HalloHallo allemaal,

Toch alweer wat dingen meegemaakt, vandaar alweer een verhaaltje.

Afgelopen week hadden we wel hele “speciale” gasten, namelijk de deelnemers van de Zweedse “Expeditie Robinson”!

Wel een aparte belevenis hoor!

Vooraleer ze van start zouden gaan met het spel van 6 weken lang, op 1 van de eilanden voor onze deur, kwamen ze eerst allemaal samen op Dolarog.

Ze verbleven bij ons 2 nachtjes vooraleer ze zich zouden storten op het grote overlevingsavontuur.

Wel heel vroeg ons mandje uit...ontbijt werd al om half 6 genuttigd.

Wat later op de dag was er ook een cameraploeg aanwezig.

Dus als jullie toevallig strakjes in oktober/november de tv-beelden gaan zien en je ziet wat wuivende palmbomen en wat grassprietjes in beeld...nou, dat is dan wel Dolarog Beach Resort hoor, met een geinterviewde deelnemer op de voorgrond!

Ook was er wat “rep & roer” in de keet...één van de deelnemers ging een klein wandelingetje maken, richting El Nido...maar na een uur of 6 was ie nog steeds niet boven water!

Eerst wilde de “bewaking” een zoekaktie gaan ondernemen maar na een uur of 7 kwam ie op zijn gemakske aangekwakkeld....zich van geen kwaad bewust.

Maarre....van sommige deelnemers (lees: deelneemSTERS) vraag je je toch wel af wat ze nou al die weken gaan uitspoken op een onbewoond eiland, zonder enige luxe, zonder enige comfort!

Zo was er een babyvogeltje, die het lef had, om een kakje te laten vallen, ter grootte van een speldekop, op één van de armen van een kandidaat!

NouNou...de wereld was effe te klein voor haar zeg!!!

Echt niet normaal! Zo’n ophef dat ze der van maakte!!!

Natuurlijk moest dat miniscuul kakje direkt afgespoeld worden, je zou de één of andere enge ziekte van op kunnen lopen...PoehPoeh...

Ook smeerden ze hele plamuurlagen op hun gezichten en ja...ook de blushjes en de eyeglossjes mochten ook niet ontbreken.

Stel je voor zeg dat je onopgemaakt voor de camera zou verschijnen.

Een ramp voor de meeste meiden!

De lachstuipen voor ons!

En zo vernuft dat ze zijn zeg!

De deelnemers mogen maar bitter weinig mee nemen naar het eiland.

Echt alleen basic.

Ook geen drank of sigaretten, geen horloge, geen laptop,...

En natuurlijk lijden ze honger en dorst...grooote honger, wel te verstaan.

Dus verzinnen ze van alles om toch maar dingen mee te smokkelen.

Sigaretten in een lege bodylotionfles enzo.

Eéntje was zo vindingrijk...dacht ie...om een visdraadje en een vishaakje in de binnenband van zijn zwembroek te naaien!

Kan ie lekker gaan vissen hey!

Mooi niet dus!

Ze worden helemaal...van boven naar beneden...van links naar rechts...van buiten naar binnen...gefouilleerd!

Zelfs behaatjes en bikinietjes, sokken en sandalen worden gecontroleerd!

Het was me een toestand...mar wel heel lachwekkend....voor ons..niet voor hun!

Nu staan ze onder hele strenge bewaking, 24 op 24 uur.

Maar in de beginperiode werden ze bewaakt door arme locals.

Dus wat deden die gehaaide flikkers?

Nou, die gaven aan die arme sloebers zomaar 500 dollar en ’s nachts, per kano, werden hele voorraden whiskey en rhum en sigaretten aangevoerd!

Elke avond was het dikke pret toen...feestjes in overvloed.

Maar die tijden zijn voorbij...

En zo maken we, van dichtbij, weer hele nieuwe dingen mee.

Ook was Ro voor 1 dag “Eilandhopkapitein”.

Normaal gesproken gaan de gasten eilandhoppen met de banca.

Das een houten, Filipijnse boot, met 2 zijdrijvers van bamboe.

Maar 2 logé’s wilden persee met de speedboot gaan eilandhoppen.

En zo gebeurde het dat Ro, voor 1 dag, de speedbootkapitein was, met Mo als matroosje!

Zelfs voor ons een uitdaging hoor!

Zie maar, als leek zijnde, al die “verborgen” riffen en rotsen te ontwijken!

Dankzij Andrew, de riffenspecialist en dankzij Ro, de speedbootspecialist, was het een mooie, onvergetelijke belevenis.

Nu zijn we voor een paar daagjes in Puerto Princesa.

Shoppen!!!

Jaja....zelfs een uurtje struinen in een supermarkt is een hot item voor ons!

In El Nido heb je geen echte supermarkt.

Alleen maar kleine “Winkeltjes van Sinkeltjes” en that’s it!

Maar het is helemaal top als je plots het personeel achter de toonbank ziet dansen en zingen dat het een lust is!

Waarom? Weten we nog steeds niet!

Maar we lagen wel in een deuk.

Enne...nog een nieuwtje!

We hebben een kapsalon kunnen vinden die haren kan blonderen!

Hiero...een wereldwonder!

En nee...niet zo’n kapsalonnetje waar Ro altijd naar toe gaat....je weet wel....zo’n middeleeuws gevalletje...neenee....een echte moderne zaak!

Der werkt zekers meer dan 20 man personeel.

Vervelen doe je je niet want je komt ogen tekort om al dat gespuis in de gaten te houden.

Eentje werkt, de anderen zingen, dansen EN hangen! = Volkssport nummer 1!!!

Ze hebben alle tijd van de wereld voor je!

En als klapstuk? Je zit niet aan de wastafel...nee...je LIGT aan de wastafel.

Echt waar!

Heeeerlijk rustgevend!

Ik zal maar niet vertellen wat de verfprocedure was en ook maar niet wat het eindresultaat is geworden...maar 1 ding is zekers...Mo heeft bekijks...heel veel bekijks!!!

En hebben jullie wel es een zingende opticien meegemaakt?

Wij wel dus.

Ro was hoognodig toe aan een nieuwe bril.

Ja...zeewater en volle bak zon zijn niet zo vredeslievend voor een bril.

In heel het stadje konden we maar 1 serieus-uitziend brillenwinkeltje ontdekken...de rest was nog minder dan een hokje, laat staan dat je het een winkeltje kon noemen!

Maar ook in dit serieus-uitziend winkeltje kon je maar amper je kont keren, monturen moest je met een vergrootglas zoeken....dus ja....echt hoopvol waren we niet!

Oké...gewoon uit beleefdheid wat inlichtingen winnen en ja....dan zullen we die bril wel es ooit in Manilla gaan kopen! (Als we vakantie hebben....hahhaha).

Nee zeg...moesten we mee naar “achteren”, naar de opticien.

NouNou...dat beloofd!

Testje hier, testje daar, meetinkje hier, meetinkje daar....en ondertussen?

Ondertussen zong ie uit volle borst mee met de radio!

Echt een vrolijke pief dus!!!

Maar of het allemaal een serieuze bedoening was?

Nou...eerlijk is eerlijk...echt wel!!!

Zo goed en zo langdurig heeft nog nooit iemand Ro zijn ogen getest!!!

Over 2 weekjes gaan jullie Ro zien met zijn hypertrendy bril!

Foto’s volgen...effe geduld!

Maar dan zonder Mo...dan motten jullie nog meer geduld hebben!!! Haaaahhaa...

Buiten het shopgebeuren, wilde Ro ook graag zijn rijbwijs omzetten in een Filipijns rijbewijs.

Je weet het nooit en het is altijd gemakkelijk.

Eerst aan andere bleekneuzen gevraagd hoe dat dat precies in zijn werking gaat.

Nou, volgens hun...een fluitje van een cent!

Effe naar een hiervoor bestemd burootje, je dokt wat geld en voila, voor je het weet, heb je een Filipijns rijbewijsje.

Maar wat die ... ons niet verteld hebben, is dat je wel een internationaal rijbewijs mot hebben.

En jullie kunnen het al raden....dat had Rootje niet! Wel zijn Nederlands rijbewijs.

Zeker wel 50 wachtenden voor u!

Mo gaat nog braafjes achter in de rij staan.

Ro schiet iedereen voorbij en gaat naar een man achter de balie.

Een brutale man heeft de halve wereld; is zijn levensmotto.

En daar worden we wijsgemaakt dat we eerst naar de Nederlandse ambassade moeten in Manilla voor een Engelse vertaling van zijn Nederlandse rijbewijs.

Snappie?

We snappen het wel maar we doen het lekker niet!

Dus was er een tweede mogelijkheid.

Een studentenrijbewijs!

Ro met zijn 54 jaar, wordt hier zomaar een “studentje”.

Mot kunnen, denken ze hier!...hahhahaha...

Maarre lieve luitjes, niet vandaag...het rijtje is me te lang.

Morgenvroeg zullen we de eersten zijn.

En zo gebeurde het dat onze enigste uitslaapdag sinds 2,5 maand, veranderde in een vroeg opstaan om naar het rijbewijskantoortje te gaan.

Om half 8 waren wij al paraat.

Maar ook 20 anderen die nog ietsje eerder paraat waren dan wij!

Noumoe....hebben wij weer aan onze fiets hangen!

Weer braafjes wachten, weer braafjes zitten!

Van iedereen werd zijn naam afgeroepen die dan een nummertje kreeg om naar het loket te mogen gaan, ook mensen die na ons kwamen...maar niet die van Ro.

Zal wel een bleekneuzehater zijn zekers?

En ja hoor...eindelijk...werd Ro afgeroepen.

Hij kreeg zijn nummertje...trok helemaal wit weg...wilde het uitschreeuwen van woe....................................vreugde!

Wat bleek nou?

Die ohzo zogenaamde bleekneuzehater had hem het eerste nummertje gegeven!

OhOhOh...wat een scheet van een schattige Filipijn.

Toch?

En zo gebeurde het dat we heel snel (lees: anderhalf uur later) buiten stonden MET een studentenrijbewijsje.

En wat houdt dat in?

Een maand lang mag ie autorijden MET iemand naast hem met een officieel rijbewijs.

Over een maand mot ie terug naar Puerto Princesa (Is maar 5 uur rijden van ons vandaan!), een theorietest afleggen in het Engels en daarna zou ie de trotse bezitter motten zijn van een officieel, Filipijns rijbewijs!

En dat voor maar amper 6 €!

En dat ie in Nederland met de auto mag rijden, met aanhangwagen, met de vrachtwagen en zelfs met een grote bus....ahnee hey....DAT telt allemaal niet!...hahahhahaa....

En zo maken we altijd van alles mee.

Kleine dingen, grote dingen, leuke dingen en minder leuke dingen.

Maar altijd valt er wel iets te beleven!

Heerlijk gewoon!

Nog een weekje en dan zijn we alweer een jaar de hort op!

En nee...laat de koffie nog maar niet pruttelen...voorlopig houwen we het bij de Rum en de San Miguels!

Nog een maandje hard werken en dan komen we geleidelijk aan in een rustige periode.

We hebben nog geen vakantieplannen...hahahaha.

Kijk ook effe naar de “links”, rechtsonder de beginpagina.

Daar staat een filmpje op van Nieko, van zijn Duikinstructeurcursus!

http://vimeo.com/39496744

Echt heel leuk gemaakt!

Laat de paaseieren maar lekker smaken!

We denken veel aan jullie, missen jullie soms wel een beetje....hahahahah.

Heel veel liefs en de hartelijke, survivalachtige groetjes van 2 nog-steeds-levensgenieters (En nee....dat is nog steeds niet saai....dat ”Levensgenieten”)

Dikke kus en audoe....