Hallo lieve luitjes,

Daar zijn we eindelijk weer es een keer!

We hangen nog steeds rond in Beach Resort.

We hebben een paar hele drukke weken achter de rug maar nu gaat alles op zijn gemakske.

Voorlopig dan toch...want eind deze maand zitten we weer tjokkevol!

Het gaat allemaal hartstikke goed.

Meestal zijn de gasten heel erg tevreden, alhoewel je ook hiero echte zeikerds hebt. Klagen en neuten over elk akkefietje...ach ja...kleinigheidje hou je toch hé.

Het is heel raar om te zeggen, maar weet je wie de grootste zeurpieten zijn?

De rijke Filipijnen.

Toch niet te geloven, toch?

Mekkeren over de kleinste dingen en kijken echt op het personeel neer.

Maar we liggen der niet wakker van...blijven lachen en doorgaan!

Ik weet wel dat “roddelen” niet gepast is...maar dit is wel effe een “rustgevend” verhaaltje... maar niet heus.

Zo hadden we een koppel hiero en je zag direkt aan het smoeltje van mevrouw dat het leven haar niet bepaald aan stond.

“Gewoon der boven staan”, is me altijd geleerd.

Nou bleek dat mevrouw een soort voedselallergie had...niet iets om vrolijk van te worden hey!

Ze mocht geen brood, pasta, pannekoeken,... eten, kortom geen gluten voor haar.

Ze mocht geen sapjes uit blik drinken, het moest puur de natuur zijn.

Ze mocht geen bouilonblokjes, sojasaus of andere smaakdingetjes hebben.

Geen 2 dagen achter elkaar bv kip ofzo, elke dag wat anders.

Heel veel verse groentjes, dat wel!

En ja...dan ga je op vakantie naar een uithoek van een land, waar geen Albert Heijn te bespeuren valt, waar je maar amper een goudvisje vindt op de markt, waar een mals stukje vlees heel erg zeldzaam is, waar fruit niet altijd fruit is en ga zo maar door.

Dan vraag ik je: “Dan vraag je toch om problemen”? Of zie ik dat nou verkeerd?

Dus met andere woorden...hoe goed we ons best ook deden, elke dag keken we tegen een sjagereinig smoelwerk aan!

Het was zelfs zo erg dat we ons op zijn Filipijns gingen gedragen...de problemen weglachen!!!

En manlief die als een hondje over haar waakte!

Ochgottekes toch!!!

Alhoewel haar ventje ook niet echt zuiver van geweten was.

Zo klaagde hij dat hij ’s nachts allemaal dieren onder zijn cottage hoorde.

Niemand heeft ooit eerder over zoiets geklaagd.

En nuchtere Ro antwoordde hem: Maar meneer, u zit wel midden in the jungle hoor...het kan ook bijna niet anders dat u soms beestjes hoort!

En zo hadden ze ook als klacht dat de badkamerdeur elke dag op slot was, als ze ’s avonds terug kwamen in hun hutje.

Maar geen ene badkamer heeft een sleutel.

Wel een knopje dat je kunt omdraaien en als je dan de deur dicht trekt, zit de deur op slot.

Dus wie was de schuldige?

Jaja...mevrouwtjelief!

En zo was er altijd wel iets waardoor we toch begonnen te denken dat die twee ergens toch een steekje los hadden!!!

En ze bleven MAAR een weekje!

Rustgevend koppeltje dus...soort zoekt soort.

Wie houdt wie voor de gek? Hahahahaha

De meeste gasten komen uit Italie, Frankrijk, Rusland, Duitsland, Denenmarken.

Dan de anderen komen uit Oostenrijk, Spanje, Engeland en Zweden.

En...deze week hebben we een meneer uit Nederland.

De eerste keer dat we een “buurman” over de vloer hebben.

Onze dagen zijn goed gevuld.

Tot nu toe hebben we nog maar 1 keer een vrije middag gehad.

’s Morgens is het een paar uur druk vanwege het ontbijt, daarna wordt alles gepoetst en geboend en opgeruimd.

Dan hebben we het een paar uur lekker rustig omdat de meeste gasten gaan eilandhoppen (Dat is huppen van het ene eiland naar het andere; om te zwemmen of te snorkelen of te zonnebaden of om te genieten van wondermooie uitzichten).

En ’s avonds is het aanpakken geblazen.

Jaja, als jullie denken dat we een stelletje luie donders zijn geworden...nou, dan hebben jullie het flink mis! Hhahahaaha.

En toch genieten we volop...van de wondermooie zonsondergang, van het relaxte leven, van het uitzicht.

Zowat elke dag moet Mo gewoon aan het Belgenland denken...door “iets” natuurlijk.

En dat “iets” is heerlijke, smeuige chocopasta van Belgische chocola...Asjemenou zeg...daarvoor mot je in de Filipijnen zitten!

Over eten gesproken...der zijn wel bepaalde dingen die we dan behoorlijk missen: lekkere balgehakt, frikandel speciaal, alle soorten kaas, charcuterie/vleeswaren, zelfgemaakte nasi met pindasaus (maar dat is gewoon luiigheid...bedoel...eigenlijk kunnen we zelf pindasaus maken want pindakaas hebben ze wel hiero), malse biefstuk, je weet wel al die overheerlijke gerechten uit Olland en den Belgiek!

Het heeft natuurlijk wel weer een ander voordeel...Ro is zeker meer dan 15 kilo afgevallen en Mo ook wel enkele kilootjes.

Maar we klagen niet hoor!

Alleen...uit ons één oor komt de rijst eruit en uit ons ander oor komt de spagetti tevoorschijn...hahhaha!

En op een dag werd ons Mootje ziek...zeer zeldzaam voor haar...hhahaa.

Eerst wat koorts maar dat werd wel hoger...zo’n 39,6.

Lekker onder de wol gekropen...nouja...bij wijze van spreken hey!

Maar voor de rest niks aan de hand.

Na 2 dagen toch alweer opgeknapt...maar nog niet echt de ouwe.

Drie dagen later was het weer van datte...koorts met hoofdpijn en zere nek!

Tja...toen begonnen we toch wel aan malaria te denken.

Alleen het grote probleem hiero is...der is wel een dokter maar dat is een grote zuipschuit.

Edo vertrouwt hem voor geen cent.

In El Nido zit wel een verpleegstertje die mensen kan testen op malaria.

Maar laat het nou net weekend zijn en ja dan werken ze niet.

Zondags liep de koorts op tot 40,4.

Ik voelde me net een gekookt kippetje!

Maandagochtend naar het malariakantoortje...geen kattepis als je hoge koorts hebt.

Eerst met de boot een half uurtje naar CoronCorong.

Van daaruit met de tricycle zo’n 20 minuutjes hotsen en botsen naar El Nido Town. Dan nog een stukje lopen en dan ben je der pas!

Komen we daar aan...werden we geweigerd.

De verpleegster had een bewijsje van de dokter nodig.

Ohjeneehey...nie met den deze!

Na wat gedram van Ro werd er toch bloed genomen van Mo en over een uurtje zouden we het resultaat weten.

Gelukkig was het negatief; het resultaat.

Het zal wel een griepje zijn!

Nog nooit van mijn leven de griep gehad....zit je in de Filipijnen...hartje zomer...en dan de griep hebben!!!

Krijg je bij jullie alleen maar in de winter. Toch???

Misschien heb ik wel Dengue?

Weer hetzelfde gezever...nu had ze echt wel een doktersbewijsje nodig.

Maar om “eventjes” terug naar CoronCorong te gaan en dan ook nog es naar die zuiperd...daar had Mootje echt geen trek in.

Gelukkig zat in het zaaltje ernaast ook een dokter....wel voor de locals.

Het zaaltje zat helemaal vol met zieke mensen.

Wij direkt naar een mevrouw toegestapt...want we hadden alleen maar een papiertje nodig.

NeeNee...eerst gaan aanmelden en dan kreeg je een nummertje en ik zou pas om 1 uur aan de beurt zijn (Op dat moment was het 11 uur).

Kun je je voorstellen? Hoge koorts en dan al dat gedoe aan moeten horen?

Maar Rootje zou Rootje niet zijn als hij zijn zin niet kreeg!

En zo gebeurde het dat we een minuutje later een doktersbewijsje in onze handen hadden!

Oefff....wat een meevaller zeg.

Gauw terug naar dat malariakantoortje.

Mispoes!!! Kantoor gesloten tussen 11 en 1 uur..pauze dus!

Nou...dan maar geen Dengue-test....Mo moest en zou terug in der mandje willen kruipen.

Na veel paracetamolgeslik, zakte de koorts geleidelijk aan.

En ja hoor...na 2 dagen was Mo zekers weer de ouwe!

Maarre....hiero panikeren ze allemaal niet zo voor die malaria hoor.

We kennen iemand en die heeft het zekers wel 15 keer gehad.

Dan ga je gewoon bloed laten prikken en je krijgt een zakje pillen en dat is het dan!

Geen gezeik, geen gedoe!

Alleen de harden komen erdoor...

Met onze Nieko gaat het ook hartstikke goed mee.

Voor een paar weekjes heeft hij gewerkt als Divemaster op het eiland Busuanga (Coron-City).

Het grappige is dat hij gewerkt heeft bij het resortje waar wij al 2 keer hebben geslapen...bij Amphibi-Ko.

Ook toevallig hey!

Wel zwaar en ook heeele lange dagen.

Coron-City staat vooral bekend om zijn wrakduiken...dus een heel aparte ervaring voor hem...dat kom je niet alle dagen tegen.

Echt een aanrader voor duikers!

Maar in Coron-City zelf valt niet zo veel te beleven, na een paar weken had hij het wel gezien daaro.

Dan is ie verhuist naar Malapascua-eiland (Vlakbij Cebu).

Duikers onder ons...dit eilandje is echt HET van HET!

Als je vroeg genoeg je nest uitkomt, dan kan je gaan duiken met Treshersharks oftewel Vosshaaien.

En niet zomaar een verdwaald zieltje...neenee...hele bende haaien.

En geen kleintjes hoor...zeker wel 5-7 meter lang!

Zie je het al voor je??? Hahhahaa.

En daar zwemt onze Nieko dertussen!

Maar...hij is daar niet alleen voor de haaien.

Hij is op dit moment heel druk bezig met zijn cursus voor Duikinstructeur.

Op 23 en 24 maart heeft hij zijn examen en als ie slaagt (wat ie zekers doet) dan kan hij overal in de wereld gaan werken als duikinstructeur.

Not bad at all!!!

Hij heeft het ontzettend naar zijn zin daaro.

Het is een toffe groep waar hij die cursus mee samen doet.

Ze krijgen heel veel oefeningen en theorie.

En meneertje haalt zomaar 5 op 5 of 4,5 op 5.

De ene superresultaat na de andere!

Zulke topresultaten heeft ie nog nooit op school behaald....hahhahaaa.

Maar dat manneke komt er wel...daar zijn we vast van overtuigd.

Dan staat ons nog een superleuke verrassing te wachten.

In juli komen Robin en Jolein op visite!

We trappelen van ongeduld om hun eindelijk weer es te zien en te omarmen!

We zullen elkaar heel veel te vertellen te hebben.

Dan is het voor ons ook laagseizoen en dan hebben we dus alle tijd van de wereld voor hun.

Over een paar weekjes gaat Mootje nieuwe T-shirts hebben, uit Belgie.

Dolgelukkig dat ze is!!!

Want ja...hiero is niks in mijn maatJE te verkrijgen.

Soms tweedehandsgedoe...maar dat is ook niet altijd alles hey!

Toevallig woont in El Nido (Bulskamp Inn, noemt zijn hotelletje) een toffe Belg, Eddy, en zijn vrouw Virginie en laat hun nou toevallig een paar weken op vakantie zijn in Belgenland.

En dankzij Veerle zullen voor mij wat T-shirts meenemen.

Lief toch allemaal?

En zo is het allemaal toch nog een lange riedel geworden.

En zo zijn jullie allemaal weer een bieteke op de hoogte van ons doen en laten.

Nou lieve luitjes, dit was het dan weer voor deze keer!

Allemaal een dikke knufff en heel veel hartelijke groetjes van 2 zonsonderganggenieters!

PS Alle info over Palawan:

In Google: “Wereldwijzer” intypen.

Dan ga je naar de “ Filipijnen”.

Dan klik je op “ Reizen en vakantie”.

Dan klik je op “ Alles over Palawan”.

Veel leesplezier...nadoeidoeiii