Lieve luitjes, lieve familie, lieve vrienden…kortom:

Lieve allemaal!

We zijn de Maleise daagjes aan het af tellen.

Niet dat we het hiero beu zijn…integendeel.

Maar we hebben ons vliegticket naar de Filipijnen al geboekt dus motten we binnenkort wel vertrekken hee.

Op 15 augustus hobbelen we zo’n 8 uur met de bus naar Kuala Lumpur.

Daaro een nachtje slapen en de volgende dag sjezen we naar ons paradijsje…The Philippines!

Op dit moment is er daar in bepaalde gebieden het regenseizoen volop aan de gang en ook de typhoons vliegen dan om je oren MAAR…geen paniek….echt niet…ons Mootje heeft heel het internet afgestruind om uit te dokteren waar het reuze meevalt met dat regengedoe en al die stormpjes.

En het wordt het eiland Cebu en omstreken.

We gaan daar “eventjes” de boel verkennen en we zien wel waar we gaan belanden hee.

Voorlopig zijn we nog een paar daagjes op Langkawi.

Het heeft ook ons hart gestolen!!!

Zo mooi…Zo prachtig…Zo schitterend…Echt waar!

Dit eiland heeft alles wat je je maar kunt bedenken:

Toeristische stranden (Nou ja “Toeristisch” is wel een heel groot woord…je kan zowat alle toeristen op 1 hand tellen), niet-toeristische stranden, jungle, rijstvelden, rivieren, meertjes, bergen, heuvels, een stadje, een kabelbaan met een magnifiek adembenemend uitzicht, bezienswaardigheden, dorpjes, …noem het maar op en je zult het heus wel tegenkomen op Langkawi.

Het enige minpuntje is dat je voor de deur niet kunt snorkelen maar je kan wel snorkeltripjes maken naar andere eilanden.

Langkawi…Het is echt een aanrader!!!

Twee dagen hebben we heerlijk rond gescooterd.

Zo zie je tenminste nog wat van het eiland hee.

Onze eerste attractie was: “Burnt rice”.

Het lag niet vlak voor onze neus.

De weg er naar toe was een makkie.

Overal supergrote borden langs de weg om de route aan te wijzen.

Wij hadden al zo iets van:”NouNou…dat mot nogal de moeite zijn, zeg!”

We komen op een pleintje uit, moesten door een weggetje vol met kraampjes lopen…Komen we uit bij een pracht van een houten, Maleisisch huis met daar rondom andere hutjes…maarre….in geen velden en wegen een “Burnt rijstveld” of zoiets te bespeuren.

Nou moe…

Totdat ons oog viel op een afgebakend stukje van 5 bij 6 meter.

We zien wat dood gras/onkruid liggen.

Laat dit kaal veldje nou een bezienswaardigheid zijn!!!

Hebben wij weer.

Natuurlijk had het wel een historische betekenis (en van groot belang voor Langkawi) maar dat veldje hadden ze wel een ietsiepietsie meer van kunnen maken…

Oké…geen paniek…hup naar het volgend evenement.

Dat was vlakbij in de buurt.

Een “Wet Market”.

Totaal geen benul wat dit inhoudt.

Maar we houden wel van markets, dus deze zal zeer zeker aanslaan…”wet” of “niet wet”!

Nou…om dit verhaal wat ingekort te houden…we motten die “Wet Market” nog steeds vinden.

Geen mallemoer van gezien.

Komt door de Ramadan…denken we…dan zijn alle kippen op stok!

De derde keer, de goeie keer.

Toch???

Eerst een lange tijd rond getoerd…wat wij op zich al een traktatie vinden!!!

Nog even bij de jachthaven binnen gewipt.

Is een afwijking van ons Rootje…zich verlebberen op al die prachtige yachtjes en zeiltjes…

En ja hoor…we hebben de kabelbaan gevonden.

Superhoog gaat ie…echt de bergen op.

Helemaal…bijna tot aan de hemel…

Er was er ook een enorme hangbrug.

Waauuuwww…

Echt top.

En daar gingen Jut & Jul…naar de top.

Mo met kriebels in der buik.

Jaja…die vlinders dwarrelen er nog steeds rond.

Maar het waren vooral hoogtevrees kriebels!

Gelukkig…zoals altijd …was Rootje haar reddende engel.

En bijna, zonder vrees, hebben ze de top gehaald (Niet moeilijk hee…met de kabelbaan…).

En waaauuwww…Wat een uitzicht.

Ongelooflijk hemelsmooi…

Waar je ook maar keek….het was alom betoverend mooi!!!

By the way…Die kabelbaan is opgebouwd door een Oostenrijkse firma.

Het is wat hee!

Daarna weer verder getufd op de scooter.

Stonden er grote waterbuffels…papas en mamas en kindjes… in een soort moerasje.

Fotogeniek!!!

Mo afgestapt, richting die buffels maar dat bendeke was ondertussen al richting Mo aan het gaan…ze wilden namelijk de weg oversteken.

“Ga jij opzij of gaan wij opzij”???

Tuurlijk hadden die beestjes voorrang (Ze waren maar een stukje groter en een stukje breder dan ons Mootje en ze waren maar met een stuk of 12) dus Mo doet een stapje achterwaarts.

Ondertussen al foto’s makend…

Maar 2 van die waterbuffels draaiden zich om…oftewel waren ze op slag verliefd op Mo…oftewel wilden ze , als echte babes, poseren voor de foto…oftewel wilden ze……aanvallluuhhhhhhhh…..

OepsOepsOeps…Ren voor je leven…(Mooi niet dus…Mo bleef stokkestijf staan en met een dodelijke blik in haar ogen joeg ze de stuipen op die buffels hun lijf…)

Wie rende er voor wie weg???

Het bleef niet alleen bij deze “wilde” dieren.

Net voor de scooter, stak een zwarte slang (etje) de weg over.

National geographic-scene!

Camera in de aanslag en de achtervolging werd in gezet.

Maar dit diertje was ietsjes te vlug de hort op.

Volgens Mo heeft het 2 maal zijn kop verbreed, net als een cobra.

En hij had ook een geruit aftekening op zijn verbrede kop.

Doordat het maar een iel slangetje was en vingervlug hebben we hem niet op ons gemakske kunnen bestuderen.

Heeft iemand (Alex?) een flauw idee wat voor rasje deze slang was???

En zo hebben we op deze mooie dag een tal van bezienswaardigheden gezien en een aantal wilde dieren…jaja…en ook weer apen!

De volgende dag hebben we de andere helft van het eiland verkend.

Daarom weten we met zekerheid dat Langkawi ook een Pradijseiland is.

Na 2 dagen scooteren hadden we natuurlijk weer een houten, weledele reet!

Maar na een wederzijdse massage was dit euveltje ook opgelost…hahhahaa!

Nou luitjes….Dit was het dan weer voor deze keer.

Het gaat jullie goed!

Heel veel liefs en dikke knufjes en ook nog es de hartelijke groetjes van 2 glunderende globetrotterkes xxx.

Dadadda en doedoeikes…