In „Ik vertrek“ volgen we Nederlanders die op het punt staan om te immigreren.

In deze aflevering ontmoeten we Mo en Ro die op het punt staan om te vertrekken naar de Toscane om daar een

Bed & Breakfast te beginnen.

Nou, tijdens onze vakantie zijn wij eigenlijk heel toevallig op dit prachtig stuk domein terecht gekomen, in the middle of nowhere.

En ja, alletwee werden wij op slag verliefd op dit pareltje.

Moet je es kijken, dit is toch echt waanzinnig mooi???

Wat een huis, wat een omgeving!

En ja, het was echt wel een koopje, hoor.

Zoiets maak je maar 1 keer in je leven mee.

Door onze kippenhok te verkopen, konden wij van de overwaarde dit kopen en ons budget voor de verbouwing is

ruimschoots voldoende.

Een aannemer vinden wij niet nodig omdat het gewoon hier en daar een beetje kluswerk is.

Uiteraard kunnen wij dat heel goed zelf.

Of wij ervaring hebben met verbouwen?

Verbouwen? Hoezo? Nee, joh, hier en daar een likje verf, muurtje weg, plankje er tegenaan, gordijntje ervoor en alles heeft een andere uitstraling!

Ok, we beseffen wel dat er best wel het 1 en ander er aan moet gebeuren maar eerlijk gezegd draaien wij onze handen er niet voor om, hoor.

Kijk, van deze ruimte gaan we een woonkeuken maken.

De meeste tijd zullen wij hier toch wel zijn, dus dan is een ruime, praktische keuken toch wel een must.

Effe de muurtjes wat bijwerken en dan een likje verf er over, nou…dan heeft het toch direkt een andere look?

We willen gewoon alles zo basic mogelijk houden.

Wij willen niet de ziel van het huis wegnemen, weet je wel.

Less is more!

Dan zou dit onze slaapkamer worden.

Vensters hebben we niet nodig.

Lekker goedkoop want dan hoeven er ook geen gordijnen te hangen.

Misschien wel een behangetje er tegen aan.

Dat vult lekker al die gaten op.

En het bespaart weer op onze onkosten.

Jaja…een mens moet wel vindingrijk zijn, nietwaar?

Nu gaan we even kijken waar de gastenverblijven zouden komen.

Wat zegt u?

Waar onze badkamer gaat komen?

Verrek…goed dat u het zegt. Helemaal er niet bij stil gestaan.

Ach ja, kleinigheidjes hou je toch!

Tja, dat wordt dan maar wat improviseren, zekers?

Met een piesemmertje en een watersklang komen we al een heel end, hey!

Anyway, deze schuur zouden we dan verbouwen tot 4 gastenkamers.

Dat moet voldoende zijn om een royaal leven te leiden.

Want ja, eerlijk is eerlijk…natuurlijk zijn we naar hier verhuisd voor de natuur met al zijn pracht en praal, voor de rust, de vriendelijke mensen maar ook om bakken met geld te verdienen.

Of dit geen onrealistisch gedachtengang is?

Nou, ik denk het niet.

Als je ziet hoeveel mensen er vertrekken naar het buitenland dan kan het toch niet anders dat deze mensen zowat al slapende rijk worden?

Nou, en wij willen dit ook wel eens mee maken.

Niks mis mee, toch?

Dit is dan de schuur.

Misschien komt er volgend jaar wel een nieuw dak er op.

Dan zullen we de eerste klappers wel binnen geharkt hebben!

Voorlopig zullen wij die gaatjes afdekken met een stuk zeil.

Zo in de natuur zal er niemand zijn die zich stoort aan een stukje plastic.

Van zo een ruimte wordt er dan een gastenkamer van gemaakt.

Dit muurtje wordt dan effe weggekapt.

Al die brokstukken worden dan weer aan elkaar gemetseld zodat er een bed ontstaat.

Matrasje er op en je ligt je toch heerlijk te slapen?

Ook hier een likje verf.

In die hoek een grote plant in een mooie pot.

Wel een nepperd natuurlijk!

We zullen werk genoeg hebben dus geen tijd om al die planten effe water te geven.

En ja, zo weinig mogelijk ramen er in.

Vensters poetsen is nou eenmaal niet mijn grote hoby…hahaha.

Tussen al die gastenverblijven komen gordijnen te hangen want ja een mens is toch wel gesteld op zijn privacy.

En in het midden komt 1 hele grote badkamer.

Natuurlijk met een toilet er in, een douche, ook met een gordijntje…voor de privacy..weet u wel.

We staan nog te dubben of er een ligbad er in komt.

Zoals eerder gezegd:“Minder is Meer“ en dit zou dan eigenlijk TE overbodig zijn!

Wat wij onze gasten kunnen aanbieden als dagtripjes, ontspanning entijdverdrijf?

Euhhh…tja…daar laten wij onze gasten helemaal vrij in.

Het is natuurlijk niet de bedoeling dat wij wildvreemde mensen gaan opdringen wat hun moeten gaan doen in hun vakantie.

Dat is ieder voor zich, zou ik zeggen.

Daar bemoei ik me allemaal niet mee, hoor!

Of de mensen zich niet ergeren aan de snelweg die hier achter ligt?

Of aan de treinen die hier elk uur passeren?

Of aan het vliegveld hier om de hoek?

Nee, natuurlijk niet.

Het huis is toch omringd door een mooie tuin?

Mensen kijken toch niet verder dan dat hun neus lang is.

Plus wij gaan het zooo druk krijgen met gasten dat wij onze gasten kunnen selecteren.

De zeikerds en de Pietjes Preciesjes laten we lekker thuis.

Nee, joh…Dat komt allemaal goed!!!

Moowtje en Roowtje zullen alles onder controle hebben.

Over een maand is al het kluswerk gedaan en zal de tuin er picobello er uit zien.

Ik zou zeggen: „Mensen, boekt u alvast maar“!!!

„Schat, Schaa-at, SCHAAAAT…Wakker worden.“

„Opstaan, we moeten zo gaan werken.“

„Heb je nog heerlijk gedroomd vannacht?“

Ach ja…een mens mag toch nog altijd blijven dromen, hey lieve mensen!

Hartelijke groetjes van ons, Monique en Roland.