Hallo lieve luitjes,

Gezellig met de hele hubsebups trokken we naar Perhentian Islands.

Alleen…Perhentian Islands bestaan uit 2 eilanden…Kecil en Besar.

Kecil is heel budget en hierdoor trekken het meeste jonge grut naar toe.

Besar is meer voor de welgestelden (ahum…) onder ons.

Wij voelden ons meer aangesproken tot Kecil. (Hoezo???)

De andere 3 musketiers (Rita & Alex & Jens) gingen sowieso naar Besar.

Doordat er op Kecil jonggepeupel zit, zijn er natuurlijk ook veel meer lawaaierige strandfeesten enzo.

En laten pa en moe zich hier niet zo op verheugen!

En het is toch veel leutiger om met zijn allen bij elkaar te blijven klitten?

Toch?

Yep…jullie raden het al…iedereen en met zijn allen zaten we dan toch op Besar.

Het ene koppeltje hadden een hutje links van het strand en het ander gezinnetje hadden een schitterende bungalowtje aan de andere kant van het strand.

Ja hee….verschil mot er zijn hee! Hhahahhaaa.

En overdag en ’s avonds deden we gezellig wat we al die andere dagen ook samen hebben gedaan: Kleppen/tetteren/praten/beppen/kletsen/spreken/ en heel veel lachen-gieren-brullen.

Af en toe bij Rietetietje der rooie pepers ververst en zo bleef de moteurkes (= Motoortjes…voor onze trouwe Nederlandse lezertjes) aan de gang hee!

Ons Rootje heeft Jens leren snorkelen.

Hij was helemaal ondersteboven wat je allemaal onder water kon zien.

Zelfs een schildpad gespot…en natuurlijk heel veel Nemootjes.

Wij hebben ook weeral Blacktiphaaien gezien.

En zelfs een babie-haaitje vanaf het strand.

Over babietjes gesproken…Locals hadden een piepklein babie-aapje gevonden.

Ohzo schattig…dat beestje!!!

Je zou het zo willen ontvoeren…

Besar is echt een prachtig bounty-eiland!

Het heeft een heel lang strand, af en toe onderbroken door rotsformaties.

Best wel wat toeristen…vooral veel van die Ollanders.

Maar echt heel gezellig.

Het is niet zo dat je als harinkjes in een tonnetje naast elkaar ligt.

Het mooiste van alles is dat je vanaf het strand de zee in loopt en dan je direkt waant in een sprookjesachtig onderwaterwereld.

Nog niet eerder mee gemaakt!

En al die vissen!!! En al dat koraal!!!

Je wordt omringd door wel honderden vissen.

De 1 nieuwsgieriger dan de andere…

Echt de max!

Natuurlijk wilden we ook graag de andere kant van het strand zien.

Dan gaan we dat dan toch gaan doen?

Snorkels mee, handdoekjes mee en daar gingen we dan, met zijn allen.

Trapje op, trapje af, en zo verder…totdat we bij een rotsformatie kwamen.

Volgens onze berggeit Alex leek het hem wijserlijker dat olifant Mo en bizon Ro niet over die rotsen zouden gaan klimmen maar dat het hem verstandiger leek om door de jungle te gaan.

Hij en zijn gazelle Rietje en zijn gemsje Jens zouden wel effe die rotsblokken een poepie laten ruiken.

Meetingpoint:Aan de andere kant.

En wij maar klimmen door de jungle en wij maar zweten en wij maar hijgen…

Alleen…we kwamen niet zo ver!

Veel te hoge rotsblokken en omgevallen bomen en te dicht struikgewas belemmerden ons de weg.

Dan maar terug.

Misschien toch maar via het strand en over die rotsformatie…net zo als onze gebuurtjes?

Niet dus…

Zo berggeiterig zijn we niet ingesteld.

Achja…dan blijven we toch lekker hier wat rond keutelen?

En onze vrienden zullen vanzelf wel terugkomen hoor.

Niet dus.

Geen Rita, geen Alex, geen Jens.

Mo is dan tot de andere kant gaan snorkelen om te kijken waar ze nou bleven hangen.

Geen sikkepit te zien.

Nouja…we zullen hun dan wel zien bij het avondeten.

’s Avonds wij op ons gemakje terug naar ons hutje (Heerlijk rustgevend….hhahahaha).

Wordt er plotseling op onze deur gebonkt.

Rita & Alex…helemaal in paniek voor onze neus!!! (Nouja…lichtjes overdreven maar dat maakt dan dit verhaaltje iets wat spannender hee!)

Wat bleek nou?

Doordat hun ons niet meer zagen aan de andere kant, dachten hun dat ons iets was overkomen in de jungle…

Hallo…Kunnen jullie het allemaal nog wel volgen?

Zo niet…Gewoon alles effe opnieuw lezen.

We gaan weer verder…

Wat hebben ze gedaan?

Hun zijn wel teruggekomen door de jungle…in de hoop Mootje & Rootje ergens , als een hoopje ellende in elkaar gezakt, tegen te komen.

Maar het was een helse, risicovolle beklimming…zelfs voor ervaren berggeiten.

En nee…ze zijn die 2 ollandse heutemeteuten niet tegen gekomen.

(Nee hee…Want die zaten al lekker te badderen onder de douche.)

En Rita helemaal overstuur…”Ik denk dat we ze als vermist motten gaan opgeven”!

Maar coole Alex had nog, gelukkig, het snuggere idee om toch maar eerst effe langs Mo en Ro hun hutje langs te gaan.

En zie hier het wonder is geschied: Mo en Ro stonden heelhuids, met alles derop en alles deraan, voor hunne snoet.

Eind goed, al goed!

En zo hebben we gezellig met zijn allen een dag of 5 door gebracht op Perhentian Islands Besar.

We staan op met een lach, we gaan slapen met een lach!

Het weer is nog steeds schitterend.

Af en toe wat bewolkt maar dat neemt niet de warmte weg.

We komen geregeld in contact met andere toffe, reizende luitjes.

Ieder heeft zo zijn eigen, fantastische verhalen.

Niks is saai.

We genieten van de locals, we genieten van de toeristen, we genieten van elkaar, we genieten van onze vrienden!

En natuurlijk denken we tussendoor heel veel aan ons vroeger goei leventje, included al onze vrienden en familie!!!

Maar heimwee komt nog steeds niet in onze woordenboek voor.

Onze rugzak wordt wel een stuk zwaarder.

We hadden al een flinke basispakket er in zitten.

Natuurlijk hebben we de slechte, negatieve dingen allang eruit geflikkerd.

En de rest bij gevuld met alleen maar leuke, onvergetelijke, positieve ervaringen en herinneringen!

En we beschermen deze rugzak met huid en haar…niemand kan dit ooit van ons afpakken.

Een goeie raad van deze 2 heutemeteuten:”Koop ook zo’n rugzak”.

En als je hem al hebt, hou er eerst een grote schoonmaak in en vul hem dan op met al je rijkdom, met al je positieve herinneringen.

En je zult net zo rijk en gelukkig zijn en worden als wij tweetjes!

Echt waar…

Hou jullie haaks…dat doen wij ook.

Alles en iedereen heel veel liefs en dikke knuf en ook nog veel groetjes van ons tweetjes xxx.