HeHeeey de gebuurtjes,

Na enkele relaxte dagen doorgebracht te hebben in Koh Chang, vonden we het weer es tijd om te gaan verkassen.

Dus hadden we het idee om Cambodja maar es te verkennen.

Eerst effe gegoogeld en we vonden een rustgevend stadje in Cambodja op amper 5 uur rijden van Koh Chang vandaan.

Battambang…here we come!!!

Om half 6 ’s morgens ons nestje uit.

Hup met de ferry naar de overkant.

Stukje taxi, daarna mee met de bus,als enigste toeristjes…kwamen we aan bij de grens.

Direkt werden we “geholpen” door heel ijverige kereltjes, natuurlijk om wat geld te kunnen ontfrutselen.

Maar wel dankzij hun stonden we binnen de kortste keren (nou ja…wel in Cambodjaanse termen hee) aan de andere kant van de grens…in Cambodja dus.

Bedenk wel dat die grenzen dus totaal anders uitzien als bij ons vroeger hoor.

Het zijn hele simpele hokjes en doorgangetjes….and that’s it!!!

Om van de grensovergang Poi Pet naar Battambang te gaan, besloten we om toch maar een taxi te nemen.

Een gewone taxi kwam ons oppikken.

Kofferbak open….OEPS…die zat heelemaal vol met dozen?

Waar moesten we nu onze 3 enorme rugzakken en 2 zware fototassen en 2rugzakjes en onszelf neerzetten ???

No problem!!!

Alles en iedereen werd in de taxi gepropt.

Mot kunnen hee in 2011.

Nou…daar gingen we dan…tuftuftuf en weg zijn wij.

Na 10 minuutjes hobbelen, panikeerde Mo in alle staten…haar fotocamera (jaja…de grote) had ze “ergens” laten liggen.

SSSSSHHHHH…TTTTT en de rest…

Direkt terug gereden maar we waren echt helemaal zeker dat dat fototoestelleke niet braafkens ergens moederziel alleen zou achterblijven.

Mo dacht eerst dat ze hem had achtergelaten bij de eerste douanepost.

Hoe kom je in godsnaam terug in een ander land?

Ondertussen belde een van onze overijverige kereltjes naar mensen.

En wat bleek???

Mo had hem laten liggen in de shuttle-bus.

Gelukkig werden ze (=Mo + camera) weer samen herenigd.

O O O Wat een lieve mensen hiero hee !!!

Nou…na dit klein (ahum) akkefietje tuften we weer volgepropt verder.

Na 500 meter stopte onze driver weer.

Nou moe…zo komen we geen bal verder hee jongens!

Maar de brave man had iemand anders laten komen en de dozen werden overgesjouwd.

Rugzakken enzo… hup de kofferbak in.

Iedereen lekker languit…in de mate van de mogelijkheid…en weg waren we.

Forget it!!!

Na 10 minuten weeeer een stop.

Mo en Ro en Nieko en 2 cameratassen en 2 rugzakjes werden gezellig op de achterbank neergekwakkeld want van voor kwam een vrouw te zitten met haar dochtertje.

En zo gebeurde het dat wij om half 7 ’s avonds aangetufd kwamen in Battambang.

Ohja….dit even voor de oplettende lezer onder u:

Van 6 uur ’s morgens tot half 7 ’s avonds dat zijn geeeen 5 uur hee!!!

Dachten wij ook.

Achja…kleinigheidjes hou je toch hee.

Uitgetufd maar voldaan wensen wij jullie weltrusten en slaaplekker.

De 3 tuffende nederbelgische-ollanders.