HelllowHelllow therow,

Ikweethet…Ikweethet…Ikweethet…

Ik ben een beetje nalatig geweest wat de reissite betreft.

Maar wacht even: Ik heb veel smoezen ervoor hoor!

Onder andere:- Te druk…tja met “Wat”?...Laat ons zeggen met van alles en

nog wat.

-Bijna geen internet of hele slechte verbinding.

De echte reden is het volgende: We hebben hele, leuke , toffe, op-ons-golf-

lengte-zittende luitjes ontmoet…en ja, het leek wel of we

honing op onze weledele bips hadden zitten…ze bleeeven

maar achter ons gat lopen hee (Of was het nou net anders-

om??? Hahahaha…). En heel de dag kleppen en beppen…

Vandaar…

In ieder geval weten jullie nu waarom het zo lang duurde voor het volgend verhaaltje.

Terug naar het eiland Kapas.

We bivakkeerden in een klein hutje, op het strand.

Als we op ons balkonnetje zaten dan hadden we uitzicht op zee…Wat een luxe hee.

In het midden stond een hele grote boom.

Daaromheen hadden ze een houten terras aangelegd, ook met uitzicht op zee.

En daar lagen Jut & Jul dan…op 1 van die ligkussens…in ons ene hand een lekker koud drankje en in ons ander hand een spannend boek.

Tussendoor lekker afkoelen in het heldere water.

Als ons buikjes gingen protesteren, dan liepen we naar de Hollandse buurman om onze honger te stillen.

‘s Avonds kwam de romantiek om de hoek koekeloeren dus ja…dan was een strandwandeling onder de sterrenhemel onze dagelijkse bezigheid.

Hiero op Kapas werden we voor het eerst geconfronteerd met het fenomeen “Hollanders”.

Het was zowat een plaag joh!!! Hahahaaaa…

Uit alle hoeken, uit alle gaten kwamen ze vandaan…

Nee hoor…alle gekheid op een stokje…het was allemaal heel gezellig en knus bij Kayan zijn resortje (Aanrader: KBC-Resort)…zelfs met al die ollanders.

Toch hadden we een keer zin om ergens anders te gaan smikkelen.

Hup…naar Sylvia en Peter voor een BBQtje.

We waren er nog maar net aangeland…komt me er een wervelwind voorbij zeg.

Dat was dus Rita (Achteraf omgedoopt tot Rietetietje)…een en al bruisend temperament.

Je zou denken dat Rita Spaans bloed in zich heeft en wel 1000 rooie pepers in haar bipsje want ze is een en al wervel…een en al energie…Jeemienee…

Maar nee hoor…ons Rietje is een gebuur van ons…uit België dus.

En bij Rita hoort Alex.

Alex, de koelbloedige. (Alleeja…in de positieve zin hee…)

Zo stormachtig dat Rita is, zo windstil is onze Alex.

Geregeld worden er bij Rita de batterijen er efkens er uit gehaald en dan kan Alex zich uitleven met zijn gebabbel en gekwebbel!

En bij dit superfantastisch koppel behoort ook een lief, grappig manneke erbij…Jens.

Vol leven, vol plezier!

Aangenaam kennismaking!!!

Tussen de happen door van de overheerlijke BBQ, was het een en al geklets met onze toffe en gezellige zuiderbuurtjes….tot in de late uurtjes (Nou ja…niet voor ons, wel voor Sylvia en Peter).

Tuurlijk zagen we elkaar de volgende morgen weer.

Believe it or not…heel de dag en gans de dag hebben we aan het kleppen/babbelen/tetteren/praten/beppen/spreken/tatteren geweest en tussendoor lachen-gieren-brullen.

Echt superoergezellig…

Alleen werden we elke keer opgeschrikt…met volle teugen…door Jens.

Dat arm ventje heeft een afkeer van vliegende dingen.

Maakt niet uit wat…als het maar klein was en als het maar vloog en als het maar leefde…nou dan sprong ie een gat in de lucht van paniek…vergezeld met onverstaanbare kreten.

Iedereen zich afvragen hoe dat nou zo komt (zelfs zijn pa en moe!) want zou er een tijger voor zijn neus staan, nou, dan zou Jens hem nog gaan knuffelen.

Totdat we een oorverdovende gillende keukenmeid hoorden…ons Rietetietje!

Er mot maar een vliegje op haar arm zitten en dan gilt ze als een speenvarken dat geslacht wordt…niet te doen…en dan zit ze niet stil hee…nee hoor….dan schieten die rooie pepers in werking…en dan katapulteert ze door de lucht, van links naar rechts, van boven naar beneden, armen en benen al zwaaiende…om dan met een plof op haar stoel neer te kwakken en dan zegt ze doodnuchter: “Ochja…twas maar een vlieg!!!”.

En dan zitten wij, als nuchtere ollanders, naar dit spektakel te kijken (een spektakel dat minstens 10 keer per dag zich herhaalt…of door ma of door Jens) en vragen ons dan af: “What the hell is this???”

Na dit allemaal aanschouwd te hebben, vinden wij het dus niet gek dat Jens dit volledig van zijn ma heeft overgekopieerd!

Wat een dag.

Wat een familie.

Maar we zijn der gek op….hhahhahaha.

En wat hebben we de volgende dag gedaan?

Precies…hetzelfde als de dag ervoor!!!

Maar deze keer werden we verstrekt door Patricia & Jan, die er veel van kan! (Dat ie zelf zegt hee ;)..het zijn niet mijn woorden…hahhaha)…uit Nederland.

Wat een toffe bende zeg!!!

Onze lachspieren zijn weer helemaal versoepeld.

Niet dat we anders niet lachen maar zo met zijn tweetjes lig je niet vaak echt in een deuk hee…

Jammer genoeg hebben we de volgende dag afscheid moeten nemen van Patricia & Jan.

Maarre…iedereen weet het…de koffie pruttelt altijd bij ons...ook voor jullie!

Dus wie weet….oooit hee?!?

Voor ons werd het weer tijd om de wijde wereld in te trekken.

En daar gingen Mootje en Rootje dan…met Rietje en Alex en Jens vastgekleefd aan hun kont!!! Hahahhaaa

Nee hoor…het voelde goed…het voelde geweldig!!!

(“Ge zijt ne wijf nor men herte!”)

Het leek net of we al jaaaren dikke en dunne vrienden waren (letterlijk & figuurlijk!).

It feels like hapiness!!!

That’s it…voor deze keer.

Wij hopen dat wij ook van jullie jullie fantastische en onvergetelijke vakantieverhalen te horen of te lezen krijgen.

En voor degene die gezellig en knusjes thuis zitten…het geluk en het plezier zit gewoon in de kleine, alledaagse dingen!

Zo…opoe heeft haar zegje gedaan.

Heel veel liefs, heel veel vakantieplezier en heel veel zonnige groetjes….zoals altijd…van 2 genietende mensjes.

Dikke kus xxx en byebye.