HalliHallo daaro,

NouNou...het was me een weekje wel, zeg!

Wat eigenlijk een onvergetelijke, knallende verjaardag had moeten worden, is deze dag omgeslagen in een “zwarte” doemdag!!!

Twee dagen voor zijn verjaardag, kwam Ro, zoals altijd...hahhahaa, al huppelend en al stralend en al smile-end naar benee.

Maar hij was nog maar net tevoorschijn gepiept of hij stuikte zowat in elkaar van de pijn.

Hij kon geen enkele kant meer op....finaal door zijn rug gezakt.

Direkt kwamen der al 2 meiden aangesneld.

Massage.

Nou...Ro die gek is van massage, kon er blijkbaar nu totaal der niet van genieten.

Met zijn vieren hebben ze hem terug naar boven gesjord en op bed gezwieperd maar dat arme manneke bestierf het van de pijn.

En ja....daar lig je dan.

Geen ene dokter in de buurt...alleen maar “wacka-wacka”dokters (black magic-gedoe...hahaa)...geen ene sterke pijnstiller in huis en het eerstvolgend goei ziekenhuis ligt op 3 uur rijden hier vandaan.

Always more fun in the Philipinnes...maar niet vandaag!

Hij kon geen kanten op...minst of geringste beweging kermde ie het uit van de pijn.

Achteraf begrijpen nog niet zo goed hoe hij deze eerste dag heeft kunnen overleven.

Gelukkig kwam de reddende engel (Daniel, den baas) de volgende dag om de hoek piepen.

JaJa...der was wel een dokter maar die werkt alleen maar in het weekend (en laat het nu net donderdag zijn) en ja...dokters doen hier geen huisbezoek...komt niet in hun woordenboek voor!

Daniel heeft het dan zo weten te versieren dat hij wat goeie pijnstillers kreeg.

Dokter heeft de patient nooit ontmoet...

“Stampt hem maar vol met pijnstillers, dan rijden we straks “eventjes” naar het ziekenhuis”.

Die Daniel toch, altijd de plezantste thuis zekers?

Mooi niet dus.

Dankzij de pijnstillers (minder pijn dus) kreeg Rootje wel 2x daags een overheerlijkgenietende massage.

Maarre...je hoeft niet jaloers te worden hoor...het was geen massage van een lekkerdingsexyachtig bloedmooie meid.

Neenee...het oudste peeikje uit de jungle werd opgesnord.

En zo...stukje bij beetje...en met brokjes en al...kwam de grote dag!!!

Ro zijn verjaardag.

Deze keer geen slingers en balonnen, geen kadootjes en snoezerijen maar wel overheerlijke taart.

En van wat bijeen geschraapte pesootjes hebben zelfs het personeel nog een cake-je voor hem gekocht!

MET een handgeschreven, krabbelachtig, gekreukeld briefje (Jaja...alle pesootjes waren al op voor de cake, dus geen geld meer voor een verjaardagskaartje....ahahaa), zo van:

“Dear sir Roland, wij wensen je allemaal een gelukkige verjaardag.

Soms zijn wij wel kwaad op je omdat soms zo streng bent met ons maar wij houden toch heel van je en wij hebben je heel graag als manager”.

OOO sooo sweet hey...ahhahaha.

En daar zat ie dan, op zijn stoeltje (wel maar voor 10 minuutjes...langer kon ie het niet volhouden)...ons jarig kulleke...met een big smile op zijn gezicht, taartje voor zijn neus, Mootje aan zijn zijde, omringd door het lieftallig (ahum) personeel en Jackie op zijn schoot.

Geen kadootjes, geen bier, geen feest maar toch een dag om niet te vergeten!!!

Nu...een paar dagen later...begint ie geleidelijk aan alweer rond te huppelen.

Spartelen in de zee doet ook wonderen.

En zo wordt ie geleidelijk aan weer “mijn ouwe Rootje”!

En Mo?

Mo is helemaal opgebrand,uitgeblust en doorgepuft...nog net fut genoeg om een verhaaltje neer te zetten maar dat is dan ook al!

Dus???

JaJa...wij zijn erg aan vakantie toe...hahahhahaha.

Misschien over een maandje.

Dan motten we het land uit.

Gaan we toch even voor een paar daagjes naar Hong Kong.

Mot toch kunnen!!!

Over een weekje is het een grote dag voor de Filipijnen.

Verkiezingen.

Het is niet verplicht maar iedereen gaat stemmen op iemand.

Niet voor hun plezier, niet omdat het moet, niet voor de eer, niet voor landswijsheid...maar...

Als een Filipijn op iemand stemt, dan krijgen ze van deze persoon geld...hahaha....echt waar.

Hoezo “omkoperij”?

Dus maakt hun totaal niks uit op welke partij dat ze stemmen of op wie...nee hoor...het allerbelangrijkste is: “Van wie krijg ik het meeste geld!”.

Het is toch allemaal wat hey.

Elke dag blijven we ons nog steeds verbazen over het leven en hun denkwijze van die Flipooos.

Recht is krom en krom is scheef....

Dit was het weer voor deze keer.

Wij gaan weer even uitblazen (lees: effe dobberen in de zee...maar 30 graden...dan effe uitlekken onder de palmboom...met het zonnetje op ons bolletje...misschien 35 graden?...en een koelfrissend, homemade mangooo-shakeje zal ook niet ontbreken).

Ohja...voor ik het vergeet...Hoe is het weer bij jullie?

Hahahaaa...das echt flauw en gemeen hey...

Zal ik niet meer doen.

Big hugh en doedoeiii van ons tweetjes xxx.