HalliHallo daaro,

Nou….toch nog wat nieuwsjes vanuit Puerto Galera.

Jaja…door die tyfoons was het dus onverantwoord om met de catamaran uit te varen.

Het is zowat de derde tyfoon die nu passeert voor onze neus, in een week tijd!

Dus elke dag wachten we braafkens af om te vertrekken.

Deze week kregen we onverwachts een smsje vam Kareem, onze kapitein.

Als we niks te doen hadden, om dan te komen lunchen aan boord

Tuurlijk…een tof idee!

Dus zo gezegd, zo gedaan.

En zo hebben we een heel gezellig middagje aan boord door gebracht.

Kareem had nog een andere vriendin uitgenodigd.

Tim was er ook.

Tim is een goeie vriend van Kareem en hij helpt hem met allerlei klusjes enzo.

Een gezellig clubje hoor!

Zo leren we elkaar ook beter kennen hé.

De volgende dag is Roland terug gegaan naar de boot.

De bedoeling was om een tafel in elkaar te flanzen maar achteraf waren er een hoop andere klusjes te doen.

Maar ondertussen begonnen wij wel op hete kolen te zitten!!!

Wat was nou het geval?

Tot 14 oktober is ons visum verlengd.

Dus tot 14 oktober mogen we in de Filipijnen blijven.

Die visums verleng je in immigratiekantoortjes.

Nou met het zeilen, gaan we eerst naar het eiland Coron.

Maar daaro heb je geen immigratiekantoortje.

Wel op Palawan….maar dat is weer een ander eiland. “vlakbij” Coron.

Oftewel vlieg je vanuit Coron naar Palawan.

Het punt is…je vliegt niet rechtstreeks.

NeeNee…je vliegt eerst terug naar Manilla, daar wacht je een paar uur om dan verder te vliegen naar Puerto Princesa (Dit ligt in het midden van Palawan).

En daar is wel zo’n visumkantoortje.

Oftewel neem je een boot vanuit Coron naar Palawan.

Maar 8 uurtjes ben je onderweg.

En ja….dan is het nog zo’n 10 uur hobbelen tot aan het kantoortje.

Dus wat ik eigenlijk al die tijd wil zeggen…Je bent niet 1-2-3 beland in zo’n immigratiekeet.

Dus…(we dachten slim te zijn) dan regelen we het toch voor we gaan zeilen?

Nou was wel het volgende:

Bij aankomst in de Filipijnen zijn de eerste 21 dagen zonder visum…voor iedereen.

Blijf je langer, dan mot je een visum aan vragen en dat kost geld EN tijd.

Dan mag je in totaal 59 dagen blijven (Wat nu bij ons het geval is).

Wil je nog langer blijven (Wat bij ons het geval zal zijn), dan mot je weer je visum laten verlengen MAAR dan moet je ook een identiteitskaart (ID) kopen.

Nutteloos…zo’n kaart…puur geldklopperij.

Via Via zou het ons lukken om bij de tweede verlenging, toch geen ID te moeten kopen.

Want ons “Via” die had weer een oom en die zat op het hoofdkantoor in Manilla en onze “Via” zou het wel eventjes regelen, via zijn oom, om toch maar niet die ID te hoeven te kopen.

Maar meer dan 2 weken geleden hebben we voor het eerst dit onderwerp besproken met onze “Via”.

Zowat dagelijks hebben we contact gehad met ”Via” wanneer we nou naar het immigratiekantoor hiero konden gaan en elke keer kwam er iets tussen of zei hij…over 3 dagen …of dit…of dat…

Maar ja…het vooruitzicht was, was dat we zaterdag zouden gaan vetrekken.

Dus de maandag ervoor smste onze “Via” dat we, buiten de kantooruren om, alles zouden regelen.

Wij, vol van vertrouwen, naar het afgesproken plekje.

(By the way…een interessant tussendoortje…daar was een echte, maar dan ook een echte PitBull-Terrier…en wij hebben die durven aaien…jaja…misschien wel even verklappen dat dat beestje maar 6 maanden oud was? Hahhhaaa…wel moedig van ons hé…zeker als je weet dat zijn pa een echte vechtershond is!)

Inderdaad…daar zat onze “Via” ons al op te wachten…maar zonder die man van de immigratie!

Shhhittt…

Zijn smoes? De tyfoon natuurlijk.

Die immigratiemeneer kon niet komen vanwege de tyfoon.

Misschien morgen, misschien woensdag,…

En zo gaan zulke dingen hiero.

En maar vriendelijk blijven en maar lachen…(Als een boer met kiespijn ja!)

Gelukkig hadden we nog een tweede adresje om het te proberen.

En zo was de dinsdag ook gevuld…zonder resultaat.

De kolen werden alsmaar heter en heter…

Niks aan te doen…dan maar een visum EN die verrekte ID-kaart.

En zo gingen we donderdagmorgen, vol goeie moed, naar het kantoortje.

Mis poes…alleen maar open op maandag-dinsdag en woensdagochtend.

NNNoNNNdepielekeSSS…

Zo gebeurde het dat we alsnog op de scooter naar Calapan zijn gegaan….eventjes 50 km heen en 2 uur later, eventjes 50 km terug!!!

Resultaat: We hebben een visum tot half december EN we gaan een ID krijgen voor een jaar!!!

HieperDePiepHoeraaaa…

Vrijdag had Kareem gevraagd of we weer geen zin hadden om te komen.

(Wat een vraag zeg!)

Tuurlijk…zonder twijfel.

Hij en een vriend zouden kiten.

Wij mochten chillen en relaxen.

Net voordat wij met een servicebootje naar de catamaran zouden gaan, was er nog een akkefietje.

Wat er precies aan de hand was, dat weten we nog niet maar in ieder geval heeft de politie een Filipino gearresteerd en mee genomen…in een tricycle.

Echt lachwekkend om te zien.

Behalve dan dat die man een groot slagersmes had…bebloed!

En zo vullen wij de dagen hé.

Tussendoor plonzen we het zwembad in.

Maar dat is ook niet altijd rozengeur en maneschijn.

Echt niet!

Afgelopen dagen was het water ijs en ijskoud…je kon het geen afkoeling meer noemen…je raakte eerder onderkoeld!

En dat met een watertemperatuur van maar 28 graden…

Maar we trappelen om weer es de hort op te gaan.

Hopelijk varen we morgen weg…op zoek naar nieuwe avonturen!

Nou luitjes…ik zou zeggen….tot de volgende koffiekletskes hey.

Hartelijke groetjes en heel veel liefs enzo van die 2 reismutsen.

Dikke knufff, xxx, en tot mails.