HalliHallo iedereen en allemaal,

Deze week hebben we alleen maar genoten van het strand, de zee, de zon, het eten, het drinken en…droppies en schoffies!!!

Waar we nu zijn in Sihanoukville, is het strand redelijk uitgebreid.

Je hebt dus het strand met zijn talloze ligbedden en parasolletjes.

Dan heb je een “Look-a-Like” boulevaartje.

En dan heb je de ene bar na de andere.

Het strand is eigenlijk opgedeeld in 2 delen: Ene kant de wittekes=wij en de andere kant de bruinekes=Cambodies.

Maar t maakt niks uit hoor waar je gaat liggen.

Alleen de wittekes hebben echte ligbedden (nouja!...een beetje je fantasie erbij gebruiken, kan geen kwaad) en de bruinekes hebben zo van die klapligstoelen…weettewel…de die die waar Andree van Duin altijd liep mee te vechten.

Nou, dan kom je net aan op het strand, denk je lekker EN rustig te gaan liggen, lig je dus net…komt het eerste droppie of moppie al aan gekwakkeld.

“Hellow M’ammm, doe joe want buy a braslet (=zo’n zelfgemaakt armbandje)? Onlie One Dollar “(jaja…ook hier)!

Of “Doe joe want buy fruit”? Onlie One Dollar!!!”

Je hebt nog niet iets kunnen antwoorden, komt er een ander droppie of moppie der bij zitten…met hetzelfde verhaal.

Nou…voor je het weet, is je ligbed bezaaid met dropies en moppies.

En kwetteren dat ze doen en kwebbelen dat ze doen, ook onderling, maar ondertussen proberen ze je geld afhandig te maken…met een zielige blik of met heel veel charmes.

En dit toneelspel kan wel een uur doorgaaaan.

ByeBye rust, ByeBye lekker liggen!!!

Na ongeveer wel 100 keer zeggen”No, Thank joe” (Ze zijn echt hardleers!),druipen ze een voor een af.

Nou…nu gauw plat gaan liggen EN genieten maar …zou je denken…forget it!

Staat meneer de pastoor met een paar arme drommels om geld in te zamelen of loopt een moedertje met een klein babietje op der armen of die blinde man, al zingend, of een gehandicapte (met brancard en al…echt waar!!!) en ga zo maar door…

Heb je de een na de ander gehad, komen die droppies en moppies weeeer terug…met hetzelde ritueel.

Dus om toch wat barmhartigheid te tonen, kopen we inderdaad bij 2 moppies een paar armbandjes.

Maar zeker niet voor One Dollar!!!

Nou die meiden dolgelukkig.

Wij ook dolgelukkig…niet zozeer om onze goeie daad…neenee..eerder om van dat gez…k af te komen.

Net omgedraaid.

Ogen dicht.

Rust.

RUST???

Komt de volgende.

Die maakt je gewoon wakker en begint direkt te kwetteren dat we bij hem/haar (=Ladyboy maar dan nog een puber) ook een armbandje moesten kopen.

Het had direkt in de gaten dat wij nieuwe armbandjes droegen.

“Maar manneke/meiske toch, we kunnen toch niet bij iedereen iets kopen?”

Maar dat werd totaal niet gepikt.

Nog aandringen.

Nog meer aandringen.

Totdat het in de gaten kreeg dat wij ook een beetje koppig konden zijn, gooide hij/zij het totaal over een andere boeg…hij werd me toch kwaad!!

(maar niet luidruchtig, lees hieronder waarom niet)

Begon allerlei “lelijke” woorden te zeggen, middelvinger omhoog, “als-blikken-konden-doden-blik”.

En dat voor een snotneus heee!!!

En zo verliep het ook bij de fruitmoppies.

Drie dagen hebben we bij hun fruit gekocht.

De vierde dag wilden we minder betalen (ietsiepietsie maar hoor) omdat we niet genoeg geld hadden.

Maar nee hoor…beledigend liepen ze ook weg!

Nou moe…

Het verhaal dus van moppies en droppies die veranderen in schoffies!!!

Het is niet altijd rozengeur en maneschijn heee, zelfs in Cambodja niet.

PS Een tussendoortje:

Het allerergste voor een Zuid-Oost-Aziaat is, is gezichtsverlies.

Kwaad zijn of kwaad worden is echt uit den boze…ook voor ons.

Maar op die manier trekken ze wel het bloed onder je nagels vandaan.

Rustig blijven en vriendelijk blijven lachen, is dan de boodschap.

Maar ja…daar zijn wij soms te nuchter voor he.

That’s it…

Allemaal en iedereen de lieve groetjes van 3 onrelaxte strandliggers xxx