HalliHallo daaro,

Om 8 uur ’s morgens hebben we eerst met zijn allen (Jaja, samen met de Belskes) de taxiboot genomen, richting het vaste land.

Geen tijd natuurlijk voor een ontbijtje.

Ahnee hee…dan zouden we nog vroeger ons mandje uit gemoeten hebben.

Dat ontbijtje namen we wel samen op het vaste land…als afscheidsdineetje maar dan ’s ochtends.

Gelukkig vonden we een eettentje dat open was.

Vanaf 1 augustus is de Ramadan van start gegaan en aangezien Maleisië een moslimland is, doen die daar braafkens aan mee.

Maar door die Ramadan is bijna alles gesloten, zo ’s morgens…ook winkeltjes enzo.

Natuurlijk omdat er in de wijde omgeving maar 1 eettentje was, zat dit stampvol met mensen.

Het was er zelfs zo druk dat de bediening geen tijd had om je bestelling op te nemen.

Ons Rootje was ondertussen druk bezig met het uitpluizen van de busrijtijden.

Komt ie ineens aan zetten met een taxi, die ons naar het busstation zou brengen.

Maar we moesten echt opschieten want de bus zou al over een kwartiertje vertrekken.

Dag ontbijt.

Dag lieve vrienden!

En zo gebeurde het dat plotsklaps het afscheid van onze nieuwe vrienden voor onze neus stond.

SnifSnifBleirBleirSnotterSnotter…

Onze wegen zijn gescheiden.

Hun linksaf, wij rechtsaf.

Maar…zoals alles en iedereen, nemen wij ook hun in ons hart mee op onze verder reizen.

En ooit, ooit zullen wij ook hun weer tegen het lijf lopen.

(En die “ooit” zal eerder zijn dan ooit…zeker weten!)

Op het moment dat we halsoverkop in die taxi sprongen, wilden we eigenlijk verder naar het noorden, naar Kota Bahru.

Het was de bedoeling om daar 1 of 2 nachtjes te blijven en dan verder trekken naar de andere kant van Maleisië, naar het eiland Langkawi.

Wat hebben we toch steeds met die eilanden hee ???

Maar de taxichauffeur had andere plannen.

Hij bracht ons naar een ander plekje van waar de bus rechtstreeks zou rijden naar Langkawi.

Okee…ook goed.

Direkt de bus in.

Deze keer een luxebus…met een handvol mensen er in.

Wat een verademing.

Zo’n 6,5 uur gehobbeld in de bus.

Hup…weer in een taxi om ons naar de ferry te brengen.

Effe motten wachten daar en dan anderhalf uur met de ferry mee.

Een gesmeerde dag…alles verliep vlekkeloos.

Op het eiland Langkawi zijn we even van onze principes afgestapt.

Deze keer geen wachtende Mo met al de rugzakken en zoekende Ro op jacht naar hutjes.

Nee hoor…de taxi in en de chauffeur zou wel een goedkoop plekje vinden.

En inderdaad…een goedkoop hutje…bijna direkt op het strand…maar zonder internet.

Daarom verhuizen we morgen naar een ander hutje waar ze wel internet hebben en waardoor eindelijk deze verhaaltjes richting jullie gaan komen.

NOU...DOOR HEEL DE DAG ZO TE REIZEN EN DOORDAT ALLE WINKELTJES ONDERWEG GESLOTEN WAREN, WAS ONS AVONDETEN OOK TEGELIJKERTIJD ONTBIJT EN LUNCH!

IK KAN JULLIE VERZEKEREN DAT WE ONS DINEETJE HEBBEN BINNENGESCHROKT...WE WAREN UITGEHONGERD EN UITGEDORST.

We kunnen nog niet zo veel van Langkawi zelf zeggen.

Het is een heel groot eiland, met verschillende baaitjes en een hoop jungle middenin.

Een eigen vliegveld.

Ook een stadje.

Toeristen genoeg maar het is best wel kalm…volgens de insiders.

Na de Ramadan zal het een stuk drukker zijn met Maleisische toeristen.

Heel het eiland is wel omringd met zeker meer dan 90 eilandjes…en dat geeft een prachtuitzicht.

Het water bij ons strandje is niet spectaculair.

Niet helder en niet mooi van kleur.

Voor onze deur kan je ook niet snorkelen.

Maar het kan niet elke dag feest zijn hee!!!

Hiero kunnen we eindelijk wel een scooter huren om het boeltje te gaan verkennen.

En om weer es wat fotootjes te gaan schieten.

Want met al dat geklep met onze Belgische troelalaatjes, stond foto’s maken op een heel zacht vuurtje.

HeHee…eindelijk zijn jullie weer helemaal up-to-date met onze verhalen.

Geniet ervan zou ik zeggen.

Heel veel liefs en de hartelijke zonnige-soms-met-een-regenbuitje-door groetjes van Mo & Ro xxx.

PS

Het gaat hartstikke goed met onze eigen 3 musketiers op Koh Tao.

De boys zijn begonnen met hun cursus “DiveMaster”.

Ze kunnen heel goedkoop een huisje huren, met alles erop en er aan…ook internet en televisie enzo.

Ook een scooter kunnen ze zonder problemen huren.

Alleen Cis (=Vriendin van Robin) heeft ontzettend last van oorpijn waardoor ze zeker niet kan proberen om te gaan duiken.

Maar ik ben er heel zeker van dat ze hun zelf opperbest vermaken!!!

Nietwaar luitjes???

PS

Met ons/Veerle der Nikietje gaat het ook hartstikke goed.

Ze ziet er heel verwilderd uit op de foto’s die Veerle ons toestuurde.

Maar schijn bedriegt want door de wilde haren heen, zie je dat Nikey heel gelukkig is (en daardoor wij ook!).

We missen haar wel heel erg maar we weten dat ze in gouden handen is.

PS

Over zo’n 10 dagen gaan we richting de Filipijnen.

Ons vliegticketje hebben we net gekocht.

Joepiedepoepie…

Na doedoeiii…