HellowHellow …

Na meer dan 3 maanden aan het reizen, probeer ik hiero onder zo een beetje onze bevindingen te schrijven, allerlei dingen (interessant en niet interessant), de ups & de downs, wat bij onze favorieten behoort en wat niet, enzovoort enzoverder,…

5 Lievelingseilanden/plekjes

Aan de top: Koh Tao in Thailand en dan zeker het kleine eilandje bij Koh

Tao.

Net eronder: Pulau Kapas in Maleisië

Dan: Koh Larn in Thailand

Daarna: Pulau Tioman in Maleisië

En: Onwillekeurige volgorde:

Phu Quoc in Vietnam/Nha trang in Vietnam/Siem Reap in

Cambodja/Koh Chang in Thailand

5 Onlievelingseilanden/plekjes

Zeer zeker niet: Bestaat niet voor ons

Zeker niet: Bestaat niet voor ons

Ook niet: Bestaat niet voor ons

Deze niet: Bestaat niet voor ons

Niet: Bestaat niet voor ons

Alle plekjes, alle plaatsjes hebben zo hun eigen charme, hun eigen uitzichtjes, hun eigen snorkelplekjes, hun eigen local people,…

5 Hoogtepunten

Aan de top: Angkor Wat in Cambodja

Net eronder: Snorkelen bij Coral Island/Pulau Tioman in Maleisië

Dan: Zeeschildpadden eieren leggen in Cherating in Maleisië

Daarna: Boottocht van Battambang naar Siem Reap

En: Weeshuis bezoeken in Battambang in Cambodja

en in Siem Reap in Cambodja

3 Minpuntjes …meer kunnen we niet bedenken.

-Cambodjaanse kinderen op het strand in Sihanoukville/Cambodja die je iets wilden laten kopen voor 1 dollar maar dan laaiend werden als je wel iets kocht bij hun buurmeisje.

Dus je had altijd wel met een kind een ruzietje.

-Straatventers in Cambodja die aan jou ook iets wilden verkopen maar dit dan “uitgebreid” doen terwijl je op een terrasje zit.

En niet zo maar eentje, nee hoor, als de ene weg was, stond de volgende al weer klaar met zijn verkooppraatjes.

Uiteraard valt het wel te begrijpen want de meeste mensen (zeker de gehandicapten door ontploffende landmijnen) verdienen niks of superweinig.

-Als je een hotelkamer wilt boeken en de mensen totaal geen moeite doen om je vragen hierover te beantwoorden, ze kijken je zelfs niet aan.

Het enige wat ze doen, is een kaartje tonen met de kamerprijzen er op.

Dat is al. Zelfs geen Hello en geen ByeBye.

Dit hebben we vooral meegemaakt in de buurt van Kho San Road in Bangkok/Thailand.

Van “Lievelingseten” kunnen we niet echt over mee praten doordat we niet zo veel verschillend local eten hebben gegeten.

Wat wel superlekker is, is Curry met kokosmelk gemaakt.

Gebakken rijst met groentjes en vlees is ook heel lekker.

Mo vindt over het algemeen alles wel lekker als het maar niet te gekruid is en als het maar lekker er uit ziet.

Ro is wat delicater wat het eten aan gaat.

Hij lust geen vis en geen garnalen enzo…in ieder geval geen dingen die kunnen spartelen.

Kip is ook niet echt zijn favoriet.

Daarom is ie al flink afgevallen.

En Mo is met haar voorbereidingen bezig, wat het afvallen betreft.

Alleen is het een heeele lange voorbereiding…hahhaha.

Alles is zo verdomd lekker hee!!!

Waar je ook heel erg aan moet wennen, is dat niks tegelijkertijd komt met het eten.

Het kan heel goed zijn dat ze je eerst het hoofdgerecht brengen en pas daarna het voorgerecht.

Of dat iemand al alles op heeft en een ander (aan dezelfde tafel) zijn eten pas een half uur later krijgt.

Of dat alles al koud is.

Maar je hoeft niet te gaan mekkeren…het is gewoon zo.

Of als je heel lief en heel beleefd vraagt vantevoren of alles, alsjeblief, tegelijkertijd kan komen wat de gerechten betreft bv dat de frietjes tegelijkertijd komt met het vlees en de groente…en niet de frietjes eerst en pas een half uur later de rest (of andersom)…dan nog gebeurt dit meestal niet…das echt heel zeldzaam.

En dat is geen kwaaie wil hoor…nee hoor…denken ze gewoon er niet bij na.

5 Lievelingsboeken

Aan de top: Komt een vrouw bij de dokter

Kluun

Net eronder: Haar naam was Sara

Tatiana de Rosnay

Dan: Het recht van de macht

David Baldacci

Daarna: De onschuldigen

Harlan Coben

En: Verborgen tralies

Hameeda Lakho

Lievelingsfilms hebben we niet omdat we maar amper gedownloade films hebben gezien.

En ja…Films op tv zijn ietwat moeilijk te volgen voor ons…dus we kijken geen tv meer…al meer dan 3 maanden niet.

Wat ons nog meer opvalt.

Kinderen

De enigste jengelende babietjes en jankende kidsjes die we tegen zijn gekomen, zijn kinderen van Westerlingen.

Echt waar!

Het lijken wel of de kinderen van hier gewoon met alles heel tevreden zijn.

Ze hangen wat rond, meestal rond de moeder, hebben geen speelgoed of nauwelijks.

Hun speelgoed is: een plankje of een keitje of wat zand en daar spelen ze gewoon heel braafkens mee.

Of met elkaar…zonder geruzie.

Hebben ze honger of dorst, dan eten of drinken ze.

Hebben ze slaap, dan slapen ze.

Worden ze wakker, dan staan ze op.

Motten ze plassen, dan plassen ze…ter plekke…en de rest ook!

Totaal geen vaste tijden…met niks…niet met het eten, niet met het slapen,…

Maar de mensen zijn dol op hun kinderen.

Al heel jong zijn ze al heel erg zelfstandig.

Ook de oudere kinderen.

Hangjongeren?

Wat is dat? Kun je dat eten?

Geen enkele keer hebben we een kind of jeugd iets zien mispeuteren.

(Behalve de kinderen op het strand van Sihanoukville/Cambodja…maar dat was dan tegen de Westerling).

Misschien prijs ik ze allemaal teveel de hemel in maar aan de buitenkant zie je alleen maar lieve en brave kidsjes.

Onderhoud.

Onderhoud van gebouwen enzo, komt ook niet echt in hun woordenboek voor.

Je ziet af en toe echt pareltjes van iets maar door te weinig of geen onderhoud, veranderen deze pareltjes in echte ruïnes.

Zelfs een likje verf zou al veel wonderen doen, zelfs dat niet.

Als er ergens iets gebouwd wordt, ziet het er op en top uit.

Maar dan vraag je je af hoe het dan uit zal zien na een jaar of 5.

Eten.

Overal kan je eten…in echte restaurants maar ook in look-a-like restaurantjes.

Overal karretjes op straat (een mini-minikeukentje) en voor je neus toveren ze een hele maaltijd tevoorschijn.

Ook BBQtjes op die karretjes (hangt vast aan een brommertje, dus ze kunnen overal naar toe rijden).

Voor elk wat wils…maar zeker heel veel voor de locals…en dat eten is dus spotgoedkoop.

Algemeen

Overal kun je je was laten doen…meestal voor een appel en een ei.

Als je het gestreken wilt hebben, dan kost dat ietsiepietsie meer.

Maar ze hangen het nat op, aan een klerenhangertje, in de volle zon.

Dus je krijgt het netjes opgevouwen en ongekreukt terug.

Overal zijn er miniscule “winkeltjes” waar je van alles kunt kopen: Drinken/chips/koekjes/shampoo/deodorant/…

In de grotere dorpen/stadjes heb je supermarktjes waar je al een heleboel kunt kopen.

Maar een echte groente en vleesafdeling ofzo, dat hebben ze dan ook weer niet.

Ben je in de hele grote steden…ja dan heb je supermarkten net als bij ons de Delhaize en Albert Heyn.

Maar ook de Makro en de Ikea.

En natuurlijk heb je overal de locale marktjes…met heel veel soorten groente en fruit…en spotgoedkoop.

Ook vlees en vis kan je er meestal kopen maar dan mot je de kilo vliegen er ook voor lief er bij nemen….hahhaahhaha.

In hotels doen ze elke dag je kamer schoonmaken, als je dit zou willen.

In guesthouses en goedkope hostels meestal niet

Maar je kunt wel propere handdoeken krijgen….waauuwww…wat een meevaller hee!

Het verkeer is ook totaal anders als bij ons…behalve in Maleisië.

In Maleisië heb je veelal goeie wegen, weinig scooters.

Het lijkt een beetje op het westen.

Maar in Thailand, Cambodja en Vietnam is het echt een gekkenhuis…vooral door de ontelbare scooters.

Alles kan en alles mag…totdat de politie je in de smiezen heeft en dan verzinnen ze allerlei overtredingen…met boetes als gevolg.

Gelukkig zie je niet zo veel politie…bijna niet, zou ik zeggen.

Dit is het zo wel een beetje.

Dit zijn onze bevindingen, zo zien wij de dingen en het leven hiero.

Over zo’n 3 maanden, krijgen jullie het vervolg hier op…waar we ook zijn op de wereld!

Lijfspreuk van Kapas is: “No plans are always good plans!”

Toch?

Allemaal heel veel liefs en de hartelijke eilanderige groetjes van 2 globetrotters.

Dikke kus xxx en ZwaaiZwaai.