HalliHallo daaro,

Het leventje boemelt langzaam verder.

Alles zo zijn gangetje.

Maar saai is het echt niet hoor!

Het is een mengelmoes van “Goeie tijden, slechte tijden” (dankzij ons baasje...hahaha...een echte nachtelijke levensgenieter, zal ik maar zeggen maar met nadruk op “nachtelijk”...hahaa), Bay Watch en Sesamstraat!!!

En na anderhaljaar autoloos door het leven te gaan, gaf het wel even een raar gevoel om weer met een otootje rond te crossen.

Een tandarts hebben we ook gevonden...ergens tussen de palmbomen, lianen en varens in.

Nee hoor...grapje...maar het was wel broodnodig...zo na een jaar of 2...om een tandarts te bezoeken.

Jaja, voor jullie vanzelfsprekend maar als je een beetje een “menselijke” tandarts wilt, dan moet je die wel gaan zoeken in the big city!

Eventjes 3 uurtjes rijden hier vandaan!

Hiero om het hoekkie zit er ook 1 maar die heeft nog gewerkt als beul in de Middeleeuwen., zoals al die “locale” tandartsen.

Hoe dat dan gaat?

Nou...je zoekt een tandarts op.

In ons geval kwamen we in een bouwvallig gebouwtje terecht waar er zekers 12 tandartsen op een rij zaten.

Allemaal apart in een kamertje, naast elkaar.

Bij de één had je het gevoel dat de tijd al 50 jaar stil heeft gestaan.

De ander leek ietsiepietsie moderner.

En zo hadden ze allemaal hun eigen “looks”.

We stapten zo’n kamertje binnen en vroegen of de tandarts der was.

Even wachten want ze moest even bellen.

Wat bleek? “Onze” tandarts had even geen tijd voor ons, ze liet haar pootjes soigneren bij de pedicure.

En dat tijdens haar werktijd.

Nou moe...hahaa.

Dan maar proberen bij de volgende.

Een Chineesachtige.

Ja hoor. Tien minuutjes geduld.

Inderdaad, een kwartiertje later lagen Jut &Jul languit in de tandarts stoel.

2 tandartsen tegelijkertijd eaan het werk.

En dat zonder afspraak.

Ondenkbaar toch, bij jullie?

Vorige week zijn we een paar daagjes er tussen uit gepiept.

“Effe” naar de wereldstad Hong Kong.

ManManMan...wat een stad...wat een stad!

De ene shoppingmall na de andere.

Echt niet meer normaal!!!

De Gucci’s, Armani’s, Rolexen vlogen zo om je oren.

De ene winkel nog mooier en sjieker dan de andere.

Wat een pracht en wat een weelde.

Van crisis is hier dus echt geen sprake.

Heb het even op internet opgezocht.

In Parijs heb je 3 Hermés-winkels.

In Hong Kong 8 stuks.

Meer dan 75 winkels die echte Rolexen verkopen en ga zo maar door.

En nee...de Hema en de C&A hebben we niet gevonden.

Dat is zekers te min voor het mondaine Hong Kong? haahhaa...

Mo had braafjes al een maand of 2 een goedkoop hotelletje geboekt.

Nouja goedkoop?

35 eurootjes per nacht...voor ons een hoop geld oor!

Braafjes verschillende emails gestuurd dat wij laat zouden in checken.

Lees: Midden in de nacht.

Maar...noppes...geen antwoord terug.

Nou ja...het is een wereldstad, dus ik mag aannemen dat ’s nachts in checken de gewoonste zaak ter wereld is daaro?

De vlucht was een peuleschilletjes

Alles verliep op rolletjes.

Aangezien de onkosten toch al aan de hoge kant zouden worden, kon een taxi er ook nog wel van af.

Braafjes aan de taxi-chauffeur ons hotel door gegeven.

Jaja...dat hotel kende hij wel.

En een half uur later reden wij door de poepste en de sjiekerigste straat van Hong Kong.

Straat? Pardon...boulevard bedoelde ik.

“Straat” klinkt zo, nou ja, zo gewoontjes hey.

Onze oogjes draaien alle kanten op.

De “ooohh’s” en de “wauwww’s” vloeiden rijkelijk uit onze mond.

En dan, daar stopte hij...de taxi dus.

Alstublief mevrouw, alstublief meneer...uw hotel.

ECHT NIET!

We stonden dus voor één van de duurste hotels van Hong Kong!

Krijg ik nog een por in mijn ribben:”Schat, je hebt hier toch echt niet geboekt, hoop ik?”

Hapslik...echt niet.

Foutje van de zaak.

Jaja...kleinigheidjes hou je toch...zelfs in Hong Kong.

Nee meneer de taxi, niet het Marco Polo Hotel maar het Marco Polo HoSSStel.

Twee blokjes om kwamen we aan bij een smoezelig uitziende gebouw.

Maar eerst moet ik even dit vertellen, vooraleer ik verder ga met mijn verhaaltje:

Nadat ik het hostelletje had geboekt via een boekingssite op het internet, kreeg ik een mail van mijn reservatie maar tevens ook een hoop gepaperas met niks anders dan waarschuwingen:

“ Er is maar 1 receptie, op de 15^de verdieping, bij aankomst gelieve u rechtstreeks te begeven naar de receptie. Spreek niemand aan, vertrouw niemand”...en ga zo maar door.

Nou moe...dat hebben wij dus weer!

Terug naar mijn verhaal.

We werden direkt aangegaapt door onguur uitziende kerels.

Ok...wij laten ons zomaar niet intimideren oor.

Wij het gebouw binnen.

En ja daar sta je dan.

Niet wetende waar je naar toe moet en wel wetende dat je niemand mag aanspreken.

Midden in de nacht!

Om het verhaal niet al te langdradig te maken...

We hebben de receptie gevonden. Inderdaad op de 15^de verdieping.

Achter de balie was er weer zo’n onguur uitziende figuur.

“Wat mot je?”.

“Euhhh...we hebben een kamer geboekt, voor 2 nachten”.

Hij liet nog onze namen in een schrift zien.

Nou...dat zit dan toch wel goed, hey schat.

“Dan mot je nog zoveel bij betalen”...op de bruutste toon dat ik ooit gehoord heb.

Zo gezegd, zo gedaan.

Hij gritste het geld weg, draaide om...al mompelend dat hij ergens anders een sleutel moest gaan halen...en weg was ie.

Nou moe!!!

Schat? Jahaa...dat hele zaakje stinkt hier.

Weet ik schat.

Wat nu?

Even afwachten.

Maar echt op ons gemak zaten we niet.

Alletwee doodmoe.

En het duurde maar en het duurde maar.

Nou...Mo kreeg dus visioenen wat er allemaal wel niet zou kunnen gaan gebeuren!

En op dat moment kwam die hufter (sorrie) terug met nog een andere batjas.

“What the hell do you want? It’s in the middle of the night.”

Bruter dan bruutst.

“Follow me”.

“Nee, ik wil een recuutje en mijn wisselgeld terug” (=mijn dappere Ro).”

“NO...m o r g e n.”

“Nee...NU.”

En dit x 10 keer...

Plots smijtte hij het wisselgeld EN ons recuutje zo op de grond.

PoehPoeh...wat een hufter zeg.

Ondertussen stond die andere ook te jengelen...volg mij, volg mij!!!

Zo stom als we waren, volgden wij hem als schaapjes.

(Tja...ik wilde onderhand wel es mijn mandje in hoor.

Ondertussen was het al half 4!!!)

Totdat we door een heel smal kamertje moesten en uitkwamen in een heel andere gang.

Ja...toen hadden wij zoiets....Nee, dit klopt echt niet meer.

We eisten, jaja, eisten ons geld terug.

Oefff...gelukkig...het werd wel weer op de grond gegooid maar in ieder geval hadden we ons geld terug.

En nu maar maken dat we weg kwamen!

Mo had nog een rotgevoel dat er wel es een paar “vriendjes” ons zouden opwachten.

Gelukkig...toch niet.

Eind goed, al goed.

De eerste de beste taxi aangehouden.

“Graag naar een betaalbare hotel.”

Nou...dat “betaalbaar” zou het driedubbele worden van wat we eerst hadden.

Echt niet!

Maar ja...al de andere “goedkopere” hotelletjes waren volzet.

Na wat heen en weer gerij, hebben we dan gelukkig toch nog een slaapplekje gevonden!

Heel klein, wel heel schoon EN in een betrouwbare buurt.

Toppie dus!

Onze city-trip kon beginnen!

Tja...wat doe je zoal in Hong Kong?

Van de ene shopping mall naar de andere hoppen...hahaha.

Je kan ook zo’n toertje met zo’n open bus doen maar daar hadden we de tijd niet voor.

Of naar Victoria’s Peak.

Dan heb je een schitterend mooi uitzicht over bijna heel hong Kong.

Deze dingen zullen allemaal voor een ander keertje zijn.

’s Avonds wilden we graag onze buikkie’s lekker bij vullen.

Nou...overdag hadden we een restaurant gezien.

En ja...helemaal naar ons zin! (Dachten we...)

Met de taxi konden we het niet terug vinden.

Namen onthouden is niet onze sterkste kant, zekers?

Maar met wat gevraag en uitleg, zijn we toch aangekomen op de plaats van bestemming.

NouNou schat...best wel een sjieke bedoening hoor.

Misschien toch maar naar de Mac?

Ach ja...laten we es een keer gek doen!

We werden netjes voorgeleid naar ons tafeltje.

Meneer de ober nam onze bestelling drankjes al op.

“2 Sprite, graag.”

“Een fles water misschien ook?”

“Nou...graag hoor.”

En ja...toen kregen we de menukaart in onze handen geduwd.

NouNou...DAT zag er allemaal heerlijk er uit!

Tjongejongejonge...en wat een keuze, zeg!

“Maarre schat...zie je die prijzen?”

“Ach ja...als je je eigen niet een keer kietelt...”

“Maarre schat...die prijs is ALLEEN maar voor dat stukje vlees, hoor.”

Jaja lieve luitjes...voor die patatjes moest je een hoop bij betalen en voor dat blaadje konijnensla ook!

En daarop kwam nog es 12% service derbij!!!

Zoals ik al zei...Nou moe...PoehPoeh...

Misschien klinkt dit voor jullie allemaal normaal...maar voor ons...die al bijna 2 jaar in een derde-wereld-land wonen, zijn deze prijzen echt voor zowat miljonairsgevallen!

“Meneer de ober, mogen wij toch maar de rekening van u?”

Of we eventjes 20 eurootjes wilden afrekenen???

Voor 2 KLEINE flesjes sprite en een fles plat water....jajaja....dat is dat water zonder bubbels!

Gelukkig aan de overkant was er zo’n gelijkaardig uitziend restaurant.

En voor een vierde van de prijs hebben wij overheerlijk ons buikjes helemaal rond gegeten!!!

Hong Kong is een geweldige stad...zonder meer.

Voor elk wat wils.

Er valt een hele hoop te doen en te beleven.

Maar...je moet wel een goed gevulde portemonnee mee nemen.

Twee dagen later...lekker terug thuis...in ons paradijsje (Home sweet home...ahhaha)...heeft ons dierbare Jackie het leven geschonken aan 2 wolkjes van babietjes.

Pi & Noy (Een Filipijn wordt in de volksmond Pinoy genoemd).

Dus ja....Roland is PéPé geworden...hahhaa.

En dan nog een superfantastisch nieuwtje...over een paar daagjes komt Niek gezellig naar ons toe!

Meneer komt een week of 3 op vakantie.

En ja...dan gaan we voor een maand of 9 afscheid nemen van ons manneke.

WANT...meneer gaat gaan werken...als duikinstructeur...in de Malediven!!!

Wat een geluksmanneke hey!!!

Van het ene uiterste naar het andere...

OOO....wat zijn pa en moe trots op hem!!!

En het stopt maar niet met al die superfantastische nieuwtjes:

Onze Robbedoes heeft ook al zijn rugzak uit de stof gehaald.

Het zal nog wel eventjes duren maar dan trekt hij ook de wijde wereld in!!!

Hopelijk komt ie eerst gezellig bij ons op visite.

OOO...dat zou echt fantastisch zijn!

Een heel dapper besluit....daarom zijn pa en moe ook heel erg trots op hem!!!

En wie weet...komen Esmee & Jan ook een keertje opdagen.

De wonderen zijn de wereld niet uit.

Toch?

Maar eerst komt eind juli een goeie vriend van ons op de koffie!

Dus we hebben weer een hoop om naar uit te kijken!

Nou lieve luitjes...ik ga er mee kappen.

Voor deze keer dan!

Big hugh en doedoeiii, xxx.

Heel veel liefs, Mo & Ro