Hallo lieve luitjes,

Tussen de plensbuitjes en zonnestraaltjes door, heb ik weer wat meer tijd om een verhaaltje neer te pennen.

We hebben weer wat rust in het kippenhok.

Eindelijk kunnen onze buikkies wat bijkomen van al dat gegiegel, gelach en ge-smile en gebrul !!! Lees en geniet:

Op de duikboot van Niek hebben we eerst kunnen kennis maken met Richard. Een rasechte Amerikaan. Dubbelgangachtige Lance Armstrong-figuur.

De eerste dag verliep alles op zijn gemakske.

Maar kort daarop kwam Isabelle derbij.

Nou...we kunnen jullie verzekeren...Richard + Isabelle = in-je-broek-piesende-lachsalvoos-momenten!!!

Die 2 samen en dan heel ons hubsebupsje erbij, nou...dolle pret gegarandeerd.

En zooo positief en zooo happy altijd!

’s Morgensvroeg vertrok heel het clubje om te gaan duiken of net als wij, als gezelschapsmensjes.

De boot was maar amper vertrokken en dan begon het me toch te gieten, te regenen, te stortregenen...niet meer normaal. Het was gewoon een regengordijn!

Iedereen had het dan al hartstikke koud. Hun, de duikers, doken dan het water in.

Na een half uur, 3 kwartier kwamen ze weer tevoorschijn...meestal weer in de plensende, kille regen maar zodra Richard en Isabelle hun koppie boven water staken...nou... de “Amaaazings”, de “Wonderfulsss” vlogen je om je oren en niet te vergeten...met een very big smile op hun kougekleumde toetjes!

Nee hoor, hun deerde het niet... het op het Hollands lijkende weertje.

“Als we maar buiten zijn, weer of geen weer”!

Een supervrolijk duootje dus...

En zo gebeurde het ook dat we ’s avonds heel gezellig met zijn allen gingen uit eten.

Altijd dolle pret, iedereen deed zijn best om zijn grappigst verhaaltje te vertellen.

-Maarre Richard?

-Yes

-Nu je in de Filipijnen bent, dan heb je toch wel de specialiteit nr 1 van de Filipijnen gegegeten hé?

-Euuuhhh no....wat bedoel je?

-Nou...je hebt toch al wel Balut gegegeten?

-Euuuuhhh no...wat is het dan precies?

-Tja....dan valt heel moeilijk uit te leggen, dat moet je gewoon geproefd hebben.

-Ok....ik zal het proberen

Hup...wij met zijn allen naar een kraampje waar ze overheerlijke (Nou ja...in ieder geval wel voor de Filipijnen) balut verkochten.

Iedereen had zijn camera in aanslag.

-O...maar dat ziet er uit als een eitje.

-Pel nou maar af.

Hij dat eitje pellen...ook nu met een big smile op zijn toet...en wij al schuddebuiken van het lachen (want wij wisten precies wat Balut is, Richard niet).

Maar het lachen verging hem al snel...heel snel!!!

-What the f...ck is this???

-Een lekker smeuig eitje johhh....eet nou maar op.

En ja hoor....daar ging het eitje...met snaveltje en al, met pootjes en al, met veertjes en al, met blinkende oogjes en al.

Een dikke pluim voor Richard hoor...om een goor uitziende eende-embryo op te smikkelen, met huid en haar...bedoel...met huid en veren!!!

Geef ons portie maar aan Fikkie.

Wij stonden zowat over te geven bij deze wansmakelijke aanblik!!!

Googel maar es op afbeeldingen.

MAAR...wees gewaarschuwd...bekijk dit liefst op je nuchtere maag en met de wc-pot in aanslag.

Nou, deze avond kon niet meer stuk (dachten wij...mis poes dus...het werd nog véél gekker en maffer en zotter!).

2 dingen mot je zeker gedaan hebben hier, in de Filipijnen...en dat is Balut eten maar ook Karaoke zingen!

Hup...wij met zijn allen naar een Karaoke-tent.

Dachten we!

Niet dus.

We komen die tent binnen...en ja hoor...hebben wij weer aan onze fiets hangen.

Een tent vol met wellustige “meisjes van plezier”. (Meisjes??? Bakla’s dus...omgebouwde heerschappen...bij de één zie je het overduidelijk, bij de ander ben je echt in de waan dat je een “Miss World”-griet aan de haak heb geslagen...totdat, weet-je-wel...)

Ach ja...Wat zei Jootje ook alweer...”Try, before you dy!”.

Dus, daar zaten we dan (Zie je ons al zitten?).

The show must go on...

En of dat het een show was!!! Gegarandeerd...

De meest opzichtigste, ordinairste, vulgairste bakla die je je maar kunt voorstellen was HET hoogtepunt (Maar eerlijk is eerllijk...hij/zij kon wel donders goed zingen).

Op zijn/haar manier probeerde hij/zij alle mannen in ons gezelschapje op te hitsen en op te “vrolijken”.

Onder grooote hilariteit van de meiden dus!!!

Maar het allerallertoppunt was wel dat Niek werd meegesleurd door hem/haar naar voren, om samen, heel professioneel (maar niet heus) een spectaculaire lapdance te showen!

Arme Niek...maar wij vonden het grandioosss!!! Hahaaaaa...

Nou...toen kregen Roland & Richard ook de smaak te pakken.

Als rasechte showattracties gaven ze hun beste danspasjes ten toon!

Bakla’s of niet, kunnen dansen of niet, de maat kunnen houden of niet...just do it!!!

Rootje had zelfs zo erg de smaak te pakken, dat ie een paar minuten later lag te rollebollen met Mister/Miss Bakla.

Zijn smoes? –“Ik kon mijn evenwicht niet meer houden en wij zijn samen achterover gekletterd” (Jaja.......ut zal wel).

Maarre luitjes...allemaal leuk en aardig....maarre...we hebben nog niet geKaraoke-ed, toch?

Dus...hup naar de volgende bar.

En wis en waarachtig...een heuse karaoke-tent.

Buiten dat we maar alleen met ons clubje der zaten, waren we voor de rest daar moederziel alleen....maar...leut mot je toch zelf maken. Toch?

Nou...leut en plezier hebben we gehad hoor!

De één ontpopte zich als een heuse popzangeres = Isabellaatje.

De ander dweepte iedereen vrolijk mee op = Jootje.

Nog een ander kon niet maar deed wel zijn best = Richaartje.

De ene één fungeerde als een voltallig achtergrondzangeres = Mootje

De andere één dacht dat ie kon zingen maar helaas...toch mocht ie blijven vanwege zijn sexie-imago = Niekootje (net opgedaan in de vorige tent).

De ene andere hield heel het zooitje in bedwang = Rootje (die lag nog na te zwijmelen, denk ik :( ...van zijn vorige gestunt)

Jammer genoeg...lag Robbedoes al lang in zijn mandje te ronken...hij heeft al deze zangtalentjes motten missen!!!

En zo gebeurde het dat het moest gebeuren dat wij afscheid moesten nemen van Robin & Jolein.

Wat vliegt de tijd!!! Echt niet meer leuk...

-Daaag kullekes daag...tot gauw!

Maar dat het zo “gauw” werd...ja...dat was niet onze bedoeling!

Want...Een paar uur later stonden ze weer voor onze neus.

Jaja...ze kunnen ons niet missen hey ;-)

Niet dus...

Door het slechte weer werden er enkele vluchten ge-annuleerd.

En zo gebeurde het dat we zelfs 3 keer afscheid hebben moeten nemen van hun.

Ze bleven maar terug komen....hahahaaa.

’s Avonds zijn we gezellig uit eten geweest met het overgebleven clubje.

Nou...het was zooo gezellig, we hebben zooo gelachen dat je onze onderbroekkies kon uitwringen. Echt waar...we kwamen niet meer bij.

ManManMan...die Richard...echt niet te doen dus.

Maar jammer genoeg, hebben we ook van hem al afscheid moeten nemen.

Morgen zijn wij aan de beurt.

Dan vertrekken we naar een ander eiland , Siquijor.

Daar de boel gaan verkennen.

Maar we houden jullie, zoals altijd, op de hoogte.

Allemaal een dikke knuf en de hartelijke, lieve groetjes van 2, nog steeds, rasechte levensgenieters.

Hou jullie goed, hou jullie haaks.

ByeBye en CiaoCiao xxx