Hallo lieve luitjes,

Daar zijn we weer met wat nieuwtjes en een levensecht verhaaltje.

Vanaf half november hebben we niet echt stil gezeten hier.

De ene boeking, na de andere.

De ene duik, na de andere.

Dus...we waren maar al te blij met de komst van onze grote kleine: Robin.

Onze reddende engel.

Jaja...ons kerstkado kwam op het juiste moment.

Want ja, zeg nou eerlijk, der gaat niks boven om je kidsjes (ook al zijn ze 2 koppen groter dan jou) onder je vleugels te hebben.

Heerlijk om hem weer te zien!

ManManMan...wat vliegt de tijd toch!

Alleen...arme Robin.

Geen tijd om effe te bekomen van die lange reis.

Geen tijd om fatsoenlijk te acclomatiseren.

Geen tijd om te genieten.

Nee hoor...direkt meedraaien in die toeristenmallemolen!

Nog een keer arme Robin want hij had ook nog geen eigen kamer.

Slapen bij pa en stiefmoe dat vond hij 28 jaar geleden nog best leuk maar nu even niet meer.

Gelukkig heeft Jackie een heeele grooote hondenmand.

En gelukkig is Jackie heeeel sociaal.

Dus...dit kleinigheidje was ook weer opgelost!

Ondertussen timmerde en hammerde hij der vrolijk op los, samen met de bootjongens...met als resultaat: Meneer heeft nu de mooiste staff-slaapkamer!

En ja, toen was het Kersemus.

Echt niet oerhollands gezellig, zeg maar.

Kan ook niet anders hey als de buitentemperaturen oplopen tot 30 graden.

En als de palmbomen je toewuiven.

En als je al die toeristjes ziet huppelen in hun stringetjes en bikinietjes.

Maar goed...we hebben ons best gedaan.

De klanten waren tevree.

Dus...missie geslaagd!

Hoe kan het ook anders maar ondertussen stond Oud & Nieuw ook al in de startblokken.

Ietsiepietsie minder rustgevend dan de kerst.

Tja...als den baas ineens een kwaaie bui heeft (aangekweekt door omstandigheden) en daardoor 2 staff-meiden buiten kiepert...jaja...OP Oudejaarsavond (het feest moest nog beginnen)...dan kan het gebeuren dat het sfeertje nou niet echt bepaald vrolijk was (gelukkig hebben de gasten daar geen hinder van gehad).

En zo gebeurde het dat deze “manager” pattatten stond te schillen in de keuken!

Ach ja...en mens mot toch wat te doen hebben hey!

Nou...iedereen gezellig getafeld en gebuffeld.

Maar toen stond de die op.

Weg.

Toen stond de ander op.

Weg.

En zo gebeurde het dat rond een uur of 10 ALLE gasten al naar hun mandje waren.

Nou moe...

Gezelligheid was ver te zoeken!

Daar stonden we dan...met al ons vuurwerk en met al onze glazen (nep)champagne !!!

DIT kan toch niet waar zijn?

Je kan en mag toch niet met Oudejaar vøør 12 uur je bed in?

Staat dat dan niet in de wet, ofzo?

Gossie...hebben wij weer.

Gelukkig was het vals alarm.

Want tegen half 12 kwam de 1 na de ander weer kiekeloeren.

En zo gebeurde het dat we met alle gasten...al toostend en al proostend...het ouwe jaar de lucht in hebben geblazen!

Eind goed, al goed.

Ondertussen hobbelen we vrolijk verder in het nieuwe jaar.

Nou ja...vrolijk...

Das ook weer lichtjes overdreven.

Het is al dagen, weken echt typisch NederBels hondensnertweer.

Regen, wind, storm, nog meer regen, nog meer wind, nog meer storm.

Der valt geen korte broek of topje te bespeuren.

Sommige moedigen onder ons hebben zelfs een gebreide muts op hun kop.

Nog even en we gaan een donsdeken.

Opwarming van de aarde?

Meen je dat?

Nou...hier dan toch niet!

Niek heeft het steeds meer en meer zwaar te verduren.

Laat ons een kaarsje branden voor hem!

Hij mag dan wel vertoeven op 1 van ’s werelds mooiste paradijsplekjes maar als de omringende mensen geen paradijsvogels zijn en als je op een eilandje zit van een paar vierkante meters groot en als dan ook nog es geen valdood te beleven valt...tja, dan heb je het best zwaar ja.

In maart krijgen we weer gezellig ollands bezoek.

We verheugen ons der echt op...

De 1 nog meer dan de ander ;-)

En zo zijn jullie weer een beetje meer op de hoogte van ons familiaal leventje.

Ik zou zeggen....tot gauw!

Hou van het leven, geniet ervan!

Enne...vergeet ons niet.

Heel veel liefs en de hartelijke, regenachtigwinderige groetjes.

Big hugh en audoe van 3 moesssketiersss.