

Zonder iets te zeggen, zonder overleg.

Toen had Ro zoiets....gvd...had gewoon effe gezegd wat er nu met die boot mot gebeuren.

Baasje is gemakelijk...maar soms is ie TE gemakkelijk.

En ondertussen was het dus echt menens geworden met de zee!

Uitlopers van een supertyphoon.

Want de beste oplossing was om de boot...zo snel mogelijk... naar het strand te brengen.

Volgens een grote botenkenner (onze eigen bootman...ahuum) bleek de schade wel mee te vallen en waren er niet al te grote onkosten om die boot weer terug in zijn “oude plunje” te zetten.

Maar zie maar es een half ondergelopen boot maar es te verslepen in een woeste zee.

Onbegonnen werk dus.

Paar dagen later...met behulp van de buurman (en je mot ook nog effe weten dat die buurman en Daniel als 2 strijdende vechthanen zijn maar op de een of andere manier mag die buurman Ro heel graag want Ro kan er mee lezen en dermee schrijven) zijn speedboot...en met de zee die toch wel een stuk rustiger was...hebben ze de boot naar het strand...een stuk verderop...kunnen slepen.

Maar ondertussen werd het toch weer meer stormachtiger.

Ze waren bijna net bij het strand, sloeg er een hele grote golf over de speedboot van de buurman.

Hadden die halve gare flippo's die boot gewoon zijlings liggen.

Het was dus zo erg dat die speedboot ook bijna verzoop.

Ro brullen, tieren en tuiten!

Nou...om maar verder geen "ongelukken" meer te hebben, heeft Ro die speedboot maar weer braafkens naar huis gestuurd.

Maar ons bootje lag nog steeds niet veilig op het strand.

En ja...toen kreeg dat arm mormeltje een paar flinke klappen te verduren van de zee en de weerbarstige golven en om geen langdradig (hahahhaaa) verhaal op te hangen...het beestje heeft het dus niet overleefd!

Amen en uit!

Ro was effe helemaal ten einde!

En terwijl pa zo aan het zwoegen was met die boot...want die flippootjes zien der wel sterk uit maar het woord "verenigde" krachten....DAT kennen ze nou net niet....hing Daniel (jaja....die kwam weer es boven water kakken) de playboy uit op het strand.

Het mot allemaal niet gekker worden, hey!

Enne....Ro is het ook gelukt om de motor weer helemaal aan de praat te krijgen!

Hartstikke top.

Dat ding heeft hij eerst zo veel mogelijk uit elkaar gehaald en droog geblazen (hij had geen lucht meer joh ;-) )

En ja....wonder boven wonder heeft hij hem weer aan de gang gekregen.

Morgen of overmorgen trekken we voor een paar daagjes der op uit.

Een lang weekendje maar dan door de week.

Gezellig naar de grote stad....hahhaaa.

Nou lieve luitjes, zo zijn jullie weer wat op de hoogte (volgens mij zeg ik dat altijd, zekers?)

Nee...niet ongerust zijn...die gevechten vinden plaats op een ander eiland, Mindanao=ver-van-mijn-bed-show.

Typhoon ook geen last van.

Tot de volgende keer.

Big hugh en doeiii xxx van ons 2tjes.

Hallo allemaal,

Wat denken jullie...het is nu laagseizoen en die Miep schrijft geen verhaaltjes meer?

Tja...alles ligt een beetje in rustig vaarwater, zal ik maar zeggen.

Niet dat we helemaal geen klanten hebben maar het is nu even niet volgeboekt.

Aanloop genoeg hoor maar op dit moment vallen er niet zo veel wilde dingen te beleven.

Ro is wel heel het resort aan het onderhanden nemen.

De tuin probeert hij zo goed als het kan onder handen te nemen.

Maar aangezien dat het allemaal rotspartijen zijn, valt dat dus helemaal niet mee.

In het midden van het resort stond ook een grote vogelkooi.

Niemand keek zowat naar die beestjes om.

Zodra de laatste gehemeld was, hebben we die kooi afgebroken en heeft Ro een heel leuk terrrasje aan laten leggen.

Direkt een heel ander aangezicht, zo!

Helemaal top, hoor schat!

Dan zijn de werkmannen druk bezig om een nieuwe watertank te bouwen.

Dan wilt Ro de duikshop nog aanpakken.

En zo valt er altijd wel wat te doen in dit kippenkotje.

Tussendoor maken we ook nog wel es een duikje saampjes.

Wat romantisch, hey....hahaa.

Ro duikt geregeld, vinden de klanten heel leuk als hij mee gaat.

Het is echt supermooi hiero, vooraan het resort.

Het koraal is prachtig, in heel veel soorten en maten.

Ook heel veel vis.

Geregeld spot je de zeeschildpadden!!!

En dat allemaal in “onze voortuin”...hahaaa.

Elke keer ontdek je weer een nieuw creatuurtje.

Rondom het resort hebben we zo’n 18 duikspots.

Genoeg te zien, genoeg te bewonderen onderwater.

En ja...we hebben een paar heel stormachtige dagen achter de rug...letterlijk en figuurlijk.

Tot nu toe viel het zogenaamde regenseizoen echt reuze mee.

Wel bewolkt enzo maar super weinig regen.

Echt niks om over te klagen.

Gelukkig met typhoons weinig mee te maken.

Wel last van de uitlopers, zeg maar.

Tot een paar dagen geleden:

Een paar dagen geleden had ik een nacht-check in.

Heel de nacht op een troela zitten wachten (een echte troela dus...heeft hier 3 dagen geslapen en maar amper voor 6 € verteert....nou moe...zo worden we nooit rijk hey).

Komt ze eindelijk aankakken om kwart over 5 (terwijl ze tussen 3-4 uur zou komen), daarna ga ik naar boven om te maffen en ja...toen merkte ik wel dat de zee een stuk wilder was als een half uurtje eerder.

Ik kijk, echt bij toeval, naar de 2 boten....zie ik die ene half verzopen!!!

Ik Ro direkt wakker gemaakt....zo van....der is een boot aant verdrinken.

Gelukkig had 1 van de bootmannen het ook opgemerkt.

Die was op White Beach (nog geen 500 meter hier vandaan) en die zag ook dat dat bootje een zelfmoordpoging aan het doen was.

Nou...in de vroege ochtenduren heeft Ro urenlang...met de 3 bootmannen...en met metershoge, klotsende golven...met man en macht geprobeerd....om die half- onder-water-gelopen boot aan de kant te krijgen.

Warempel...na veel bloed (nou ja...bij wijze van spreken dan), zweet en tranen...is het hun eindelijk gelukt.

Nou mot je wel effe weten dat dat bootje al een keer van de verdrinkingsdood gered is geweest.

Nog maar amper een paar weken geleden.

Toen bleek dat de drijver-bamboes's vol gelopen waren met water.

De motor hing toen ook half onder water.

Gelukkig...hebben ze die motor nog kunnen redden.

Boot heeft weken op het strand gelegen want hij werd helemaal...van boven naar onder...van binnen en buiten...vernieuwd, betimmerd en beschilderd.

Na een paar weken zwoegen plus een geplunderde bankrekeningetje...hadden we weer een splisplinternieuwtweedehands duikboot.

De trots van de hele Asian-Belgian Familie !!!

Maar het geluk heeft niet lang mogen duren!

Nu was zelfs de motor bijna volledig onderwater.

Alleen...ja...de zee werd wel ruiger en wilder maar toen het gebeurde was er bijlange na geen sprake van storm.

Wat bleek?

1 Van de bootmannen...eentje met 40 jaar ervaring (jaja....goed gerekend...een ouw peeke dus)...had de boot veel te kort vast gebonden aan de boei.

Dus dat bootje heeft helemaal niet mee kunnen deinen op de golven.

En ja, elke keer kreeg ie een grote slok water over zijn "lijfje".

Niks geen zelfmoordpoging.

Het was eerder een moordaanslag.

Nou moe....

Toen kwamen we er ook achter dat de andere boot ook maar aan 1 rubbertje lag.

Woordje uitleg....voor de minder-snuggeren onder ons:

Hier snijden ze ouwe autobanden aan lange repen en die repen gebruiken ze om bijvoorbeeld boten en boeien vast te leggen.

Met andere woorden....als dat 1 rubbertje "KNAP" zegt..dan is het ByeBye bootje...

En zo mot je hier alles maar dan ook alles en iedereen achter zijn vodden aanzitten.

Maar....het is bijlange na nog niet het einde van het verhaal hoor.

Het begint nog maar net.

Dus...ze kregen dat bootje...heelhuids...ik herhaal want dit is toch wel een heel belangrijk gegeven...heelhuids naar de kant toe.

Ro heeft toen verschillende keren aan de 3 bootmannen gezegd...leg onder de boot rubberen banden want straks wordt het laag water en dan ligt die boot op de rotsen te klotsen.

(Hier....voor het resort is het geen zand maar meer rotsjes, zeg maar).

Niet luisteren hey (1 bandje haddden ze onder de boot gelegd...dus als wij vroegen of het nu in orde was....zeiden ze gewoonweg...jaja...want in hun ogen was 1 bandje genoeg om dat bootje van de rotsen af te houden....en wij waren in de veronderstelling dat ze meerdere banden onder de boot hadden gelegd) ...en zo gebeurde het dat het bootje van onderen....over de hele lengte gescheurd was plus nog ergens een groot gat....doordat ie lekker op de rotsen heeft liggen klapperen.

Ten duivels waren wij!

Stelletje hufters!

Eigenwijze drollen & trollen!

En ja...Daniel was niet thuis.

Dus Ro had zoiets...tja....das allemaal wel nu mijn verantwoording.

's Avonds kwam Daniel terug.

Gelukkig ontplofte hij alleen maar op de bootmannen en niet op ons.

Maar toch....je zit dan toch niet lekker hey.

Alleen ja...zonder dat wij het wisten...was Daniel de volgende ochtend alweer weg.

Zonder iets te zeggen, zonder overleg.

Toen had Ro zoiets....gvd...had gewoon effe gezegd wat er nu met die boot mot gebeuren.

Baasje is gemakelijk...maar soms is ie TE gemakkelijk.

En ondertussen was het dus echt menens geworden met de zee!

Uitlopers van een supertyphoon.

Want de beste oplossing was om de boot...zo snel mogelijk... naar het strand te brengen.

Volgens een grote botenkenner (onze eigen bootman...ahuum) bleek de schade wel mee te vallen en waren er niet al te grote onkosten om die boot weer terug in zijn “oude plunje” te zetten.

Maar zie maar es een half ondergelopen boot maar es te verslepen in een woeste zee.

Onbegonnen werk dus.

Paar dagen later...met behulp van de buurman (en je mot ook nog effe weten dat die buurman en Daniel als 2 strijdende vechthanen zijn maar op de een of andere manier mag die buurman Ro heel graag want Ro kan er mee lezen en dermee schrijven) zijn speedboot...en met de zee die toch wel een stuk rustiger was...hebben ze de boot naar het strand...een stuk verderop...kunnen slepen.

Maar ondertussen werd het toch weer meer stormachtiger.

Ze waren bijna net bij het strand, sloeg er een hele grote golf over de speedboot van de buurman.

Hadden die halve gare flippo's die boot gewoon zijlings liggen.

Het was dus zo erg dat die speedboot ook bijna verzoop.

Ro brullen, tieren en tuiten!

Nou...om maar verder geen "ongelukken" meer te hebben, heeft Ro die speedboot maar weer braafkens naar huis gestuurd.

Maar ons bootje lag nog steeds niet veilig op het strand.

En ja...toen kreeg dat arm mormeltje een paar flinke klappen te verduren van de zee en de weerbarstige golven en om geen langdradig (hahahhaaa) verhaal op te hangen...het beestje heeft het dus niet overleefd!

Amen en uit!

Ro was effe helemaal ten einde!

En terwijl pa zo aan het zwoegen was met die boot...want die flippootjes zien der wel sterk uit maar het woord "verenigde" krachten....DAT kennen ze nou net niet....hing Daniel (jaja....die kwam weer es boven water kakken) de playboy uit op het strand.

Het mot allemaal niet gekker worden, hey!

Enne....Ro is het ook gelukt om de motor weer helemaal aan de praat te krijgen!

Hartstikke top.

Dat ding heeft hij eerst zo veel mogelijk uit elkaar gehaald en droog geblazen (hij had geen lucht meer joh ;-) )

En ja....wonder boven wonder heeft hij hem weer aan de gang gekregen.

Morgen of overmorgen trekken we voor een paar daagjes der op uit.

Een lang weekendje maar dan door de week.

Gezellig naar de grote stad....hahhaaa.

Nou lieve luitjes, zo zijn jullie weer wat op de hoogte (volgens mij zeg ik dat altijd, zekers?)

Nee...niet ongerust zijn...die gevechten vinden plaats op een ander eiland, Mindanao=ver-van-mijn-bed-show.

Typhoon ook geen last van.

Tot de volgende keer.

Big hugh en doeiii xxx van ons 2tjes.