Hallo allemaal,

Na 5 weken door Maleisië getoerd te hebben, vonden we het weer es tijd om “iets” anders te gaan bezoeken.

Ditmaal…hup….naar de Filipijnen…ons droomland!

We hebben 2 nachtjes geslapen in hartje Manilla.

Daaro niet al te veel rond gekuierd.

Zelfs geen ene foto gemaakt…je weet maar nooit hee wie je daar allemaal tegenkomt…maar in ieder geval geen Sinterklaas en ook de Kerstman niet.

Ook om een slaapplekje te vinden sloeg enorm tegen.

De goedkopere hotels zijn vuile, smerige hokken in onbetrouwbare buurten.

Zoek je wat “veilgers” en iets schoon, dan betaal je al gauw het vier -of vijf dubbele.

Nou moe…

We hebben een hele dag zowat rondgehangen in een heel nette overdekte winkelcentrum….niet om dat we dit graag wilden….nee door “gedwongen” omstandigheden….lees verder voor het vervolg…

Superveel restaurantjes en alle soorten winkels.

Er is zelfs 1 enorme grote kledingzaak, zowat 8 x zo groot als bij ons de C&A bijvoorbeeld.

Qua mode is het hetzelfde als in Nederland.

We wilden heel graag een dongel kopen, zodat we gemakkelijk internet zouden hebben.

Eerst alle moeite gedaan om een winkel te vinden.

Hadden we een winkel gevonden, stond me daar een wachtrij van hier tot gunder.

Maar alle winkels hebben iemand aan de deur staan, deels bewaking, deels om volgnummertjes uit te delen, deels om info te verstrekken.

En zo iemand hielp ons en zo moesten we niet uren in de rij staan wachten.

Goed uitgelegd wat onze bedoeling was.

En ja hoor….hun verkochten van die USB-sticks waardoor je op het internet zou kunnen komen (Hetzelfde systeem als met telefoonkaarten…).

Heel simpel, heel gemakkelijk.

Niet dus…

Het lukte ons niet om op internet te geraken, na de installatie.

Terug naar de winkel.

Terug bij dat mannetje aan de deur.

Wat bleek nou…we konden wel op het internet maar alleen voor Facebook,Twitter en zo maar niet om te Googlen.

En daar ging het nou net om!!!

Ja…dan graag ons geld terug.

Maar dat was gemakkelijker gezegd, dan gedaan!

Eerst ging hij naar een overste om heel het verhaal uit de doeken te doen, deze overste verschoof het hele geval door naar iemand anders, deze iemand anders had geen tijd, dan maar naar Pietje….kortom…het alom gekende “van-het-kastje-naar-de-muur”verhaaltje.

En wij maar wachten en wachten en wachten…

En je mag net kwaad worden hee….altijd blijven lachen…anders is het gezichtsverlies….en dat is het allerallerergste wat je kan overkomen!

Na een half uur gehannes en gekloot werd er een volgnummertje in onze handen geduwd.

Braaf als we zijn, zaten we netjes onze beurt af te wachten.

Totdat Ro het op zijn heupen kreeg (per uur werd er 1 klant behandeld…zo ontiegelijk langzaam zijn ze daar! )

Om iets te kopen, dan lukt dat in 5 minuten tijd maar om je geld terug te krijgen dan zou je uuuren motten wachten???

Ik dacht het niet…

En zo stonden we dan toch iets sneller buiten dan verwacht, met onze centjes!

Nou…dan maar naar die andere winkel, die ook dongels verkoopt.

Gelukkig hadden we deze keer onze laptop mee genomen.

Hetzelfde verhaal verteld maar nu duidelijk gevraagd of we er mee kunnen Googlen.

Ja hoor…geen enkel probleem.

Je koopt zo’n dongel en voor een x-bedrag kan je 240 uur op internet oftewel 10 dagen.

Tenminste….zo hadden wij dat begrepen.

240 uur = 10 dagen aan 24 uur/dag.

Hartstikke mooi….zijn wij even zoet…want ja….240 uur internetten, is best wel veel hee!

Toch???

En daarna koop je gewoon weer surfminuten….net als een prepaidkaart voor je gsm.

Zo simpel als wat.

In nog geen 5 minuten hadden we zo’n stick gekocht en dat manneke….inderdaad….dat manneke aan de deur…was zelfs zo behulpzaam om alles voor ons op onze laptop te installeren.

Alles net geïnstalleerd, wilden net vertrekken, zien we op het doosje “Valid 10 days”.

Ohhh nee…not again!!!

Wat bleek nou…we konden wel 240 uur op het internet maar dat moest wel binnen die 10 dagen gebeuren, anders was het verlopen.

Ik dacht het niet…en zeker niet voor dat geld!

En toen begon hetzelfde riedeltje als in die andere winkel.

Precies hetzelfde gezeik.

Wel met als resultaat dat we ook hier ons geld hebben terug gekregen maar geen prepaid internet hebben.

Ach ja…kleinigheidje hou je toch hee…

De volgende ochtend, nou ja…het was nog nacht, moesten we om half 4 ons nestje uit.

We vlogen om 7 uur naar San José op het eiland Mindoro.

Dus toch niet naar Cebu.

We gaan van San José naar Puerto Galera en proberen daar, bij het immigratiekantoor, een visum te krijgen voor 59 dagen (inclusief de 21 dagen die we nu al hebben).

In ieder geval was het weer liefde op het eerste gezicht!!!

Het valt dus direkt op dat de Filipijnen, althans een heeele grote hoop, supervriendelijk zijn, heel veel lachen en heel behulpzaam zijn.

Zelfs in de grote stad.

Doe daar bij flinke klutskes cultuur, meestal veel zonneschijn, oogverblindend mooie natuur en heel divers(bergen, vulkanen, rijstterrassen, watervallen, jungle, meren, rotsen, …) heel veel zee en strand, onderwaterwereld om van te dromen,…

Kortom: Een droomparadijs, voor iedereen!!!

Een sublieme aanrader.

Echt waar…maar het is wel besmettelijk….hahahahha….en je komt nooit meer van dat virus af.

For ever in love with the Philippines!!!

Effe Googlen: Palawan, El Nido, Coron, Boracay, Bohol, Bagiuo, Cebu, …Google gewoon effe op alle 7.200 eilanden….hahhahhaaa

Heel veel liefs, dikke knuf en de hartelijke, verliefde groetjes van 2 globetrotterkes xxx.

Na doedoeiiiii…