HalliHallo daaro,

Het vervolg van ons zeilavontuur:

De volgende ochtend stonden we fris & fruitig op.

Rond half 8 stonden we al op het dek.

Bekertje koffie in de ene hand, bekertje cornflakes in de andere hand.

Het was dus een woelige nacht geweest (maar dan zonder ons…hahahaa…).

Storm, regen en wind.

Ook de ochtend was zo.

Achja…het kan niet altijd rozengeur & maneschijn zijn hé!

En wij vonden het wel spectaculair hoor!

Eén en al groot avontuur.

We voelden ons wel veilig, dankzij het clubje.

Iedereen had zijn jobke, iedereen was koelbloedig.

Geen gestress, geen gescheld…iedereen deed wat ie moest doen.

We zeilden nu op volle zee.

Geen land, geen kip, geen boot te bespeuren.

Wel een apart gevoel hoor.

!!Alleen op de wereld!!

En ja hoor…na 22 uur gezeild te hebben…Land in zicht!!!

Nou ja “land”???

Twee piepkleine eilandjes eilandjes en er om heen rif, rif en nog es rif…APO-Reef!!!

HET van HET!!!

The placet to be…om te snorkelen maar zekers om te duiken.

Het is één van swerelds mooiste plekjes wat het onderwatergebeuren betreft.

EN…er valt geen duiker of andere snorkelaar te bespeuren!

Te ver van de kust af , teveel hoge golven en te dure trip.

Wij, Ro en Mo, hebben dus de eer om als één van de weinigen daar te mogen snorkelen!!!

Fantastisch toch???

Tip:

Effe googlen: Aporeef…en zeker op “Afbeeldingen”.

Gelukkig klaarde het weer op.

Nog niet de volle zon maar genoeg om van een mooie dag te spreken.

Het anker werd uit gegooid.

Kareem, de kapitein, dook de keuken in en toverde een heerlijke lunch tevoorschijn.

Uitgehongerd waren we!!!

En dan gauw het water in hé!

O O O…Wat een pracht, wat een praal en zoveel vissen…maarre…zo’n sterke stroming!

Goh…Mo kwam geen sikkepit vooruit.

Jaja…goed voor de conditie.

Daarom hebben we niet ver van de boot af gesnorkeld…stel je voor dat je niet meer terug bij de boot kwam.

Kareem stelde dan voor om de volgende dag naar een ander stuk rif te gaan, wel Aporeef maar meer de andere kant op.

En ook om de “grote” te zien!!!

Want ja, Apo staat bekend om zijn haaien, manta’s, barracuda’s en nog veel meer grut!

Waaaauuuwwww….dat zou de max zijn , zeg…

’s Avonds ging iedereen, moe maar voldaan, op tijd zijn mandje in.

Maar hé Eddy, moet je niet het toplichtje boven in de mast aan doen?

Met grote opgezette ogen schudde hij van nee.

“Als je het toplichtje aan doet dan weten de piraten dat deze boot een yacht is”.

Hey guys…dit is toch wel een grapje zekers hé???

Maar niemand gaf een antwoord…

Nou moe…We houden van avonturen en belevenissen maar DIT willen we echt niet mee maken hoor.

It’s all in the game…zou ons Rootje zeggen…

Zoals altijd, heel veel liefs, heel veel ApoGroetjes van Mo & Ro.

Dikke knuf en tot gauw…xxx